เรากับแฟนคบกันมา3ปีกว่า เดือนหน้าจะครบ4ปี มีแพลนแต่งงานกันในปลายปีหน้า แล้วก็สร้างบ้านทำธุรกิจร่วมกันในพื้นที่บ้านที่มีอยู่
ทุกอย่างดูเหมือนจะลงตัว ตอนแรกๆที่แฟนเราบอกว่า จะแต่งงานปี64นะ ตอนนั้นมันเพิ่งจะปี62 ซึ่งเราคิดว่า ถึงตอนนั้นมันคงดีขึ้นแล้วแหละ จากที่เป็นอยู่ตอนนี้
พอมาตอนนี้ จะสิ้นปี63 มันกลับเริ่มรู้สึกว่า ไม่อยากแต่งงาน ไม่ใช่เพราะว่าไม่รัก หรือมีคนใหม่ แต่มันเหมือนกับว่า จะแต่งงานกับคนนี้จริงๆหรอ จะอยู่แล้วมีความสุขจริงๆ หรอ จะไม่เหนื่อยจริงๆ ใช่ไหม จะเป็นพ่อของลูกเราได้หรอ แล้วถ้าแต่งไปเราจะไม่ต้องเลิกกันทีหลังใช่ไหม คำถามเต็มหัวไปหมด
สาเหตุหลักๆที่ทำมห้คิดแบบนี้
-แฟนเราเป็นคนที่ไม่เคยปกป้องอะไรเลย ในเรื่องของคำพูดจากคนอื่นที่เขาพูดถึงเรา ในเรื่องไม่จริงก็ไม่แก้ต่างให้ หรือไม่พยายามอธิบายให้ฟังว่าจริงๆแล้วมันเป็นอย่างไร
-เป็นคนที่ขี้ลืมทุกเรื่อง ยกเว้นเรื่องที่ตัวเองสนใจ เช่นรถ หรืออะไหล่ เครื่องยนต์ที่ตัวเองชอบ
-ไม่ดูแลตัวเอง ไม่หาอะไรดีๆบำรุง ทั้งที่เราซื้อให้ หาให้ก็ไม่เอา ไม่กิน ไม่สนใจ
-จำรายละเอียดย่อยๆของเราไม่ได้ เรื่องหลักก็จำไม่ได้ ทั้งๆที่เราบอกตลอดเวลาที่คบกัน หรือทัเลาะกันเรื่องจำไม่ได้ทีไร เราก็บอกตลอด
-เวลาทะเลาะกัน เราเคยตกลงกันแล้วว่าอย่าปล่อยให้งอลข้ามคืน แต่เค้าก็หละบก่อนตลอด ไม่สนใจว่าเราจะนอนร้องไห้อยู่หรือเปล่า ทั้งๆที่เข้ารู้ว่าเราโกรธ (เพราะทุกครั้งเราจะบอกว่าโกรธเพราะอะไร) เขาก็หลับ ไม่สนใจ ตอนเช้าก็ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น จนต้องเป็นเราทุกครั้งที่ถาม และเคลียปัญหา แต่ก็ไม่เคยได้คำตอบให้จบสักครั้ง
-เราเป็นคนใจร้อน ขี้บ่น หน้าดุ ตาดุ เค้าเป็นคนหน้าใสๆ หวานๆ เด็ก ดูเรียบร้อย คนอื่นเลยชอบมองว่าเราขรมเหงรังแก ออกคำสั่ง (แฟนเราก็ไม่แก้ให้นะ) ทั้งที่ความจริงเรายอมเขาทุกอย่าง
-เวลาที่เราให้ทำอะไร หรือบอกให้ทำอะไร มักจะทำไม่ได้ในแบบที่บอก และตัดสินใจเองไม่ได้ในสุานการณ์ต่างๆ เพราะปกติตั้งแต่แรกๆ ไม่ว่าอะไรเราจะเป็นคนที่ทำให้ตลอด และตัดสินใจตลอด พอเราอยากให้เขาฝึกบ้าง เขากลับทำไม่ได้ ทั้งๆที่เราบอกแนว บอกทุกอย่าง แต่เขาก็ลืมว่าเราพูดอะไรไป
-ไม่เป็นห่วง ไม่แคร์ความรู้สึก ไม่ใส่ใจอะไรเราทั้งนั้น แต่ปากบอกว่ารัก ใส่ใจ ดูแล สนใจ แต่การกระทำไม่เคยมา
-จัดการปัญหาที่เกิดขึ้นไม่ได้ ทั้งของตัวเอง และก็ของเรา เราต้องตามแก้ทั้งเรื่องของตัวเองด้วย แล้วก็เรื่องของเขา รวมถึงคนในครอบครัวเขาเวลามีปัญหา (น้องชาย)
(ปัญหาพวกนี้คือย่อยๆ จากทั้งหมด เราเคยลองคุยกับแฟนแล้วว่าเรารู้สึกยังไง เราจะหาทางออกยังไง หรือปรับยังไง สุดท้ายได้คำตอบว่าอือ กูต้องยอมสินะ )
แต่เราก็บอกแฟนไปว่า เรายอม เราไม่ว่า เรายังทำทุกอย่างเหมือนเดิมตั้งแต่แรก เพราะเรายังรักนะ แต่ถ้าเราหมดแรงที่จะรัก ถึงเวลานั้นเข้าใจเราด้วย
(แฟนเราเหมือนจะเข้าใจ แต่ก็ดีขึ้นได้1-2วัน หลังจากนั้นกลับสู้โหมดปกติ)
และเรื่องที่เราลำบากใจในตอนนี้สุดๆคือเรื่องครอบครัวแฟน
ครอบครัวแฟนเราค่อนข้างหัวโบราณกันทั้งตระกูล แต่ยกเว้นแฟนเรานะ
-ทุกครั้งที่ไปบ้าน ยาย แม่ พ่อ ญาติพี่น้อง จะพูดตลอดทุกครั้งว่าเก็บเงินกันด้วยนะ มีเงินเก็บเท่าไหร่แล้ว เวลาเราอยู่ด้วยกัน2คน
แต่!!!! เวลาที่เราอยู่คนเดียว เค้าจะบอกว่า แต่งงานกัน คนไทยผู้ชายเขาไม่ต้องทำไรอยู่แล้ว ผู้หญิงต้องจัดการทุกอย่าง ไม่ต้องเอาเยอะนักหลอก จะจัดให้มันมากทำไมเอาไปลงทุนอนาคตดีกว่า เอาง่ายๆน้อยๆ ไม่ต้องเลี้ยงตอนเย็นหลอก มันเปลือง มีอะไรกันไปแล้วความจริงมันก็ถือว่ายึดฤกธิ์นั้นเป็นหลัก ไม่ต้องมีหลอกยกน้ำชงน้ำชา เพราะได้กันแล้ว มันผิดธรรมเนียมไปแล้ว จ่ายค่าสินสอดไปตั้งแพงถ้าทำไรไม่เป็นก็ไม่ใช่ มาอยู่ต้องทำได้ทุกอย่าง งานนอกงานใน ดูแลผัว ดูแลแม่ผัว พ่อผัว เตรียมของทุกอย่าง และอีกมากมาย (ซึ่งเราทำเป็นหมดทุกอย่าง และทำได้ดีเพราะที่ผ่านมาเราก็ทำอยู่ ตอนไปบ้านแฟน แต่ที่บ้านก็ยังจะพูดซ้ำๆ พูดอยู่ได้ พูดจนลำคาร
