สวัสดีค่ะเพื่อนๆ ขอเล่าเรื่องเลยแล้วกัน ครอบครัวเรามีกัน 5 คน พ่อ แม่ เรากับน้อง 3 คนเป็นผู้หญิงทั้งหมด เราเป็นพี่คนโต พอเราเรียนจบ ป.ตรี เราก็มาทำงานกับแฟนที่ต่างจังหวัดเป็นงานบริษัท นานๆที่หรือช่วงเทศกาล ถึงจะได้กลับบ้านที เรื่องมีอยู่ว่า แม่เราเสียเมื่อวันที่ 27 กันยายน 63 ที่ผ่านมา ทางครอบครัวเราก็เอาศพแม่ไปจัดงานที่บ้านยาย เพราะบ้านเราคับแคบ พอจัดงานผ่านไป เรากลับมาทำงาน เราโทรหาพ่อทุกวัน หลังเลิกงานทั้งๆที่ไม่สนิทกับพ่อเลย เราโทรไปถามว่ากินข้าวกับอะไร ทำอะไร อยู่กับใคร ทุกวัน เพราะเรากลัวพ่อคิดว่าลูกๆจะทิ้ง เพราะเรา 3 พี่น้องสนิทกับแม่มีไรเล่าให้แม่ฟังหมด ปรึกษาแม่ตลอด แต่ตอนนี้มันรู้สึกเหวงๆไงไม่รุ้ คิดได้อีกทีก็ อ้าว แม่ไม่ยุแล้วหรอ แม่เสียไปแล้วหรอประมาณนี้
***แต่เมื่อคืนล่าสุดเลย เราสวดมนต์เสร็จเราโทรหาพ่อเหมือนปกติทุกวัน พ่อบอกว่าคุยกับน้องคนกลาง คนที่เป็นพยาบาล ว่าปีใหม่จะทำบุญ 100 วันให้แม่ แต่ทำเป็นงานเล็กๆข้าวหม้อ แกงหม้อ ไปวัด เราก็เห็นดีด้วย เพราะปีใหม่เราก็กลับบ้านอยู้แล้ว แต่มาพีคล่าสุดเมื่อพ่อบอกว่าจะทำบุญแจกข้าวให้แม่ ประมาณปีหน้า เดือน มกราคม หรือไม่ก็กุมภาพันธ์ จะทำบุญ 3 กอง ไปจัดที่บ้านยายอีกนั่นแหละ เพราะปีนี้เราสาหัสเหลือเกิน เสียหลาน ลูกของพี่สาว(ลูกป้า) กลางปี ตามาเสีย อีก แล้วต่อมาเป็นแม่ที่เสีย ตาเสียได้ประมาน 1 เดือนหลังจากนั้นแม่ก็เสีย เราบอกวพ่อว่าถ้าจัดงานขอเป็นกลางเดือนได้ไหม จะเดือนไหนก็ได้ เพราะถ้าสิ้นเดือนงานเราเยอะ คำพูดของพ่อคือ ถ้าไม่ว่างก้ไม่เป็นไร ไม่ต้องมาใครทำบุญให้แม่คนนั้นก็ได้บุญ ถ้าไม่คิดว่ามีแม่ก็ไม่ต้องมา แล้วก็วางสายเราไปเลย แต่เราก้ไม่โทรกลับไปนะ คือในความหมายของเราคือยากให้จัดช่วงๆกลางเดือนได้ไหมประมาณนี้ เหมือนว่ามีอะไรพวกเค้าก็คุยกันไง เพราะเรามาทำงานไกล พวกเค้า(น้อง+ญาติทางฝ่ายแม่)คุยกันเสร็จเค้าก็ไลน์มาบอกเราว่าต้องออกคนละเท่านี้นะ 2x,xxx คือเหมือนประมาณว่าเราต้องเป็นคนรุ้คนสุดท้ายเลยหรอ ทั้งๆที่เราโทรหาพ่อทุกวันไม่มีอะไรคุยเราก็โทรหาพ่อทุกวัน