คือเรามีปํญหาเกี่ยวกับแม่ค่ะคือเราอะตอนเด็กอยู่กับย่าจนมาถึงป.4ก็ย้ายขึ้นไปอยู่กับเเม่สาเหตุที่ไปอยู่กับเเม่เพราะว่าพ่อต้องไปทำงาน เราต้องดูน้องทำงานบ้านช่วยแม่ซึ่งเเม่เราก็คือออเอาง่ายๆคือเป็นคนขี้เกียจ อยู่ที่บ้านเเม่ก็จะมียาย พี่ชายต่างพ่อ1คน  น้องผู้หญิง2คน คือตอนนั้นเรายังเด็กเราก็รู้สึกดีใจมากๆเลยที่ได้ขึ้นไปอยู่กับครอบครัวเเต่ตอนนี้คือถ้าย้อนเวลากลับไปได้จะไม่ขอมาอยู่นี้เลยค่ะ เป็นอะไรที่อึดอัด ไม่มีอิสระ เรารู้สึกไม่ชอบน้องของเรา2คนนี้มาก เราเบื่อเราไม่ชอบ คือน้องเราอะเป็นเด็กที่เเบบว่าไม่ว่าเราจะทำอะไรอะคือจะไปฟ้องเเม่เเบบฟ้องๆๆๆที่นี้เเม่ก็มาด่าเราโดยไม่ฟังเหตุผลจากเราเลย เเละแม่ก็รักลูกไม่เท่ากันถึงจะบอกว่ารักเท่ากันเเต่การกระทำไม่ใช่จะอย่ามาอ้างว่ามันเป็นน้อง🙄เกลียดคำนี้ได้ยินมาตลอดชีวิต เเละยายเราก็เหมือนกันคือยายเราอะมีลูก4คนคือลูกสุดท้องเค้าบวชเป็นพระเป็นเจ้าอาวาสละที่นี้เค้าจะชอบเปรียบว่าลูกสุดท้องนี้ละมันสิได้ดีกว่าหมู่คือพูดเเบบนี้เเบบบบอิดอกก!!ละยายเราไม่ค่อยชอบด่าน้องเเค่เหตุผลว่าเป็นลูกสุดท้องละจะนำความร่ำรวยมาสู่ครอบครัว🙄ถ้ามันรวยจนเป็นเศรษฐีกูคงได้เป็นประธานาธิบดีคือเราไม่ได้ว่าน้องมันโง่นะเเต่ว่านะตอนนี้มันอยู่ป.1เเล้วยังเขียน ก ข ค ไม่เป็นเเถมครูที่ร.ร.ยังบอกว่ามันอะเขียนอะไรทำอะไรไม่เป็นเลยเป็นเด็กที่ติดเกมสมองช้าอะไรเงี้ยมีดีเเค่ปากหรอน้องมาเข้าสู่เรื่องของเเม่ เเม่เราชอบบังคับๆๆๆๆๆๆๆคือเราอยู่ม.4เเล้วนะเว้ยยังบังคับเราอะเราอยากมีอิสระบ้างคือสมมุติเรื่องที่น้องไปฟ้องเเม่เเล้วละจะอธิบายเเล้วก็มาหาว่าเราเถียง (ไม่ต้องมาเถียง!!!!)  (พูดละเถียง) ยอมรับว่าเป็นเด็กที่เก็บกดมากเราเลยต้องมาระบายในนี้เเทน ละสมมุติว่าเราอะสั่งของออนไลน์เเม่ก็จะบอกว่าเอาเงินมาเเต่ไหนขโมยเงินแม่ไปใช่ไหม???what ทีตังเองอะสั่งเสื้อผ้าสั่งนู่นนี้ผ้าปูที่นอนดีให้ตัวเองกับน้องส่วนตัวกูเองนั้นไม่เคยได้อะไรดีๆ เเละอิน้องๆมารปากเเซ่บนั้นโคตรเกลียดแม่งงน่ารังเกียจ มีอยู่ตอนนั้นที่ฝังใจมากตอนอยู่ม.2หรือม.3นี้ละแม่บอกว่าเงินเเม่หายไปหายไปเยอะมากละที่นี้ก็มาถามเราเเละเเม่บอกว่าเราเอาไปเเละก็ด่าขึ้นเสียงใส่ละเราก็น้ำตาล่วงละเค้าก็เอาไม้มาตีเราบอกให้เราเงียบเราเกลียดมากๆเราอึดอัดอยากกลับไปอยู่กับย่าถ้าตอนนั้นไม่เลือกมานี้ทุกวันนี้คงมีความสุขกว่านี้ เห้อ😓 ละมาตอนม.4นะคือมีวันนึงที่เราทนไม่ได้วันนั้นทะเลาะกับน้องเเล้วเราก็เถียงเเม่เเละเเม่มาทุบหลังเรา2ครั้ง เราร้องไห้รีบวิ่งไปจับโทรศัพท์เพื่อบอกพ่อ พ่อบอกให้กลับมาอยู่กับย่า ตอนที่เราบอกพ่ออะเเม่ก็ยังตะโกนมาอีกว่าอย่าไปบอกพ่อนะจะตีให้หนักกว่าเดิมอีก (โทษทีคะพอดีบอกเเล้ว!) เราก็บอกว่าอาด้วยอาก็บอกเออๆขึ้นมาเรียนอยู่นี้ ตานี้น้องเราปิดเทอมเเล้วเเม่กับน้องก็ขึ้นไปหาพ่ออยู่ที่ทำงานเราจะตามขึ้นไปทีหลังเพราะยังไม่ปิดเทอม คือตานี้เราทักไปหาพ่อว่าจะให้ไปเรียนอยู่นั้นจิงๆใช่ไหม ตานี้เเม่เล่นโทรศัพท์พ่อละก็มาบอกว่าจะอะไรหนักหนาเเม่จะตัดสินใจเองไม่ใช่พ่อกับอาเราเเบบโกรธมากเราก็พิมพ์บอกไปว่าเราจะตัดสินใจเอง (เราเเบบเห้อปล่อยกูไปเถอะกูขอร้องละ) เราเครียดมากเพราะรู้ว่าอยู่ที่นี้ต่อต้องเจออะไรอีกมากมายอาจจะหนัดกว่านี้เพื่อนก็มาคอยให้กำลังใจเรายังมีเพื่อนที่คอยหวังดีคอยชี้เเนะว่าต้องทำอะไรๆบ้าง เราโพสต์ลงสตอรี่ว่า 'ทุกวันนี้ยังหาอยู่ว่าความสุขของตัวเองอยู่ที่ไหน'พอแม่มาเห็นแม่เราก็พิมพ์มาบอกว่าไปลบสตอรี่ออกเลยนะเเสดงจริงๆ   (วาซ่าน!!!) แม่บอกถ้าไม่บอกไม่ฟังพรุ่งนี้จะกลับบ้านไปจัดการ (ลงทุนเกิน🙄?!) เห้อพอเราขึ้นมาที่ทำงานพ่อเเล้วก็คือทำให้เราได้รู้ว่าพ่อก็ยังจะตามใจแม่ที่จะไม่ให้เรามาเรียนอยู่นี้ขนาดเราที่คิดว่าพ่อสามรถพึ่งได้ ณ วันนี้ได้รู้เเล้วว่าขนาดพ่อยังไม่รักเราเลยเห้อ เเต่บอกเลยว่ากูไม่ยอมเเพ้ค่ะ!!!!! วันที่เปิดเทอมเเล้วจะมาอัปเดตข่าวอีกว่าสรุปเเล้วกูจะได้เรียนไหน 🤷‍♀️ ปล.อีกนิดคือเเม่จะชอบด่าให้เราในเรื่องต่างๆนาๆเเต่คือตัวเองก็ทำหลายเรื่องมากคือเราเเบบเหนื่อยบางวันก็ยังแอบนอนร้องไห้ใครที่เกิดมาในครอบครัวเเบบนี้จะเข้าใจความรู้สึกเราเลยคือที่เเม่ไม่อยากให้เราย้ายมาอยู่กับย่าเพราะจะไม่มีคนทำงานบ้านต่างๆนาๆใช้เราเป็นหมูเป็นหมาแต่ตัวเองนอนเล่นโทรศัพท์เเถมอะไรไม่เคยจะได้ต่างกับน้องที่ไม่ได้ทำอะไรเเต่ได้ทุกอย่างที่ต้องการ😓