(ทุกครั้งที่มีการพูดอะไรแบบนี้ เราจะบอกแฟนเราทุกครั้ง ซึ่งก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น แฟนเราฟัง และรับรู้ แต่ก็ปล่อยให้มีการมาพูดแบบนี้อยู่ตลอด เราก็แก้ปัญหาโดยการไม่ค่อยไป เพราะไม่อยากฟัง)
-เราจะแต่งตัวดีหน่อยก็หาว่าเว่อร์ ใส่กางเกงขาสั้นอยู่บ้าน ก็ไม่ได้ แต่งหน้าก็ไม่ดี ต้องใส่แค่เสื้อยืดหาง้กงขายาว ประมานนี้ (ทั้งๆที่จริงๆแล้วเราก็ใส่ชุดแฟชั่นธรรมดา ไม่ใส่ต่างหู แหวน สร้อย ไม่สะพายกระเป๋า ไม่อะไรเลยด้วยซ้ำแค่ชุดจริงๆ ยังหาว่าเว่อร์ ชอปปิ้งเก่ง ไม่ประหยัด) งงมากกกกกกกกกก
-ครอบครัวแฟนรู่ว่า ลูกเขา เป็นผู้นำไม่ได้ ทำไรก็ช้า พูดกี่รอบก็ไม่เข้าใจ ชอบเถียงไปเรื่อย แต่เขาหวังพค่งให้เรานำลูกเขา และดูแลลูกเขา
-เราไม่สบายบ่อยก็หาว่าร่างกายไม่แข็งแรง อายุสั้นแน่นอน
-จะแต่งงานแล้ว ยายก็ถามอยู่ได้ว่าแน่ใจรึยัง ยายหาคนไว้ให้ไม่เอาหรอ (ถามต่อหน้าเราด้วย) คิดได้ไง
-แต่พ่อแม่ญาติเค้าความจริงคือไม่ได้ไม่ชอบเรานะ แต่แบบนิสัยของพวกเขามักจะเป็นแบบนั้น ด้วยความที่ว่าญาติเยอะ นั่นนี่ไม่ได้ ต้องเป็นตามระบบที่เขาทำๆกันมา เลยจะประมานนี้ แต่ถามว่าเราอะเข้าใจได้ แต่ถ้าพูดบ่อยๆ มันก็ไม่ใช่ จะให้มานั่งคิดตลอดว่า เขาไม่ได้คิดอะไร พูดไปเรื่อย มันคงคิดได้ไม่ตลอดหลอก เพราะเราก็มีความรู้สึก (แต่กลายเป็นว่าที่ผ่านมาเราต้องยอมรับและเข้าใจ เพราะแฟนเราไม่ทำอะไรสักอย่าง บอกว่าจะจัดการให้ คุยให้ พูดให้ บอกให้)จนตอนนี้ยังไม่ทำสักอย่าง
-ไปเที่ยวทำไรลงรูปไม่ได้ พอลงเขาก็จะมีอาการว่า เขาทำงานที่บ้านเหนื่อย เพื่อเอามาให้ลูก แต่ลูกไม่คิดถึงพ่อแม่ (บ่นไปเรือย)
(พ่อแม่ญาติเขาไม่เคยได้ไปเที่ยวเลย ทำแต่งานที่บ้านตลอด ถ้าคนไหนไป จะตัองมีประเด็น )
(คร่าวๆย่อยๆในเรื่องครอบครัว)
คือเรากับแฟนไม่ได้มีเรื่องทะเลาะกัน แล้วทำให้เรามีอารมณ์นี้เกิดขึ้น
แต่ด้วยทุกๆอย่างที่ผ่าน เราคิดมาตลอด และพยายามคุย พยายามทำให้มันดีขึ้นตลอด แต่เหมือนมันจะจบที่แบบเดิม ทำให้เวลาตอนนี้ที่เหมือนจะใกล้แต่งงานขึ้นมาเท่าไหร่ เรากลับยิ่งเครียดมากเท่านั้น เราไม่รู้จะทำยังไงจริงๆ
