ปกติจขกท.เป็นคนที่ห่วงเพื่อนกลัวเพื่อนไม่สบายใจกลัวมันคิดอะไรที่มันไม่คิดกลัวเสียมันไปเเม้ว่าจขกท.จะร้องไห้หรือตัวเองจิตตกกับตัวเองก็ตามเเต่ก็ไม่อยากไห้เพื่อนมันเป็นห่วงชอบเก็บไว้คนเดียวเเม้เเต่อยู่ที่บ้านจขกท.คุยกับครอบครัวเเทบนับครั้งได้เพราะชอบอยู่คนเดียวเงียบเเต่ก็จะมีความคิดลึกๆของจขกท.ที่กลัวคนที่บ้านผิดหวังกลัวเขาผิดหวังกับผลการเรียนกลัวทำให้เขาเหนื่อยหรือไม่เวลาจขกท.อยู่ในห้องนั่งคิดนู้นคิดนี่มันก็ท้อเหนื่อยไปหมดเเต่ต้องเก็บไว้คนเดียวไม่ว่าจะอยู่บ้านหรือโรงเรียนจขกท.จะยิ้มจะเป็นที่ปรึกษาเพราะกลัวว่าคนรอบข้างจะผิดหวังจะเหนื่อยทั้งๆที่ตัวเองในใจลึกๆคือไม่ไหวไม่ไหวเเบบสุดเเบบอยู่ไปทำไมว้ะมีคำถามเขามาตลอดต้องเป็นคนอ่อนเเอทำไมทำไมไม่ยิ้มเหมือนคนอื่นว้ะทำไม่ไม่เข้มเเข็งเหมือนตอนอยู่กับคนรอบข้างว้ะมีเเต่คำว่าทำไมทำไมทำไมตลอด