เมื่อนึกถึงการกลั่นแกล้งในโรงเรียน (bullying) ก็มักจะเป็นการที่มีพฤติกรรมที่ทําร้ายจิตใจอีกฝ่าย เช่น เอาเรื่องส่วนตัวไปนินทา , ล้อเลียนหน้าตา
โดยทําเป็นจํานวนที่ซําๆ , มากกว่า 1 ครั้ง , บ่อยครั้ง และคนที่ถูกรังแกจะต้องได้รับความเสียหายทางร่างกายหรือจิตใจ
ปัจจุบันมีการให้ความสําคัญกับการถูก bully มากขึ้น มีการเปลี่ยนทัศนคติใหม่ว่าการ bully ไม่ใช่สิ่งที่สังคมยอมรับ ละเมิดสิทธิ์คนอื่น แต่เราเชื่อว่าก็ยังมีเรื่องที่ต้องแก้ไขอยู่
เราก็เป็นคนหนึ่งที่ได้รับผลกระทบจากการ bully ในโรงเรียน และเราก็รู้สึกแย่มากๆและไม่ชอบที่จะต้องมาเจออะไรแบบนี้ อยากให้มีมาตรการแก้ไขและลงโทษคนที่ bully ทั้งกฎหมาย นโยบายของรัฐ และสังคมอย่างเข้มงวด เด็ดขาด และจริงจัง
เราจะเล่าเป็นตอนๆ เพื่อความเข้าใจง่ายและสะดวกในการอ่านนะครับ
เกี่ยวกับนิสัยและความคิดของเรา
เราเป็นคนที่จริงจังและละเอียดอ่อนในอารมณ์และเป้าหมายมากๆ (หลังๆเลยลดลงนิดนึง) โลกส่วนตัวสูง ชอบคุยกับคนรู้จัก แต่ก็พร้อมเปิดใจกับคนอื่นๆ จริงจังกับการเรียนแต่ก็เคยหมดไฟเหมือนกัน เวลาทะเลาะชอบแรงมาแรงกลับ ไม่ค่อยมีชกต่อย โกรธง่ายหายยาก
Introduce to beforebullying
ตอนนั้นเราอยู่ ม.2 ห้องกลางๆที่โรงเรียนในเขตปริมณฑล ไม่ไกลจากกรุงเทพ ตอนนั้นเป็นการจัดห้องใหม่ ซึ่ง จขกท ก็อยู่ห้องกลางมาโดยตลอด ได้เจอเพื่อนใหม่ๆ ซึ่งก็มีดีและไม่ดีปนกันไป เพื่อนผู้ชาย บางคนก็มีทัศนคติที่เหยียดเพศและไม่ยอมรับความแตกต่างทางปัจเจกบุคคลค่อนข้างมาก แต่ต่อมาก็หายจากนิสัยนั้น โดยรวมทั้ง2ปี เพื่อนในห้อง friendly ดีและไม่ค่อยซีเรียสมาก เล่นกันไปเล่นกันมาสนุกดี บางคนก็ take care เพื่อนอย่างจริงจัง มีทะเลาะบ้างแต่ต่อมาก็ไม่คิดอะไรมาก คุยกันได้ปกติ เพื่อน จขกท อยู่เป็นกลุ่มๆ ซึ่ง จขกท ก็เรียนเกรดประมาณ 3.45-3.7 อยู่ในกลุ่มที่เล่นๆชิวๆแหย่กันไปแหย่กันมา มีไปจอยกลุ่มอื่นบ้างตามปกติ
ตอนที่ 1 จุดเริ่มต้นของการกลั่นแกล้ง
ครูให้จับกลุ่มวิชานาฎศิลป์ แล้วเราก็ไปจับกลุ่มกับผู้ชาย แต่ไม่รู้ว่ามีการคุยกันภายหลังว่าแยกย้ายไปหากลุ่มอื่นเพราะเพื่อนคนนึงกลัวว่าผู้ชายรวมกันหมดจะไม่ตั้งใจทํางานกัน ซึ่งเหตุผลนี้เราเข้าใจเป็นอย่างดี เพราะเกรดมีผลต่ออนาคตคือการเลือกแผนหรือต่อ รร อื่น แต่วิชาดนตรี พละ สุขศึกษา จะไม่ได้ซีเรียสหรือเคร่งเรื่องผลงานมากขนาดนั้น พอเราไม่รู้ เขาเลยเคว้งคว้าง เลยรีบไปขอเพื่อนเข้ากลุ่ม เพื่อนก็กลุ่มเต็มหมดเพราะต้องรีบทํางานส่งตอนอาทิตย์หน้า (มีเวลาประมาณ 1 สัปดาห์ +/- นิดหน่อย เป็นงานเอาท่านาฏศิลป์ไป adapt กับเพลงอื่นๆ)