เรารักแฟนเรานะ คบกันมาได้ เพียงเพราะเรารักแฟนเรา เราคิดตลอดทุกคนั้งที่มีปัญหา คิดว่าเค้าเป็นคนดีนะ ชอบช่วยเหลือ มีน้ำใจ(แต่กลับคนอื่น กับเราไม่ใช่) และเวลาเราลำบากเขายังอยู่กับเรานะ เวลาเราทุกข์ใจ หันไปยังเจอนะ (แต่ไม่เคยได้คำปรึกษา เพราะเรามักจะแก้ไขอะไรเองได้ด้วยตัวเอง ขอแค่มีเขาก็พอ) อยากอยู่กับเขา ยังอยากมีเขา คิดว่ารักเรา และไม่มีทางนอกใจ (แต่ทำเหมือนเราเป็นของตาย คิดว่ายังไงก็ไม่ไปไหนแน่นอน) เล่นเกมส์ ติดโทรศัพท์ พอเราบอกว่าขอเวลาบ้าง ก้จะทำเหมือนไม่พอใจ แล้วก็หลับไป แต่เราก็ไม่อะไร ได้แต่น้อยใจไปเอง หายเอง
ทุกอย่างที่เราคิด เรารู้สึก เราเสียใจ เราอึดอัด เราบอกเขาทุกอย่าง แต่ดูเหมือนเขาจะเป็นแค่ผู้ฟัง ที่ฟังจริงๆ
แต่เราก็ยึดแค่ข้อหลักๆ ว่าเขาอยู่เคียงข้างเราทุกสถานการณ์ ทุกช่วงเวลา ทุกช่วงอารมณ์ แต่ก็นั่นแหละ ไม่รู้จะทำยังไง กับความรู้สึกแบบนี้
ใจนึงก็อยากเลิก ใจนึงก็ไม่อยาก
ใครให้คำแนะนำได้บ้างคะ อยากรู้จริงๆ ว่าควรทำยังไง ไม่รู้ว่าจะเดินหน้าต่อไปยังไง เพราะตอนนี้พูดไม่ได้ว่ามีความสุข เพราะมันเหมือนจะไม่มี แต่ก็บอกตัวเองว่าเขานั่นละที่คือความสุขของเรา แต่มันเหมือนโกหกตัวเองตลอด
ตอนนี้เหนื่อยจริงๆค่ะ เหนื่อยใจมากๆ ความจริงคนเราใกล้เวลาจะแต่งงานต้องมีความสุขใช่ไหมคะ แต่เหมือนจะไม่ใช่เรา
ปล.แฟนเราเป็นคนจีบเรานะคะ เริ่มจากพี่น้องกันค่ะ เราช่วยเหลือเขาตลอด เค้าเลยรู้สึกดี แล้วก็จีบค่ะ
-ช่วงแรกๆโปรโมชั่นของเขามีนะคะ แต่ตอนนี้ไม่แล้วค่ะ คงเพราะเวลาที่ทำให้มันไม่หวือหวา พอเราพูดที ก็สนใจที แต่อย่างน้อยเขาก็ยังทำให้
-แต่เรายังเหมือนเดิม คบกันวันแรก ยันวันนี้ ทำทุกอย่างเหมือนเดิม เช่นครบรอบวันเกิดวันสำคัญ เรามีของให้เขาตลอด ทำเองทุกชิ้น) รู้ทุกอย่าง มี่เขาชอบไม่ชอบ ใส่ใจทุกรายละเอียด ซักผ้า กวาดบ้านถูบ้าน เตรียมของ และอื่นๆ
-แฟนเราเคยบอกว่า ข้อเสียของเรามีแค่ข้อเดียว คือขี้บ่น นอกนั้นไม่มีเลย ดีทุกอย่าง
-แต่เราตอบกลับแฟนไปว่า เธอมีข้อดีข้อเดียว คือคนดี (ซึ่งข้อนี้คือกับคนอื่นด้วยซ้ำ) นอกนั้นคือไม่ใช่ แฟนเราก็ทำเป็นขำ คิดว่าเราพูดเล่นมั้ง
