สวัสดีครับ ผมอยากให้ทุกคนได้อ่านกระทู้ของผมครับ
ตอนเริ่มต้นผมมีอาการคล้ายๆทุกคนเลย สายตาพร่ามัว มึนหัว งงๆ โคลงเคลง (บ้านไม่หมุน) เดินเหมือนจะเซแต่ก็ไม่เซ ยิ่งเวลาเจอคนเยอะๆนี่ มึนมากๆ งงมากๆ
ก่อนอื่นผมต้องเล่าที่มาของอาการนี้ก่อน --> ตอนนี้ผมเรียนวิศวะโยธา อยู่ในพระจอมเกล้า (แถวๆสนามบิน) ปี1 อายุ18ปี เมื่อก่อนตอนผมอยู่ม.6
ผมเป็นคนแข็งแรงมาก ผมวิ่งออกกำลังกายทุกวัน1ปีเต็มๆ ไม่เคยป่วย แม้แต่หวัดก็ไม่เคยเป็น แต่พอปิดเทอม ประมาณ6เดือน ก่อนขึ้นปี1 แล้วช่วงนั้นมีโรคโควิดพอดี ทำให้ผม ไม่ได้ทำอะไรเลย นอกจากกินๆนอนๆ เล่นโทรศัพท์ ดูซีรี่ส์จนไม่ได้หลับไม่ได้นอน เป็นแบบนี้ประมาณ6เดือนเต็มๆ น้ำหนักขึ้นมา15กิโล แล้วพอเปิดเทอม ได้ประมาณ2สัปดาห์ ผมก็ชวนเพื่อนไปเที่ยวสยาม ในวันที่ 24 ส.ค. ผมก็ได้ไปเดินสยามพร้อมกับสะพายกระเป๋าหนักๆ เดินตั้งแต่เช้ายันค่ำ ก็กลับมาหอ แต่ว่า.............. มีเรื่องผิดปกติเกิดขึ้น ระหว่าง เดินกลับหอ ผมได้รู้สึกเหนื่อยๆ เวียนหัว จึงนั่งพัก แล้วจึงเดินขึ้นห้อง แล้วผมก็อาบน้ำ ก่อนนอนก็เลื่อนดูเฟส ig อะไรปกติ ก่อนนอน พอตื่นเช้ามา เอาล่ะครับบบบ จุดเริ่มต้นมันอยู่ตรงนี้ !!!
ผมมีอาการไข้ขึ้น และอาการเดินเซๆ หนักๆหัว หนักๆท้ายทอย เป็นแบบนี้ทั้งวัน ผมก็แค่กินยาพาราลดไข้ไปพลางๆ พอวันที่4ไข้มันหายไป แต่ทุกอย่างยังอยู่เหมือนเดิม ระหว่างนั้นคือ ไปเรียนไม่รู้เรื่องเลยครับ อาจารย์พูดอะไรได้แต่นั่งพยักหน้า แต่ไม่รู้เรื่องอะไรเลย ตาก็พร่ามัว พอครบสัปดาห์หนึ่งตัดสินใจไปหาหมอ หมอก็ให้ยาแก้เวียนอะไรมาปกติ กินได้อาทิตย์นึงก็ไม่หาย แล้วก็กลับไปหาหมอคนเดิมอีกละก็ให้ยาเดิมมาอีก กินอีก ก็ไม่หายอีก ทีนี่ตัดสินใแล้ว เอาวะลองซื้อยากินเองดู ไอ่เราก็ไปซื้อยา ก็บอกอาการไป ล่ะเภสัชเขาก็แนะนำยามา ปรากฏว่ามันเป็นยา betahistine dihydrochloride ครับ! (เป็นยาเกี่ยวกับน้ำในหูไม่เท่ากัน) ,(ตอนเราค้นGoogle น้ำในหูไม่เท่ากันมันต้องบ้านหมุนไม่ใช่หรอ) เราก็ทานไปได้แผงสัปดาห์นึง รู้สักว่าอาการโคลงเคลงมันน้อยมากๆ แต่ผมรู้สึกคลื่นไส้ทุกวันตั้งแต่ตื่นนอน จนหมดวัน ปกติจะไม่เคยเป็น (คิดว่าเป็นผลข้างเคียงของยา) พอดีขึ้น ผมก็เลิกกินยาด้วยความที่มันดีขึ้นมาก แต่มันคลื่นไส้ ปรากฏว่า มันกลับมาครับทุกคน