สวัสดีค่ะ...ที่เราตั้งกระทู้นี้เพื่อจะถามทค.ค่ะคือ...เวลาที่พ่อแม่เอาเราไปเปรียบกับคนอื่นเราควรทำไงดีคะ เราพยายามทำให้ได้เหมือนเขาตลอด หลายๆวันที่พ่อบอกว่า โตจนเป็นจะวัยรุ่นแล้วทำไมทำอะไรไม่เป็น เด็กอายุขนาดนี้มันควรทำได้มากกว่านี้น่ะ เราก็ได้แต่เงียบแล้วก็ก้มหน้าค่ะ และหลายๆวันที่คนในครอบครัวเขาดุเขาตีเรา จิกหัวเราบ้าง หยิกเราบ้าง เอาสมุดตบหัวเรา เขาชอบทำแบบไม่มีเหตุผลอ่ะ คือบางทีเรากลับจากโรงเรียนมาเหนื่อยๆ
เขาใช้ให้เราไปล้างจาน... แล้วคือเราเล่นกับเพื่อนมาเล่นขี่คอกัน แล้วเราเป็นคนแบกเพื่อน แต่ก็โตกันแล้วอ่ะเนาะ ตัวแต่ละคนก็ไม่ใช่ว่าเบาๆ แล้วตอนนั้นเรี่ยวแรงจะเดินเรายังแทบล้มเลยค่ะ มันหมดแรงจริงๆ พอเราบอกเขาว่าไม่ทำ เขาก็ตีเรา อย่างที่บอกค่ะ ทั้งหยิก ทั้งตี ทั้งด่า เขาชอบด่าเราว่า "โง่" "เอ๋อ" "ควาย" คือแบบตอนโดนก็อยากร้องไห้อ่ะค่ะ เราโดนแบบนี้เกือบทุกวัน จนวันนึง เราอยากตายค่ะ เราคิดว่าโลกนี้ไม่น่าอยู่แล้ว ในเมื่อเราจะทำอะไร...เขาก็ห้ามตลอด เราแค่จะเรียนพิเศษ เขาบอกเราว่า" เรียนไปก็ควายเหมือนเดิม" เซฟโซนของเราคือ "แม่" แม่ไปทำงานที่กทม.ค่ะเราอยู่ต่างจังหวัด..เวลาแม่มาเรา
ก็เล่าให้แม่ฟัง ว่าเราโดนยังไงบ้าง แต่แม่ก็บอกสู้ๆเสมอ บางทีเราได้เจอแม่แค่ 1-2 ครั้งต่อเดือนเองค่ะ บางเดือนก็ไม่ได้เจอ จะคุยในแชทหรือโทรก็ไม่ได้ เขาตรวจโทรศัพท์เราค่ะ มีครั้งนึงเขาเห็นเราคุยเรื่องนี้กับแม่. เขาก็ด่าเราว่า "สำออยไปฟ้องแม่" จนตอนนี้เราเลยมาถามทค.ค่ะ ว่าเราควรทำไงดี อยากให้เขาเป็นคนมีเหตุผลบ้าง
เวลาพวกเขาทะเลาะกันก็มาลงที่เรา เวลาอยู่กับเพื่อนต่อให้เราเศร้าขนาดไหนเราก็ฝืนยิ้ม...
เคยมีรอบนึงเราร้องไห้ไปร.ร.เพื่อนถามเราว่าเป็นอะไร
เราก็บอกว่า ไม่อยากตื่นมา...เพื่อนเข้าใจว่าเราไม่อยากตื่นเช้าอยากตื่นสาย แต่สิ่งที่เรากำลังจะบอกเพื่อนคือ....
เราอยากหลับและไม่อยากตื่นมาอีกเลย. อยากนอนอยู่อย่างนั้น ไม่อยากตื่นมาเจอฝันร้าย ปกติแล้ว ....
คนหลายคนคิดว่าครอบครัว มอบความอบอุ่นให้..
แต่สำหรับเราครอบครัวมอบ "ฝันร้ายและโรคซึมเศร้า ให้เรา"
ครอบครัวไม่ใช่เซฟโซน.
เขาใช้ให้เราไปล้างจาน... แล้วคือเราเล่นกับเพื่อนมาเล่นขี่คอกัน แล้วเราเป็นคนแบกเพื่อน แต่ก็โตกันแล้วอ่ะเนาะ ตัวแต่ละคนก็ไม่ใช่ว่าเบาๆ แล้วตอนนั้นเรี่ยวแรงจะเดินเรายังแทบล้มเลยค่ะ มันหมดแรงจริงๆ พอเราบอกเขาว่าไม่ทำ เขาก็ตีเรา อย่างที่บอกค่ะ ทั้งหยิก ทั้งตี ทั้งด่า เขาชอบด่าเราว่า "โง่" "เอ๋อ" "ควาย" คือแบบตอนโดนก็อยากร้องไห้อ่ะค่ะ เราโดนแบบนี้เกือบทุกวัน จนวันนึง เราอยากตายค่ะ เราคิดว่าโลกนี้ไม่น่าอยู่แล้ว ในเมื่อเราจะทำอะไร...เขาก็ห้ามตลอด เราแค่จะเรียนพิเศษ เขาบอกเราว่า" เรียนไปก็ควายเหมือนเดิม" เซฟโซนของเราคือ "แม่" แม่ไปทำงานที่กทม.ค่ะเราอยู่ต่างจังหวัด..เวลาแม่มาเรา
ก็เล่าให้แม่ฟัง ว่าเราโดนยังไงบ้าง แต่แม่ก็บอกสู้ๆเสมอ บางทีเราได้เจอแม่แค่ 1-2 ครั้งต่อเดือนเองค่ะ บางเดือนก็ไม่ได้เจอ จะคุยในแชทหรือโทรก็ไม่ได้ เขาตรวจโทรศัพท์เราค่ะ มีครั้งนึงเขาเห็นเราคุยเรื่องนี้กับแม่. เขาก็ด่าเราว่า "สำออยไปฟ้องแม่" จนตอนนี้เราเลยมาถามทค.ค่ะ ว่าเราควรทำไงดี อยากให้เขาเป็นคนมีเหตุผลบ้าง
เวลาพวกเขาทะเลาะกันก็มาลงที่เรา เวลาอยู่กับเพื่อนต่อให้เราเศร้าขนาดไหนเราก็ฝืนยิ้ม...
เคยมีรอบนึงเราร้องไห้ไปร.ร.เพื่อนถามเราว่าเป็นอะไร
เราก็บอกว่า ไม่อยากตื่นมา...เพื่อนเข้าใจว่าเราไม่อยากตื่นเช้าอยากตื่นสาย แต่สิ่งที่เรากำลังจะบอกเพื่อนคือ....
เราอยากหลับและไม่อยากตื่นมาอีกเลย. อยากนอนอยู่อย่างนั้น ไม่อยากตื่นมาเจอฝันร้าย ปกติแล้ว ....
คนหลายคนคิดว่าครอบครัว มอบความอบอุ่นให้..
แต่สำหรับเราครอบครัวมอบ "ฝันร้ายและโรคซึมเศร้า ให้เรา"