รู้สึกแย่และไม่อยากใช้ชีวิตอยู่กับแฟนแล้ว ทำไงดี
ทุกอย่างดูเหมือนจะลงตัว ตอนแรกๆที่แฟนเราบอกว่า จะแต่งงานปี64นะ ตอนนั้นมันเพิ่งจะปี62 ซึ่งเราคิดว่า ถึงตอนนั้นมันคงดีขึ้นแล้วแหละ จากที่เป็นอยู่ตอนนี้
พอมาตอนนี้ จะสิ้นปี63 มันกลับเริ่มรู้สึกว่า ไม่อยากแต่งงาน ไม่ใช่เพราะว่าไม่รัก หรือมีคนใหม่ แต่มันเหมือนกับว่า จะแต่งงานกับคนนี้จริงๆหรอ จะอยู่แล้วมีความสุขจริงๆ หรอ จะไม่เหนื่อยจริงๆ ใช่ไหม จะเป็นพ่อของลูกเราได้หรอ แล้วถ้าแต่งไปเราจะไม่ต้องเลิกกันทีหลังใช่ไหม คำถามเต็มหัวไปหมด
สาเหตุหลักๆที่ทำมห้คิดแบบนี้
-แฟนเราเป็นคนที่ไม่เคยปกป้องอะไรเลย ในเรื่องของคำพูดจากคนอื่นที่เขาพูดถึงเรา ในเรื่องไม่จริงก็ไม่แก้ต่างให้ หรือไม่พยายามอธิบายให้ฟังว่าจริงๆแล้วมันเป็นอย่างไร
-เป็นคนที่ขี้ลืมทุกเรื่อง ยกเว้นเรื่องที่ตัวเองสนใจ เช่นรถ หรืออะไหล่ เครื่องยนต์ที่ตัวเองชอบ
-ไม่ดูแลตัวเอง ไม่หาอะไรดีๆบำรุง ทั้งที่เราซื้อให้ หาให้ก็ไม่เอา ไม่กิน ไม่สนใจ
-จำรายละเอียดย่อยๆของเราไม่ได้ เรื่องหลักก็จำไม่ได้ ทั้งๆที่เราบอกตลอดเวลาที่คบกัน หรือทัเลาะกันเรื่องจำไม่ได้ทีไร เราก็บอกตลอด
-เวลาทะเลาะกัน เราเคยตกลงกันแล้วว่าอย่าปล่อยให้งอลข้ามคืน แต่เค้าก็หละบก่อนตลอด ไม่สนใจว่าเราจะนอนร้องไห้อยู่หรือเปล่า ทั้งๆที่เข้ารู้ว่าเราโกรธ (เพราะทุกครั้งเราจะบอกว่าโกรธเพราะอะไร) เขาก็หลับ ไม่สนใจ ตอนเช้าก็ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น จนต้องเป็นเราทุกครั้งที่ถาม และเคลียปัญหา แต่ก็ไม่เคยได้คำตอบให้จบสักครั้ง
-เราเป็นคนใจร้อน ขี้บ่น หน้าดุ ตาดุ เค้าเป็นคนหน้าใสๆ หวานๆ เด็ก ดูเรียบร้อย คนอื่นเลยชอบมองว่าเราขรมเหงรังแก ออกคำสั่ง (แฟนเราก็ไม่แก้ให้นะ) ทั้งที่ความจริงเรายอมเขาทุกอย่าง
-เวลาที่เราให้ทำอะไร หรือบอกให้ทำอะไร มักจะทำไม่ได้ในแบบที่บอก และตัดสินใจเองไม่ได้ในสุานการณ์ต่างๆ เพราะปกติตั้งแต่แรกๆ ไม่ว่าอะไรเราจะเป็นคนที่ทำให้ตลอด และตัดสินใจตลอด พอเราอยากให้เขาฝึกบ้าง เขากลับทำไม่ได้ ทั้งๆที่เราบอกแนว บอกทุกอย่าง แต่เขาก็ลืมว่าเราพูดอะไรไป