เราตามหากลุ่มมา2-3วัน ก็ยังไม่มีกลุ่ม เราไม่ได้ไปเคยหาเรื่องหรือแสดงพฤติกรรมไม่เหมาะสมกับเพื่อนคนอื่นๆ จนไปก้าวก่ายสิทธิของเพื่อน เพราเราซีเรียสกับสิทธิเสรีภาพเอามากๆ
เรายอมรับอยู่ว่าเราก็ตามข่าวช้าไปหน่อย แต่ก็ไม่ถึงขั้นปัจจุบันทันด่วน
ผ่านมา3วัน เราเลยไปตามในไลน์กลุ่ม จริงๆวันก่อนก็ตามไปแล้วแต่ยังไม่ได้กลุ่ม วันนั้นเราเลยเกิดทนไม่ไหวเลยบ่นไปในไลน์กลุ่ม ทั้งขอโทษทั้งไม่ชอบใจในเวลาเดียวกัน เพื่อนก็มีมาให้กําลังใจและบอกให้ใจเย็นๆ แต่มีเพื่อน2คน อยู่ดีๆก็มาด่วนสรุปและ victim blaming ว่าเราตัดพ้อ ทั้งที่เราก็แค่แจ้งความจริงไปเท่านั้น และเราไลน์ไปคุยส่วนตัว เขาก็ยังมาพูดให้เรารู้สึกผิด ให้เรารู้สึกด้อยค่าลง มีการอวยกันไปอวยกันมาระหว่างเพื่อนที่มากล่าวหาด้วยกันว่าดีอย่างนี้ หวังดีนะ บลาๆๆ มาอ้างคุณธรรมหลักธรรม แต่เราไม่ได้อะไรต่อเพราะไม่อยากมีเรื่อง
เดี๋ยวมาเล่าตอนที่ 2 และตอนต่อๆไปนะครับ ขอพักหัวจิตหัวใจและสมองก่อน หาอะไรผ่อนคลายก่อน และจะกลับมาเร็วๆนี้ครับ
แชร์ประสบการณ์ถูก bully ที่โรงเรียน ถึงขั้นคิดมากจนดิ่ง ใช้เวลาฟื้นฟูเป็นเวลานาน
โดยทําเป็นจํานวนที่ซําๆ , มากกว่า 1 ครั้ง , บ่อยครั้ง และคนที่ถูกรังแกจะต้องได้รับความเสียหายทางร่างกายหรือจิตใจ
ปัจจุบันมีการให้ความสําคัญกับการถูก bully มากขึ้น มีการเปลี่ยนทัศนคติใหม่ว่าการ bully ไม่ใช่สิ่งที่สังคมยอมรับ ละเมิดสิทธิ์คนอื่น แต่เราเชื่อว่าก็ยังมีเรื่องที่ต้องแก้ไขอยู่
เราก็เป็นคนหนึ่งที่ได้รับผลกระทบจากการ bully ในโรงเรียน และเราก็รู้สึกแย่มากๆและไม่ชอบที่จะต้องมาเจออะไรแบบนี้ อยากให้มีมาตรการแก้ไขและลงโทษคนที่ bully ทั้งกฎหมาย นโยบายของรัฐ และสังคมอย่างเข้มงวด เด็ดขาด และจริงจัง
เราจะเล่าเป็นตอนๆ เพื่อความเข้าใจง่ายและสะดวกในการอ่านนะครับ
เกี่ยวกับนิสัยและความคิดของเรา
เราเป็นคนที่จริงจังและละเอียดอ่อนในอารมณ์และเป้าหมายมากๆ (หลังๆเลยลดลงนิดนึง) โลกส่วนตัวสูง ชอบคุยกับคนรู้จัก แต่ก็พร้อมเปิดใจกับคนอื่นๆ จริงจังกับการเรียนแต่ก็เคยหมดไฟเหมือนกัน เวลาทะเลาะชอบแรงมาแรงกลับ ไม่ค่อยมีชกต่อย โกรธง่ายหายยาก
Introduce to beforebullying