อาการเดิมค่อยๆกลับมาๆ และผมก็กินยาไปอีกแผงนึง แต่ยาแรงขึ้น (1สัปดาห์) ผลลัพธ์ก็เหมือนเดิมครับ ดีขึ้นมากๆ แต่อยากอ้วกตลอดเวลา ผมเลยตัดสินใจเลิกกินยาเพราะว่า การคลื่นไส้มันทรมาณกว่าอาการที่เป็นอยู่ซะอีก พอเลิกยาทันใด อาการคลื่นไส้ก็หายเป็นปลิดทิ้ง แต่อาการเดิมยังอยู่นะครับ ) หลังจากนั้นผมก็ไม่ได้กินยา แต่ใช้การออกกำลังกายแทนยา55555 ผมได้ออกกำลังกาย ด้วยการเดิน,สลับวิ่ง ด้วยความทรมานรอบสนามกีฬาได้เป็นเวลา2อาทิตย์ อาการก็ดีขึ้นเรื่อยๆอีกแล้ว รู้สึกตัวเบาขึ้น สมองโล่งขึ้น แต่ก็อาการก็ยังอยู่แหละจริงๆอ่ะ แต่แค่รู้สึกดีขึ้น วิ่งไปได้แค่2สัปดาห์ผมก็ต้องหยุดไป1สัปดาห์เต็มๆ เพราะพายุเข้าทั้งสัปดาห์!!!! ฝนตกหนัก หาที่วิ่งไม่ได้เลย ตอนนั้นคือร้องไห้เลย คือรู้แน่ๆ อาการมันต้องกลับมาแน่ๆ แล้วแน่นอนครับ อาการมันกลับมา หนักอยู่เหมือนกัน ผมก็ได้ตัดสินใจไปหาหมอคนใหม่ แกชื่อหมอดวงพล เป็นหมอเชี่ยวชาญระบบประสาทและระบบสมอง อยู่แถวนครปฐม ใกล้บ้านผม **อุ๊ยลืมบอกไปก่อนหน้านี้ผมได้ไปตรวจเลือดปกติ ทุกอย่าง และ MRI สมองและเส้นเลือดในสมอง ปกติดีทุกอย่าง พออไปหาแก ก็บอกๆอาการแกไป แล้วแกก็ลุกขึ้นมานวดคอผม ละนวดบ่าผม แบบแรงมากๆ กดจุดแข็งบนไหล่ แต่ก็ฟินมากๆเหมือนกันตอนแกปล่อย แกก็ไม่ได้บอกอะไรมาก แกก็จ่ายยาผมมาหลายตัว ละก็นัดอีกสัปดาห์
1.ยาช่วยนอนหลับ คลายเครียด (ก่อนนอน)
2.ยาคลายกล้ามเนื้อ (ก่อนนอน)
3.ยาบำรุงสมอง(เช้าหลังอาหาร)
4.ยาบำรุงการไหลเวียนเลือด(เช้าหลังอาหาร)
ละคืนนั้น ผมก็กินยาไป2ตัวบน พอตื่นรู้สึกดีขึ้นมากๆ แบบไม่โคลงเคลงแล้ว หายเกือบ80% เลย
ผมก็แบบเอาล่ะเสร็จตู ไม่โคลงเคลงไปเดินงานวัดประจำปี คนแน่นๆแบบไม่มีที่ให้เดินเลย
ปรากฏว่าผมเดินได้สบายๆเลยครับ แต่ยังมึนๆอยู่นะ แต่ไม่โคลงเคลงแล้ว งงเลย หลังจากนั้นก็กินยาแกไปทั้งสัปดาห์
พร้อมกับออกกำลังกายควบคู่ ด้วยการเตะบอล ผมกลับมาเตะบอลได้เพราะยาแกเลย ปกติแค่เดินกับวิ่งเหยาะๆ ก็หัวจะทิ่มอยู่แล้ว