พ่อไม่เคยบอกเราเลยว่าเค้าจะทำกันงี้นะ บลาๆไม่เคยบอกเราเรา เราโทรหาพ่อทุกวัน แต่พ่อไม่เคยโทรหาเราเลย มีไรพ่อคุยกับน้องคนที่เป็นพยาบาลหมด เพราะเราไม่เป็นราชการไง พ่ออยากให้เราเป็นราชการ แต่เราสอบไม่ได้ไง คือเราไม่รุ้ว่าต้องทำไง หรือว่าเราไม่มีเงินให้เค้าใช้ ไม่เคยทำอะไรให้เค้าภูมิใจยังงี้หรอ แล้วงานศพแม่เรา เรากับแฟน ง่วงอยู่ในครัวกัน 2 คน แฟนเราทำกับข้าว ส่วนเราก็ช่ายแฟน ล้างจานทุกวัน ตลอดเวลา 3 วัน ไม่เคยมีใครถามเรากับแฟนเลยว่ากินข้าวยัง ให้ช่วยอะไรไหม ทันไหม มีแต่มาถามว่ากับข้าวเสร็จยัง ขอ 3-4 ชุดได้ไหม น้องเราก็เถอะอย่าว่าขายน้องเลยนะ ตื่นมา 6 โมง อาบน้ำแต่งตัว ไปรอต้อนรับแขกหน้าบ้าน ทั่งๆที่เห็นเรานั่งล้างจานเคยมาถามไหมว่าให้ช่วยไหม เราก็น้อยใจนะที่ไม่เคยมีใครสนใจเรากับแฟนเลย เราก็ต้องทำหน้าที่ลูกให้ดีที่สุดเราคิดแค่นี้ ทำไปก็น้อยใจไป ดีแต่แฟน ครอบครัวแฟนเข้าใจ ให้กำลังใจกัน บอกว่าเดี๋ยวมันก็ผ่านไปแล้ว หลังจากเผาศพแม่เสร็จ ต้องรอเก็บกระดูกวันมะรืน เพราะวันนี้เป็นวันออกพรรษาพระท่านไม่ว่าง เลยต้องเก็บกระดูกวันถัดไป พอกินข้าวเช้าเสร็จพวกเค้า(พ่อ น้อง+ญาติทางฝ่ายแม่)ก็พากันไปเลือกธาตุให้แม่ที่ต่างจังหวัดเราไม่ไปเพราะขี้เกียจนั่งรถ เหลือเรา+ป้าและหลานน้อยอายุปีกว่าๆยุบ้าน สัก 11.00 น. แฟนเรามาหาที่บ้านยาย เผื่อได้ช่วยอะไร แต่ก็ไม่มีแขกหรอก เค้าจะมาวันที่เก็บกระดูกเลย แฟนเราก็นั่งเล่นโทรสับ จนถึงตอนเย็น พวกเค้าพากันกลับมา บอกให้เราทำกับข้าวหน่อย จะได้กินข้าวเย็น แฟนเราไม่ได้สนใจมันก็นั่งเล่นโทรสับต่อไป จนยายเราออกมาจากบ้าน ชี้หน้าว่า นี้หรืองาน ประมาณว่านั่งเล่นโทรสับหรองานที่ต้องทำ กลางคนเยอะๆ ทั้งลุงผู้ใหญ่บ้าน แขกอีกประมาณ 3-4 นั่งยุนั้น เท่านั้นเแหละแฟนเราหยิบกุญแจสตารท์ออกไปเลย แล้วโทรมาร้องไห้กับเราที่อยุ่หลังครัว มีแค่เราจริงๆที่ยุหลังครัว คนอื่นรอกินข้าวอย่างเดียว มับนอกเราว่าไม่ไหวๆเราจริงๆทั้งร้องไห้ทั้งน้อยใจ ว่าที่ช่วยงานแม่ที่ตื่นมาซื่อของ มาทำกับข้าว ทางญาติเราไม่เคยว่ามันดีเลยหรอ เราคบกับแฟนเรามา 11 ปี ยังไม่เคยเห็นมันร้องไห้ เราก็ตกใจ ได้แต่ปลอบว่าใจเย็นๆ มันบอกว่าอายมาก เพราะแฟนเราบ้านยุในตัวเมือง ขับรถมาบ้านยายก็ประมาณ 10 กก ส่วนสามีของน้องสาวคนเล็ก เราไม่ได้ว่าไรหรอกนะ ไม่เคยช่วยเลย รอกินอย่างเดียวเราเข้าใจแหละเค้าทำงานการไฟฟ้า ส่วนเรากับแฟนทำงานบริษัทิก่อสร้างก็เลยไม่ค่ยอสร้างความภูมิใจให้พ่อแม่และครอบครัวเท่าไหร่ ทั้งๆที่แฟนเราเป็นคนนอก (เรากับแฟนยังไม่ได้แต่งงงานกัน) แต่บางครั้งเราก็เสียใจนะ ที่พ่อพูดแบบนี้ เพราะทุกอย่างพ่อคิดว่าน้องที่เป็นพยาบาลออกค่าใช้จ่ายทั้งหมด แต่ที่ไหนได้ มันก็เงินของเราด้วย แต่เรามีเงินไม่เยอะ ก้ออกเท่าที่ออกได้ พ่อไม่เคยรักเราเลยหรือ หรือไม่เคยให้ความสำคัญกับเราเลยหรือ โทรไปหาพ่อ พ่อมีแต่บอกว่าน้องที่เป็นพยาบาล มันรุ้จักใช้เงิน ชม บลาๆ บางครั้งเรานึกก็ไม่อยากกลับบ้านหรอก ช่างเทศกาล เพราะกลับไปก็ไม่มีใครสนใจเรายุแล้ว สู้เรายุแบบนี้ดีกว่าไหม หลังจากแม่เสีย พ่อ ยาย ญาติ ไม่เคยโทรมาถามเราเลยว่าเป็นยังไง กินข้าวกันยัง ทำงานไหม เหนื่อยไหม มีแต่แม่แฟนที่คอยโทรถามบ่อยๆ ทางพี่น้องเราเค้าคงคิดว่าเราเห็นแฟนดีกว่าญาติ เลยเหมือนจะไม่ค่อยชอบเรา กับ แฟน เราไม่รุ้ต้องทำไง ไม่กล้าเล่าให้แฟนฟังด้วยที่พ่อพูดแบบั้น กลัวเสียใจ แล้วจพาลโกรธกันเปล่าๆที่เล่ามานี้ก็ค่อยากระบายแค่นั้นแหละ เหนื่อยจากงานแล้วต้องมาเหนื่อยกับครอบครัวอีก
เหมือนไม่มีตัวตนในสายตาพ่อ
***แต่เมื่อคืนล่าสุดเลย เราสวดมนต์เสร็จเราโทรหาพ่อเหมือนปกติทุกวัน พ่อบอกว่าคุยกับน้องคนกลาง คนที่เป็นพยาบาล ว่าปีใหม่จะทำบุญ 100 วันให้แม่ แต่ทำเป็นงานเล็กๆข้าวหม้อ แกงหม้อ ไปวัด เราก็เห็นดีด้วย เพราะปีใหม่เราก็กลับบ้านอยู้แล้ว แต่มาพีคล่าสุดเมื่อพ่อบอกว่าจะทำบุญแจกข้าวให้แม่ ประมาณปีหน้า เดือน มกราคม หรือไม่ก็กุมภาพันธ์ จะทำบุญ 3 กอง ไปจัดที่บ้านยายอีกนั่นแหละ เพราะปีนี้เราสาหัสเหลือเกิน เสียหลาน ลูกของพี่สาว(ลูกป้า) กลางปี ตามาเสีย อีก แล้วต่อมาเป็นแม่ที่เสีย ตาเสียได้ประมาน 1 เดือนหลังจากนั้นแม่ก็เสีย