ตอนนั้นเราอยู่ ม.2 ห้องกลางๆที่โรงเรียนในเขตปริมณฑล ไม่ไกลจากกรุงเทพ ตอนนั้นเป็นการจัดห้องใหม่ ซึ่ง จขกท ก็อยู่ห้องกลางมาโดยตลอด ได้เจอเพื่อนใหม่ๆ ซึ่งก็มีดีและไม่ดีปนกันไป เพื่อนผู้ชาย บางคนก็มีทัศนคติที่เหยียดเพศและไม่ยอมรับความแตกต่างทางปัจเจกบุคคลค่อนข้างมาก แต่ต่อมาก็หายจากนิสัยนั้น โดยรวมทั้ง2ปี เพื่อนในห้อง friendly ดีและไม่ค่อยซีเรียสมาก เล่นกันไปเล่นกันมาสนุกดี บางคนก็ take care เพื่อนอย่างจริงจัง มีทะเลาะบ้างแต่ต่อมาก็ไม่คิดอะไรมาก คุยกันได้ปกติ เพื่อน จขกท อยู่เป็นกลุ่มๆ ซึ่ง จขกท ก็เรียนเกรดประมาณ 3.45-3.7 อยู่ในกลุ่มที่เล่นๆชิวๆแหย่กันไปแหย่กันมา มีไปจอยกลุ่มอื่นบ้างตามปกติ
ตอนที่ 1 จุดเริ่มต้นของการกลั่นแกล้ง
ครูให้จับกลุ่มวิชานาฎศิลป์ แล้วเราก็ไปจับกลุ่มกับผู้ชาย แต่ไม่รู้ว่ามีการคุยกันภายหลังว่าแยกย้ายไปหากลุ่มอื่นเพราะเพื่อนคนนึงกลัวว่าผู้ชายรวมกันหมดจะไม่ตั้งใจทํางานกัน ซึ่งเหตุผลนี้เราเข้าใจเป็นอย่างดี เพราะเกรดมีผลต่ออนาคตคือการเลือกแผนหรือต่อ รร อื่น แต่วิชาดนตรี พละ สุขศึกษา จะไม่ได้ซีเรียสหรือเคร่งเรื่องผลงานมากขนาดนั้น พอเราไม่รู้ เขาเลยเคว้งคว้าง เลยรีบไปขอเพื่อนเข้ากลุ่ม เพื่อนก็กลุ่มเต็มหมดเพราะต้องรีบทํางานส่งตอนอาทิตย์หน้า (มีเวลาประมาณ 1 สัปดาห์ +/- นิดหน่อย เป็นงานเอาท่านาฏศิลป์ไป adapt กับเพลงอื่นๆ)
เราตามหากลุ่มมา2-3วัน ก็ยังไม่มีกลุ่ม เราไม่ได้ไปเคยหาเรื่องหรือแสดงพฤติกรรมไม่เหมาะสมกับเพื่อนคนอื่นๆ จนไปก้าวก่ายสิทธิของเพื่อน เพราเราซีเรียสกับสิทธิเสรีภาพเอามากๆ
เรายอมรับอยู่ว่าเราก็ตามข่าวช้าไปหน่อย แต่ก็ไม่ถึงขั้นปัจจุบันทันด่วน
ผ่านมา3วัน เราเลยไปตามในไลน์กลุ่ม จริงๆวันก่อนก็ตามไปแล้วแต่ยังไม่ได้กลุ่ม วันนั้นเราเลยเกิดทนไม่ไหวเลยบ่นไปในไลน์กลุ่ม ทั้งขอโทษทั้งไม่ชอบใจในเวลาเดียวกัน เพื่อนก็มีมาให้กําลังใจและบอกให้ใจเย็นๆ แต่มีเพื่อน2คน อยู่ดีๆก็มาด่วนสรุปและ victim blaming ว่าเราตัดพ้อ ทั้งที่เราก็แค่แจ้งความจริงไปเท่านั้น และเราไลน์ไปคุยส่วนตัว เขาก็ยังมาพูดให้เรารู้สึกผิด ให้เรารู้สึกด้อยค่าลง มีการอวยกันไปอวยกันมาระหว่างเพื่อนที่มากล่าวหาด้วยกันว่าดีอย่างนี้ หวังดีนะ บลาๆๆ มาอ้างคุณธรรมหลักธรรม แต่เราไม่ได้อะไรต่อเพราะไม่อยากมีเรื่อง
เดี๋ยวมาเล่าตอนที่ 2 และตอนต่อๆไปนะครับ ขอพักหัวจิตหัวใจและสมองก่อน หาอะไรผ่อนคลายก่อน และจะกลับมาเร็วๆนี้ครับ