สัปดาห์นั้นทั้งสัปดาห์ผมรู้สึกดีมากๆ เตะบอลได้ชิลๆ ออกกลางคืนกลับเพื่อนได้ปกติ ปล.ไม่ได้แตะแอลกอฮอล์นะ กลัวมันกระตุ้นอาการให้กลับมา ก่อนหน้านั้นตั้งแต่เป็นคือไม่เคยออกกับเพื่อนเลย มันโคลงเคลงเดินเซ ไม่อยากเดินด้วยซ้ำ พอครบสัปดาห์ ก็กลับไปหาแกอีก ผมก็บอกว่าดีขึ้นมากๆ แกก็ให้ยาชุดเดินกลับมาอีก 1สัปดาห์ ผมก็กินไปๆ ผมกับเตะบอล ออกกำลังกายได้ แต่ผมยังไม่หายนะครับ แต่ไม่โคลงเคลงเดินเซๆ เหมือน2สัปดาห์แรกแล้ว แค่ยังมีอาการมึนๆอยู่ๆ ตอนนี้ผมรักษากับแกมาได้ 3สัปดาห์แล้วครับ ตอนนี้กำลังทานยาสัปดาห์ที่สามของแกอยู่
แต่ผมจะบอกให้นะ วันไหนที่ผมไม่ได้ออกกำลังกาย อยู่ห้องทั้งวันอ่ะ ผมจะรู้สึกว่าอาการมันกลับมา ไม่รู้เหมือนกันนะ อาจจะคิดไปเอง
*ผมรู้นะครับว่าโรคนี้มันทรมานมาก อยากจะใช้ชีวิตปกติเหมือนคนอื่นเขา อยากสังสรรค์กับเพื่อนแต่ก็ทำไม่ได้ เพื่อนชวนไปไหนอยากไปแต่ก็ต้องปฏิเสธ เพราะเราไปไม่ได้จริงๆ ตอนผมเป็นหนักๆ ผมเกือบโดดตึกละครับ ด้วยความอยู่ชั้น5 โทรไปหาแม่ร้องไห้ให้แม่ฟัง ทั้งเรียนหนักมากๆ หนังสือก็อ่านไม่ได้ นอนดึกก็ไม่ได้ ตอนนี้ผมก็ไม่ได้หายขาดหรอก แต่แค่มันดีขึ้นเยอะ จากที่ผมเคยเป็น ผมอยากเป็นกำลังใจให้ทุกนะครับ อย่าท้อ หาวิธีรักษาให้ถูก แล้วที่สำคัญ ห้ามเครียด!!!!!!!! ถ้าเครียดเมื่อไหร่อาการหนักทันที มันเป็นตัวกระตุ้น*
โคลงเคลง มึนหัว ตาลาย เป็นมา2เดือนเต็มๆ กับความทรมานแบบนี้
ตอนเริ่มต้นผมมีอาการคล้ายๆทุกคนเลย สายตาพร่ามัว มึนหัว งงๆ โคลงเคลง (บ้านไม่หมุน) เดินเหมือนจะเซแต่ก็ไม่เซ ยิ่งเวลาเจอคนเยอะๆนี่ มึนมากๆ งงมากๆ
ก่อนอื่นผมต้องเล่าที่มาของอาการนี้ก่อน --> ตอนนี้ผมเรียนวิศวะโยธา อยู่ในพระจอมเกล้า (แถวๆสนามบิน) ปี1 อายุ18ปี เมื่อก่อนตอนผมอยู่ม.6
ผมเป็นคนแข็งแรงมาก ผมวิ่งออกกำลังกายทุกวัน1ปีเต็มๆ ไม่เคยป่วย แม้แต่หวัดก็ไม่เคยเป็น แต่พอปิดเทอม ประมาณ6เดือน ก่อนขึ้นปี1 แล้วช่วงนั้นมีโรคโควิดพอดี ทำให้ผม ไม่ได้ทำอะไรเลย นอกจากกินๆนอนๆ เล่นโทรศัพท์ ดูซีรี่ส์จนไม่ได้หลับไม่ได้นอน เป็นแบบนี้ประมาณ6เดือนเต็มๆ น้ำหนักขึ้นมา15กิโล แล้วพอเปิดเทอม ได้ประมาณ2สัปดาห์ ผมก็ชวนเพื่อนไปเที่ยวสยาม ในวันที่ 24 ส.ค. ผมก็ได้ไปเดินสยามพร้อมกับสะพายกระเป๋าหนักๆ เดินตั้งแต่เช้ายันค่ำ ก็กลับมาหอ แต่ว่า.............. มีเรื่องผิดปกติเกิดขึ้น ระหว่าง เดินกลับหอ ผมได้รู้สึกเหนื่อยๆ เวียนหัว จึงนั่งพัก แล้วจึงเดินขึ้นห้อง แล้วผมก็อาบน้ำ ก่อนนอนก็เลื่อนดูเฟส ig อะไรปกติ ก่อนนอน พอตื่นเช้ามา เอาล่ะครับบบบ จุดเริ่มต้นมันอยู่ตรงนี้ !!!