เราบอกวพ่อว่าถ้าจัดงานขอเป็นกลางเดือนได้ไหม จะเดือนไหนก็ได้ เพราะถ้าสิ้นเดือนงานเราเยอะ คำพูดของพ่อคือ ถ้าไม่ว่างก้ไม่เป็นไร ไม่ต้องมาใครทำบุญให้แม่คนนั้นก็ได้บุญ ถ้าไม่คิดว่ามีแม่ก็ไม่ต้องมา แล้วก็วางสายเราไปเลย แต่เราก้ไม่โทรกลับไปนะ คือในความหมายของเราคือยากให้จัดช่วงๆกลางเดือนได้ไหมประมาณนี้ เหมือนว่ามีอะไรพวกเค้าก็คุยกันไง เพราะเรามาทำงานไกล พวกเค้า(น้อง+ญาติทางฝ่ายแม่)คุยกันเสร็จเค้าก็ไลน์มาบอกเราว่าต้องออกคนละเท่านี้นะ 2x,xxx คือเหมือนประมาณว่าเราต้องเป็นคนรุ้คนสุดท้ายเลยหรอ ทั้งๆที่เราโทรหาพ่อทุกวันไม่มีอะไรคุยเราก็โทรหาพ่อทุกวัน พ่อไม่เคยบอกเราเลยว่าเค้าจะทำกันงี้นะ บลาๆไม่เคยบอกเราเรา เราโทรหาพ่อทุกวัน แต่พ่อไม่เคยโทรหาเราเลย มีไรพ่อคุยกับน้องคนที่เป็นพยาบาลหมด เพราะเราไม่เป็นราชการไง พ่ออยากให้เราเป็นราชการ แต่เราสอบไม่ได้ไง คือเราไม่รุ้ว่าต้องทำไง หรือว่าเราไม่มีเงินให้เค้าใช้ ไม่เคยทำอะไรให้เค้าภูมิใจยังงี้หรอ แล้วงานศพแม่เรา เรากับแฟน ง่วงอยู่ในครัวกัน 2 คน แฟนเราทำกับข้าว ส่วนเราก็ช่ายแฟน ล้างจานทุกวัน ตลอดเวลา 3 วัน ไม่เคยมีใครถามเรากับแฟนเลยว่ากินข้าวยัง ให้ช่วยอะไรไหม ทันไหม มีแต่มาถามว่ากับข้าวเสร็จยัง ขอ 3-4 ชุดได้ไหม น้องเราก็เถอะอย่าว่าขายน้องเลยนะ ตื่นมา 6 โมง อาบน้ำแต่งตัว ไปรอต้อนรับแขกหน้าบ้าน ทั่งๆที่เห็นเรานั่งล้างจานเคยมาถามไหมว่าให้ช่วยไหม เราก็น้อยใจนะที่ไม่เคยมีใครสนใจเรากับแฟนเลย เราก็ต้องทำหน้าที่ลูกให้ดีที่สุดเราคิดแค่นี้ ทำไปก็น้อยใจไป ดีแต่แฟน ครอบครัวแฟนเข้าใจ ให้กำลังใจกัน บอกว่าเดี๋ยวมันก็ผ่านไปแล้ว หลังจากเผาศพแม่เสร็จ ต้องรอเก็บกระดูกวันมะรืน เพราะวันนี้เป็นวันออกพรรษาพระท่านไม่ว่าง เลยต้องเก็บกระดูกวันถัดไป พอกินข้าวเช้าเสร็จพวกเค้า(พ่อ น้อง+ญาติทางฝ่ายแม่)ก็พากันไปเลือกธาตุให้แม่ที่ต่างจังหวัดเราไม่ไปเพราะขี้เกียจนั่งรถ เหลือเรา+ป้าและหลานน้อยอายุปีกว่าๆยุบ้าน สัก 11.00 น. แฟนเรามาหาที่บ้านยาย เผื่อได้ช่วยอะไร แต่ก็ไม่มีแขกหรอก เค้าจะมาวันที่เก็บกระดูกเลย