-ไม่เป็นห่วง ไม่แคร์ความรู้สึก ไม่ใส่ใจอะไรเราทั้งนั้น แต่ปากบอกว่ารัก ใส่ใจ ดูแล สนใจ แต่การกระทำไม่เคยมา
-จัดการปัญหาที่เกิดขึ้นไม่ได้ ทั้งของตัวเอง และก็ของเรา เราต้องตามแก้ทั้งเรื่องของตัวเองด้วย แล้วก็เรื่องของเขา รวมถึงคนในครอบครัวเขาเวลามีปัญหา (น้องชาย)
(ปัญหาพวกนี้คือย่อยๆ จากทั้งหมด เราเคยลองคุยกับแฟนแล้วว่าเรารู้สึกยังไง เราจะหาทางออกยังไง หรือปรับยังไง สุดท้ายได้คำตอบว่าอือ กูต้องยอมสินะ )
แต่เราก็บอกแฟนไปว่า เรายอม เราไม่ว่า เรายังทำทุกอย่างเหมือนเดิมตั้งแต่แรก เพราะเรายังรักนะ แต่ถ้าเราหมดแรงที่จะรัก ถึงเวลานั้นเข้าใจเราด้วย
(แฟนเราเหมือนจะเข้าใจ แต่ก็ดีขึ้นได้1-2วัน หลังจากนั้นกลับสู้โหมดปกติ)
และเรื่องที่เราลำบากใจในตอนนี้สุดๆคือเรื่องครอบครัวแฟน
ครอบครัวแฟนเราค่อนข้างหัวโบราณกันทั้งตระกูล แต่ยกเว้นแฟนเรานะ
-ทุกครั้งที่ไปบ้าน ยาย แม่ พ่อ ญาติพี่น้อง จะพูดตลอดทุกครั้งว่าเก็บเงินกันด้วยนะ มีเงินเก็บเท่าไหร่แล้ว เวลาเราอยู่ด้วยกัน2คน
แต่!!!! เวลาที่เราอยู่คนเดียว เค้าจะบอกว่า แต่งงานกัน คนไทยผู้ชายเขาไม่ต้องทำไรอยู่แล้ว ผู้หญิงต้องจัดการทุกอย่าง ไม่ต้องเอาเยอะนักหลอก จะจัดให้มันมากทำไมเอาไปลงทุนอนาคตดีกว่า เอาง่ายๆน้อยๆ ไม่ต้องเลี้ยงตอนเย็นหลอก มันเปลือง มีอะไรกันไปแล้วความจริงมันก็ถือว่ายึดฤกธิ์นั้นเป็นหลัก ไม่ต้องมีหลอกยกน้ำชงน้ำชา เพราะได้กันแล้ว มันผิดธรรมเนียมไปแล้ว จ่ายค่าสินสอดไปตั้งแพงถ้าทำไรไม่เป็นก็ไม่ใช่ มาอยู่ต้องทำได้ทุกอย่าง งานนอกงานใน ดูแลผัว ดูแลแม่ผัว พ่อผัว เตรียมของทุกอย่าง และอีกมากมาย (ซึ่งเราทำเป็นหมดทุกอย่าง และทำได้ดีเพราะที่ผ่านมาเราก็ทำอยู่ ตอนไปบ้านแฟน แต่ที่บ้านก็ยังจะพูดซ้ำๆ พูดอยู่ได้ พูดจนลำคาร
(ทุกครั้งที่มีการพูดอะไรแบบนี้ เราจะบอกแฟนเราทุกครั้ง ซึ่งก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น แฟนเราฟัง และรับรู้ แต่ก็ปล่อยให้มีการมาพูดแบบนี้อยู่ตลอด เราก็แก้ปัญหาโดยการไม่ค่อยไป เพราะไม่อยากฟัง)