ผมมีอาการไข้ขึ้น และอาการเดินเซๆ หนักๆหัว หนักๆท้ายทอย เป็นแบบนี้ทั้งวัน ผมก็แค่กินยาพาราลดไข้ไปพลางๆ พอวันที่4ไข้มันหายไป แต่ทุกอย่างยังอยู่เหมือนเดิม ระหว่างนั้นคือ ไปเรียนไม่รู้เรื่องเลยครับ อาจารย์พูดอะไรได้แต่นั่งพยักหน้า แต่ไม่รู้เรื่องอะไรเลย ตาก็พร่ามัว พอครบสัปดาห์หนึ่งตัดสินใจไปหาหมอ หมอก็ให้ยาแก้เวียนอะไรมาปกติ กินได้อาทิตย์นึงก็ไม่หาย แล้วก็กลับไปหาหมอคนเดิมอีกละก็ให้ยาเดิมมาอีก กินอีก ก็ไม่หายอีก ทีนี่ตัดสินใแล้ว เอาวะลองซื้อยากินเองดู ไอ่เราก็ไปซื้อยา ก็บอกอาการไป ล่ะเภสัชเขาก็แนะนำยามา ปรากฏว่ามันเป็นยา betahistine dihydrochloride ครับ! (เป็นยาเกี่ยวกับน้ำในหูไม่เท่ากัน) ,(ตอนเราค้นGoogle น้ำในหูไม่เท่ากันมันต้องบ้านหมุนไม่ใช่หรอ) เราก็ทานไปได้แผงสัปดาห์นึง รู้สักว่าอาการโคลงเคลงมันน้อยมากๆ แต่ผมรู้สึกคลื่นไส้ทุกวันตั้งแต่ตื่นนอน จนหมดวัน ปกติจะไม่เคยเป็น (คิดว่าเป็นผลข้างเคียงของยา) พอดีขึ้น ผมก็เลิกกินยาด้วยความที่มันดีขึ้นมาก แต่มันคลื่นไส้ ปรากฏว่า มันกลับมาครับทุกคน อาการเดิมค่อยๆกลับมาๆ และผมก็กินยาไปอีกแผงนึง แต่ยาแรงขึ้น (1สัปดาห์) ผลลัพธ์ก็เหมือนเดิมครับ ดีขึ้นมากๆ แต่อยากอ้วกตลอดเวลา ผมเลยตัดสินใจเลิกกินยาเพราะว่า การคลื่นไส้มันทรมาณกว่าอาการที่เป็นอยู่ซะอีก พอเลิกยาทันใด อาการคลื่นไส้ก็หายเป็นปลิดทิ้ง แต่อาการเดิมยังอยู่นะครับ ) หลังจากนั้นผมก็ไม่ได้กินยา แต่ใช้การออกกำลังกายแทนยา55555 ผมได้ออกกำลังกาย ด้วยการเดิน,สลับวิ่ง ด้วยความทรมานรอบสนามกีฬาได้เป็นเวลา2อาทิตย์ อาการก็ดีขึ้นเรื่อยๆอีกแล้ว รู้สึกตัวเบาขึ้น สมองโล่งขึ้น แต่ก็อาการก็ยังอยู่แหละจริงๆอ่ะ แต่แค่รู้สึกดีขึ้น วิ่งไปได้แค่2สัปดาห์ผมก็ต้องหยุดไป1สัปดาห์เต็มๆ เพราะพายุเข้าทั้งสัปดาห์!!!! ฝนตกหนัก หาที่วิ่งไม่ได้เลย ตอนนั้นคือร้องไห้เลย คือรู้แน่ๆ อาการมันต้องกลับมาแน่ๆ แล้วแน่นอนครับ อาการมันกลับมา หนักอยู่เหมือนกัน ผมก็ได้ตัดสินใจไปหาหมอคนใหม่ แกชื่อหมอดวงพล เป็นหมอเชี่ยวชาญระบบประสาทและระบบสมอง อยู่แถวนครปฐม ใกล้บ้านผม **อุ๊ยลืมบอกไปก่อนหน้านี้ผมได้ไปตรวจเลือดปกติ ทุกอย่าง และ MRI สมองและเส้นเลือดในสมอง ปกติดีทุกอย่าง พออไปหาแก ก็บอกๆอาการแกไป แล้วแกก็ลุกขึ้นมานวดคอผม ละนวดบ่าผม แบบแรงมากๆ กดจุดแข็งบนไหล่ แต่ก็ฟินมากๆเหมือนกันตอนแกปล่อย แกก็ไม่ได้บอกอะไรมาก แกก็จ่ายยาผมมาหลายตัว ละก็นัดอีกสัปดาห์
