หวัดดีครับ

*** ประการแรกสุด โปรดทราบว่ากะทู้นี้ไม่ใช่ตั้งขึ้นมาถามหัวข้อทางธรรม หรือมาถกธรรมนะครับ และไม่ได้เปิดรับความเห็นทางธรรม  กะทู้นี้เปิดมาเพื่อมาหาคนที่มีลักษณะพิเศษบางประการ   ตามหัวข้อเลยครับ   เรื่องลักษณะพิเศษที่ว่านี้เป็นอย่างไร โปรดอ่านในกะทู้ได้เลยครับ และถ้าคุณ 1) อยู่ในข่ายนี้ และ 2) สนใจอยากเป็นเพื่อนร่วมกันพัฒนาทาจิตวิญญาณ  ก็ขอได้โปรดเมตตาส่งข้อความมาหลังไมค์ได้เลยครับ ***


เข้าเรื่องเลยนะครับ >>> 

ผมอยากมีเพื่อนที่ศึกษาธรรมแบบไม่งมงาย ไม่ยึดติดตัวอักษรที่จารึกไว้ (ไม่บ้าท่องหรือ quote พระไตรปิฎก) ยุคนี้หาคนแบบที่ว่านี่ยากจังเลยครับ 

พุทธะเคยไปสอนธรรมที่เมืองกาลามะ ชาวเมืองบอกกะท่านว่า เมืองของพวกเค้ามีกูรูแวะเวียนมาสอนเรื่องจิตวิญญาณตรึม และกูรูทุกท่านก็ล้วนอ้างว่าตัวเองบรรลุธรรมกันหมด แต่พวกเค้าก็ดันสอนกันไปคนละทาง พวกเค้าเลยงงๆว่าจะรู้ได้ไงว่าของใครถูกแท้แน่นอน

พุทธะเลยบอกว่ามีสิ่งไม่ควรด่วนปักใจเชื่อ 10 ประการ จนกว่าจะได้ตรึกตรองด้วยเหตุผล "อย่างมีสติ" และ พิสูจน์ด้วยประสบการณ์ตรงของตนเองแล้วซะก่อน ที่เราเรียกกันว่า "กาลามสูตร" น่ะครับ หนึ่งในสิบประการนั้นคือ เรื่องที่จารึกไว้ (พระบาลี และพระไตรปิฎก คำภีร์พระเวทย์, etc.  จัดอยู่ในหมวดนี้) และข้อที่น่าทึ่งมาก (และสะท้อนให้เห็นถึงความเป็นยอดครูของพุทธะ) คือข้อ 10 ซึ่งบอกว่า อย่าเชื่อเพียงเพราะสมณะเป็นผู้กล่าว ซึ่งสมณะนี่ก็รวมถึงตัวพุทธะด้วยนะครับ

เป็นที่น่าสังเกตุด้วยว่าพุทธะเองก็ไม่ได้แสดงความกระตือรือร้นที่จะบันทึกคำสอนไว้ตามที่บรรดาเถระเคยเสนอ ในเวลาต่อมาพระสารีบุตรได้ไปรวบรวมธรรมที่พุทธะเคยเทศนามาจัดไว้เป็น 10 หมู่ แล้วก็ท่องให้พุทธะฟัง  พุทธะก็สรรเสริญว่าดี แต่ไม่ได้ออกอาการสนับสนุนให้ทำต่อ พระสารีบุตรก็เลยไม่ได้ทำต่อครับ

การสังคายนาธรรมเริ่มมีครั้งแรกหลังจากพุทธะสิ้นแล้ว (ด้วยเหตุผลที่ท้าทายอย่างยิ่ง)  และจัดทำเป็นคำท่องคำสวด คือไม่ได้จารึกลงเป็นอักขระ การจารึกเกิดมีขึ้นหลังจากนั้นนานเลยครับ  ที่แปลกคือในยุคหลังๆดันมีอรรถกถาซึ่งเป็นการตีความของเถระในรุ่นหลังๆงอกมาแปะไว้ด้วย ซึ่งเป็นเถระที่ไม่ได้เกิดในพุทธกาลหรือไม่เคยเจอพุทธะเลย  อย่างไรก็ดี ถึงตอนนี้มีคนยึดพระไตรปิฎกเอามาอ้างนั่นอ้างนี่เต็มไปหมด ยึดตามตัวอักขระกันไปอย่างเหนียวแน่น  (ซึ่งก็เป็นสิทธิของเค้านะครับ)

---

ผมอยากได้เพื่อนที่เห็นคุณค่าของกาลามสูตร และใช้มันเป็นไม้บรรทัดวัดความจริงก่อนจะเชื่อน่ะครับ เรื่องทางจิตวิญญาณนี่หลงกันง่ายถ้าไม่ระมัดระวังหรือขาดสติและไม่ใช้โยนิโสมนสิการน่ะครับ เพราะจะกลายเป็นว่าเรามีความจริงตามแบบของตัวเองเป็นการส่วนตัว (คือตามชอบ ตามถูกโฉลก ตามเชื่อ ตามสบายใจ) และหลุดจากความจริงแท้ไปน่ะครับ อย่างที่ Astrophysicist Neil deGrasse Tyson เคยบอกไว้ว่า โลกเรามี personal truth (จริงส่วนตัว), political truth (จริงตามชาวบ้าน) และ objective truth (จริงแท้ในทุกอวกาศและกาลเวลา)  

https://youtu.be/0kPINNhHGNw

*** ผม "คิดว่า" สิ่งที่พุทธะคงอยากให้เราชาวโลกได้เจอคือ objective truth ล้วนๆ เราจึงจำเป็นต้องแยกแยะให้ออกเนอะครับว่าอันไหนคือ objective truth ***

ใครมองแบบเดียวกันนี้ มาเป็นเพื่อนธรรมกันหน่อยเร้วววว