-เราจะแต่งตัวดีหน่อยก็หาว่าเว่อร์ ใส่กางเกงขาสั้นอยู่บ้าน ก็ไม่ได้ แต่งหน้าก็ไม่ดี ต้องใส่แค่เสื้อยืดหาง้กงขายาว ประมานนี้ (ทั้งๆที่จริงๆแล้วเราก็ใส่ชุดแฟชั่นธรรมดา ไม่ใส่ต่างหู แหวน สร้อย ไม่สะพายกระเป๋า ไม่อะไรเลยด้วยซ้ำแค่ชุดจริงๆ ยังหาว่าเว่อร์ ชอปปิ้งเก่ง ไม่ประหยัด) งงมากกกกกกกกกก
-ครอบครัวแฟนรู่ว่า ลูกเขา เป็นผู้นำไม่ได้ ทำไรก็ช้า พูดกี่รอบก็ไม่เข้าใจ ชอบเถียงไปเรื่อย แต่เขาหวังพค่งให้เรานำลูกเขา และดูแลลูกเขา
-เราไม่สบายบ่อยก็หาว่าร่างกายไม่แข็งแรง อายุสั้นแน่นอน
-จะแต่งงานแล้ว ยายก็ถามอยู่ได้ว่าแน่ใจรึยัง ยายหาคนไว้ให้ไม่เอาหรอ (ถามต่อหน้าเราด้วย) คิดได้ไง
-แต่พ่อแม่ญาติเค้าความจริงคือไม่ได้ไม่ชอบเรานะ แต่แบบนิสัยของพวกเขามักจะเป็นแบบนั้น ด้วยความที่ว่าญาติเยอะ นั่นนี่ไม่ได้ ต้องเป็นตามระบบที่เขาทำๆกันมา เลยจะประมานนี้ แต่ถามว่าเราอะเข้าใจได้ แต่ถ้าพูดบ่อยๆ มันก็ไม่ใช่ จะให้มานั่งคิดตลอดว่า เขาไม่ได้คิดอะไร พูดไปเรื่อย มันคงคิดได้ไม่ตลอดหลอก เพราะเราก็มีความรู้สึก (แต่กลายเป็นว่าที่ผ่านมาเราต้องยอมรับและเข้าใจ เพราะแฟนเราไม่ทำอะไรสักอย่าง บอกว่าจะจัดการให้ คุยให้ พูดให้ บอกให้)จนตอนนี้ยังไม่ทำสักอย่าง
-ไปเที่ยวทำไรลงรูปไม่ได้ พอลงเขาก็จะมีอาการว่า เขาทำงานที่บ้านเหนื่อย เพื่อเอามาให้ลูก แต่ลูกไม่คิดถึงพ่อแม่ (บ่นไปเรือย)
(พ่อแม่ญาติเขาไม่เคยได้ไปเที่ยวเลย ทำแต่งานที่บ้านตลอด ถ้าคนไหนไป จะตัองมีประเด็น )
(คร่าวๆย่อยๆในเรื่องครอบครัว)
คือเรากับแฟนไม่ได้มีเรื่องทะเลาะกัน แล้วทำให้เรามีอารมณ์นี้เกิดขึ้น
แต่ด้วยทุกๆอย่างที่ผ่าน เราคิดมาตลอด และพยายามคุย พยายามทำให้มันดีขึ้นตลอด แต่เหมือนมันจะจบที่แบบเดิม ทำให้เวลาตอนนี้ที่เหมือนจะใกล้แต่งงานขึ้นมาเท่าไหร่ เรากลับยิ่งเครียดมากเท่านั้น เราไม่รู้จะทำยังไงจริงๆ