1.ยาช่วยนอนหลับ คลายเครียด (ก่อนนอน)
2.ยาคลายกล้ามเนื้อ (ก่อนนอน)
3.ยาบำรุงสมอง(เช้าหลังอาหาร)
4.ยาบำรุงการไหลเวียนเลือด(เช้าหลังอาหาร)
ละคืนนั้น ผมก็กินยาไป2ตัวบน พอตื่นรู้สึกดีขึ้นมากๆ แบบไม่โคลงเคลงแล้ว หายเกือบ80% เลย
ผมก็แบบเอาล่ะเสร็จตู ไม่โคลงเคลงไปเดินงานวัดประจำปี คนแน่นๆแบบไม่มีที่ให้เดินเลย
ปรากฏว่าผมเดินได้สบายๆเลยครับ แต่ยังมึนๆอยู่นะ แต่ไม่โคลงเคลงแล้ว งงเลย หลังจากนั้นก็กินยาแกไปทั้งสัปดาห์
พร้อมกับออกกำลังกายควบคู่ ด้วยการเตะบอล ผมกลับมาเตะบอลได้เพราะยาแกเลย ปกติแค่เดินกับวิ่งเหยาะๆ ก็หัวจะทิ่มอยู่แล้ว
สัปดาห์นั้นทั้งสัปดาห์ผมรู้สึกดีมากๆ เตะบอลได้ชิลๆ ออกกลางคืนกลับเพื่อนได้ปกติ ปล.ไม่ได้แตะแอลกอฮอล์นะ กลัวมันกระตุ้นอาการให้กลับมา ก่อนหน้านั้นตั้งแต่เป็นคือไม่เคยออกกับเพื่อนเลย มันโคลงเคลงเดินเซ ไม่อยากเดินด้วยซ้ำ พอครบสัปดาห์ ก็กลับไปหาแกอีก ผมก็บอกว่าดีขึ้นมากๆ แกก็ให้ยาชุดเดินกลับมาอีก 1สัปดาห์ ผมก็กินไปๆ ผมกับเตะบอล ออกกำลังกายได้ แต่ผมยังไม่หายนะครับ แต่ไม่โคลงเคลงเดินเซๆ เหมือน2สัปดาห์แรกแล้ว แค่ยังมีอาการมึนๆอยู่ๆ ตอนนี้ผมรักษากับแกมาได้ 3สัปดาห์แล้วครับ ตอนนี้กำลังทานยาสัปดาห์ที่สามของแกอยู่
แต่ผมจะบอกให้นะ วันไหนที่ผมไม่ได้ออกกำลังกาย อยู่ห้องทั้งวันอ่ะ ผมจะรู้สึกว่าอาการมันกลับมา ไม่รู้เหมือนกันนะ อาจจะคิดไปเอง
*ผมรู้นะครับว่าโรคนี้มันทรมานมาก อยากจะใช้ชีวิตปกติเหมือนคนอื่นเขา อยากสังสรรค์กับเพื่อนแต่ก็ทำไม่ได้ เพื่อนชวนไปไหนอยากไปแต่ก็ต้องปฏิเสธ เพราะเราไปไม่ได้จริงๆ ตอนผมเป็นหนักๆ ผมเกือบโดดตึกละครับ ด้วยความอยู่ชั้น5 โทรไปหาแม่ร้องไห้ให้แม่ฟัง ทั้งเรียนหนักมากๆ หนังสือก็อ่านไม่ได้ นอนดึกก็ไม่ได้ ตอนนี้ผมก็ไม่ได้หายขาดหรอก แต่แค่มันดีขึ้นเยอะ จากที่ผมเคยเป็น ผมอยากเป็นกำลังใจให้ทุกนะครับ อย่าท้อ หาวิธีรักษาให้ถูก แล้วที่สำคัญ ห้ามเครียด!!!!!!!! ถ้าเครียดเมื่อไหร่อาการหนักทันที มันเป็นตัวกระตุ้น*