แฟนเราก็นั่งเล่นโทรสับ จนถึงตอนเย็น พวกเค้าพากันกลับมา บอกให้เราทำกับข้าวหน่อย จะได้กินข้าวเย็น แฟนเราไม่ได้สนใจมันก็นั่งเล่นโทรสับต่อไป จนยายเราออกมาจากบ้าน ชี้หน้าว่า นี้หรืองาน ประมาณว่านั่งเล่นโทรสับหรองานที่ต้องทำ กลางคนเยอะๆ ทั้งลุงผู้ใหญ่บ้าน แขกอีกประมาณ 3-4 นั่งยุนั้น เท่านั้นเแหละแฟนเราหยิบกุญแจสตารท์ออกไปเลย แล้วโทรมาร้องไห้กับเราที่อยุ่หลังครัว มีแค่เราจริงๆที่ยุหลังครัว คนอื่นรอกินข้าวอย่างเดียว มับนอกเราว่าไม่ไหวๆเราจริงๆทั้งร้องไห้ทั้งน้อยใจ ว่าที่ช่วยงานแม่ที่ตื่นมาซื่อของ มาทำกับข้าว ทางญาติเราไม่เคยว่ามันดีเลยหรอ เราคบกับแฟนเรามา 11 ปี ยังไม่เคยเห็นมันร้องไห้ เราก็ตกใจ ได้แต่ปลอบว่าใจเย็นๆ มันบอกว่าอายมาก เพราะแฟนเราบ้านยุในตัวเมือง ขับรถมาบ้านยายก็ประมาณ 10 กก ส่วนสามีของน้องสาวคนเล็ก เราไม่ได้ว่าไรหรอกนะ ไม่เคยช่วยเลย รอกินอย่างเดียวเราเข้าใจแหละเค้าทำงานการไฟฟ้า ส่วนเรากับแฟนทำงานบริษัทิก่อสร้างก็เลยไม่ค่ยอสร้างความภูมิใจให้พ่อแม่และครอบครัวเท่าไหร่ ทั้งๆที่แฟนเราเป็นคนนอก (เรากับแฟนยังไม่ได้แต่งงงานกัน) แต่บางครั้งเราก็เสียใจนะ ที่พ่อพูดแบบนี้ เพราะทุกอย่างพ่อคิดว่าน้องที่เป็นพยาบาลออกค่าใช้จ่ายทั้งหมด แต่ที่ไหนได้ มันก็เงินของเราด้วย แต่เรามีเงินไม่เยอะ ก้ออกเท่าที่ออกได้ พ่อไม่เคยรักเราเลยหรือ หรือไม่เคยให้ความสำคัญกับเราเลยหรือ โทรไปหาพ่อ พ่อมีแต่บอกว่าน้องที่เป็นพยาบาล มันรุ้จักใช้เงิน ชม บลาๆ บางครั้งเรานึกก็ไม่อยากกลับบ้านหรอก ช่างเทศกาล เพราะกลับไปก็ไม่มีใครสนใจเรายุแล้ว สู้เรายุแบบนี้ดีกว่าไหม หลังจากแม่เสีย พ่อ ยาย ญาติ ไม่เคยโทรมาถามเราเลยว่าเป็นยังไง กินข้าวกันยัง ทำงานไหม เหนื่อยไหม มีแต่แม่แฟนที่คอยโทรถามบ่อยๆ ทางพี่น้องเราเค้าคงคิดว่าเราเห็นแฟนดีกว่าญาติ เลยเหมือนจะไม่ค่อยชอบเรา กับ แฟน เราไม่รุ้ต้องทำไง ไม่กล้าเล่าให้แฟนฟังด้วยที่พ่อพูดแบบั้น กลัวเสียใจ แล้วจพาลโกรธกันเปล่าๆที่เล่ามานี้ก็ค่อยากระบายแค่นั้นแหละ เหนื่อยจากงานแล้วต้องมาเหนื่อยกับครอบครัวอีก