เรารักแฟนเรานะ คบกันมาได้ เพียงเพราะเรารักแฟนเรา เราคิดตลอดทุกคนั้งที่มีปัญหา คิดว่าเค้าเป็นคนดีนะ ชอบช่วยเหลือ มีน้ำใจ(แต่กลับคนอื่น กับเราไม่ใช่) และเวลาเราลำบากเขายังอยู่กับเรานะ เวลาเราทุกข์ใจ หันไปยังเจอนะ (แต่ไม่เคยได้คำปรึกษา เพราะเรามักจะแก้ไขอะไรเองได้ด้วยตัวเอง ขอแค่มีเขาก็พอ) อยากอยู่กับเขา ยังอยากมีเขา คิดว่ารักเรา และไม่มีทางนอกใจ (แต่ทำเหมือนเราเป็นของตาย คิดว่ายังไงก็ไม่ไปไหนแน่นอน) เล่นเกมส์ ติดโทรศัพท์ พอเราบอกว่าขอเวลาบ้าง ก้จะทำเหมือนไม่พอใจ แล้วก็หลับไป แต่เราก็ไม่อะไร ได้แต่น้อยใจไปเอง หายเอง
ทุกอย่างที่เราคิด เรารู้สึก เราเสียใจ เราอึดอัด เราบอกเขาทุกอย่าง แต่ดูเหมือนเขาจะเป็นแค่ผู้ฟัง ที่ฟังจริงๆ
แต่เราก็ยึดแค่ข้อหลักๆ ว่าเขาอยู่เคียงข้างเราทุกสถานการณ์ ทุกช่วงเวลา ทุกช่วงอารมณ์ แต่ก็นั่นแหละ ไม่รู้จะทำยังไง กับความรู้สึกแบบนี้
ใจนึงก็อยากเลิก ใจนึงก็ไม่อยาก
ใครให้คำแนะนำได้บ้างคะ อยากรู้จริงๆ ว่าควรทำยังไง ไม่รู้ว่าจะเดินหน้าต่อไปยังไง เพราะตอนนี้พูดไม่ได้ว่ามีความสุข เพราะมันเหมือนจะไม่มี แต่ก็บอกตัวเองว่าเขานั่นละที่คือความสุขของเรา แต่มันเหมือนโกหกตัวเองตลอด
ตอนนี้เหนื่อยจริงๆค่ะ เหนื่อยใจมากๆ ความจริงคนเราใกล้เวลาจะแต่งงานต้องมีความสุขใช่ไหมคะ แต่เหมือนจะไม่ใช่เรา
ปล.แฟนเราเป็นคนจีบเรานะคะ เริ่มจากพี่น้องกันค่ะ เราช่วยเหลือเขาตลอด เค้าเลยรู้สึกดี แล้วก็จีบค่ะ
-ช่วงแรกๆโปรโมชั่นของเขามีนะคะ แต่ตอนนี้ไม่แล้วค่ะ คงเพราะเวลาที่ทำให้มันไม่หวือหวา พอเราพูดที ก็สนใจที แต่อย่างน้อยเขาก็ยังทำให้
-แต่เรายังเหมือนเดิม คบกันวันแรก ยันวันนี้ ทำทุกอย่างเหมือนเดิม เช่นครบรอบวันเกิดวันสำคัญ เรามีของให้เขาตลอด ทำเองทุกชิ้น) รู้ทุกอย่าง มี่เขาชอบไม่ชอบ ใส่ใจทุกรายละเอียด ซักผ้า กวาดบ้านถูบ้าน เตรียมของ และอื่นๆ
-แฟนเราเคยบอกว่า ข้อเสียของเรามีแค่ข้อเดียว คือขี้บ่น นอกนั้นไม่มีเลย ดีทุกอย่าง
-แต่เราตอบกลับแฟนไปว่า เธอมีข้อดีข้อเดียว คือคนดี (ซึ่งข้อนี้คือกับคนอื่นด้วยซ้ำ) นอกนั้นคือไม่ใช่ แฟนเราก็ทำเป็นขำ คิดว่าเราพูดเล่นมั้ง