เมื่อรักเก้อเพ้อท้อก็ขอพัก
หยุดดึงชักเปลวเพลิงรำเริงผลาญ
ยิ่งยื้อหัวใจต่อ..ทรมาน
โศกสะท้านสะเทือนทั่วเรือนใจ
.
เหนื่อยเหลือเกินเดินหาคำว่ารัก
หัวใจแทบกระอักเขาผลักไส
ฝืนชะตาคว้าดาวพร่างพราวไกล
ชาตินี้คงไม่ได้ดั่งใจปอง
.
ขอใจคืนกลืนเก็บความเจ็บร้าว
ขอเก็บตัวชั่วคราวใจขัดข้อง
อายที่เป็นคนช้ำน้ำตานอง
อายที่ต้องตรมติดไร้สิทธิ์เดิน
.
เหลือจะเล่าเหลือจะร่ำคำว่าแพ้
สิ้นคำแม้ใดใดให้กล่าวเกริ่น
เหลือเพียงความอดทน บนยับเยิน
เจ็บเชื้อเชิญให้ช้ำซ้ำให้ตาย
.
ลิตเติลเกิร์ล 
http://www.homelittlegirl.com
เว็บบ้านกลอนน้อย
.
ขอบคุณเจ้าของภาพค่ะ