ตลอดที่เกิดมาจน ได้8เดือน พ่อแม่แยกทางกัน จนเราเข้ามัธยม เราโดดเรียนบ้างเป็นบางครั้งด้วยความที่อยากไปเที่ยว อยู่บ้านที่บ้านไม่เคยให้ไปไหนเลย ห้ามตั้งแต่เด็กจนโต ไปไหนคือโดนฟาดค่ะ คือที่บ้านอยู่กับตายายนั้นแหละค่ะ เราก็เที่ยวไปเรื่อยกับเพื่อน พอนานเข้าที่โรงเรียนก็เริ่ม พูดไล่แล้วค่ะ ไล่ให้ไปเรียนกศน โดดกดดัน ก็เลยออกค่ะ พอแม่แท้ๆรู้ แล้วเขาก็ลงมาเที่ยวหาที่บ้านพอดี โดนหนักเลยค่ะ ทั้งโดนตีกระชากผมกลางถนนหน้าบ้าน ทั้งโดดบีบคอ และพูดว่ากูไม่น่าเอาเกิดมาเลย จำตั้งแต่ตอนนั้นค่ะร้องไห้หนักมาก อยู่บ้านไม่ได้ค่ะจนต้องหนีไปอยู่กับเพื่อนระยะนึง พอกลับไปพ่อจะเอาไปอยู่ด้วย มาพร้อมทั้งแฟนใหม่พ่อและลูกเลี้ยง และแม่ของแฟนเค้าด้วย พ่อให้เก็บของเราร้องไห้ค่ะ เราไม่อยากไป จนพ่อพูดออกมาประมาณไม่ต้องเรียกพ่อนะอะไรทำนองนี้ จนเค้ากลับไปอีก เราจำทุกอย่าง ฝังในใจ
จนเรากลับไปคุยกับแม่เพราะยายบังคับให้กลับไปคุยแม่
ยายบอกแม่ยังไงก็คือแม่ กลับไปคุยค่ะ คิดว่าเค้าจะดีขึ่นจะปลงจะเข้าใจ เค้าบอกจะมาเที่ยวบ้านเราก็รอเค้ากลับมา พอมาวันสองวันก็ดีค่ะ วันที่สามเค้าหาเรื่อง อยู่ดีๆหาเรื่องทั้งๆที่ไม่มีเรื่องอะไรต้องให้กังวลหรืออะไร เค้าหาเรื่องเรากับแฟน ว่าไม่ทำงาน นั้นนี่นุ้น เราเครียดเลยค่ะแบบนี้ ช่วงโควิดด้วยยิ่งเป็นเมืองเล็กยิ่งแล้วใหญ่ เราไม่ตอบโต้ แต่เราออกอารมณ์เครียดๆ พอเค้า ทักมาในไลน์
อย่าให้ถึงกับเข้าไปหานะ เจอแน่อะไรประมาณนี้ ทำนองจะทำร้ายเหมือนเมื่อ6-7ปีที่แล้ว เราหอบแฟนหอบลูกหนีไปอยู่บ้านแฟนสักระยะเลย ค่ะ เค้าตามด่าในเฟสในไลน์
ด่าหมดทุกอย่าง โทรมาด่าเรา เราเลยพูดว่าแม่เคยทำร้าย แต่แม่กลับตอบว่า ไปทำร้ายตอนไหนกูไม่เคยทำร้าย ด่าทุกอย่างที่เค้ารู้มากจากชีวิตหนู พอเค้ากลับหนูก็กลับบ้าน ที่อยู่ปัจจุบัน หนูไม่กลับไปคุยอีกเลยค่ะ หนูพอแล้ว หนูเสียใจมากที่หนูต้องเจออะไรแบบนี้มีคนเค้าบอกหนูแม่ยังไงก็คือแม่ หนูก็คิดในใจถ้าเค้าไม่มาเป็นหนูเค้าไม่รู้หรอกว่าชีวิตหนูแย่กับคำว่าแม่ขนาดไหน
ไม่รวมกับที่เค้าด่าแม่ตัวเองว่าไม่มีแม่มีแต่พ่อ แม่ตายแล้ว
หนูยิ่งรับไม่ได้ที่ว่ายายแบบนั้น แต่ยายก็ให้อภัยเสมอค่ะ แต่แม่หวังแค่เงินจากยาย พอยายไม่มีให้ด่าค่ะ ยายร้องไห้บ่อยมาก ตั้งแต่สถานการณ์นี้เกิดขึ้นยายไม่โทรหาเค้าไม่โทรมา หนูคิดว่าดีค่ะ ใครจะว่าหนูบาปก็เถอะ
หนูหาเลี้ยงตัวเองได้หนูไม่เคยขอแม่และพ่อเลยตั้งแต่ขอค่าเทอมแล้วไม่ได้
(ภาพติดตา ทุกอย่างทุกคำพูด แต่เค้ากลับไม่จำเรื่องที่ทำร้าย หนูไม่ขอมีแม่ดีกว่าเจออะไรแบบนี้ ใครจะคิดยังไงไม่สนแล้วค่ะ เค้าทำเกินไปกว่าคำว่าแม่ จนตอนนี้หนูจะเป็นโรคซึมเศร้าอยู่แล้วคิดจะฆ่าตัวตายด้วย กลัวจะเป็นมากเลยทำให้ตัวเองไม่คิดมากปล่อยเรื่องราวที่ไม่ควรจะคิด คิดว่าหนูบาปไหม ที่คิดแบบนี้ หนูเห็นเค้ามีพ่อแม่ที่คอยหนุนหลังให้ลูกหนูอิจฉาเขามากเลยค่ะ ทำไมหนูต้องเป็นแบบนี้ จนตอนนี้มีลูกไม่คิดจะทำร้ายลูกเลยค่ะ ไม่ควรด้วยซ้ำเรารู้ว่าลูกจะรู้สึกยังไง อยากให้เค้าไม่ต้องเจอแบบหนู มันเหมือนตกนรกทั้งเป็น หาความสุขไม่เจอนอกจากได้ออกไปเที่ยว กับคนรักกับลูกออกไปสัมผัสบรรยากาศ มีความสุขที่สุดแล้วค่ะ ☺️☺️ขอบคุณที่อ่านจบบนะค่ะ
ในหัวมีแต่เรื่องที่เคยโดนแม่ทำร้ายพ่อไม่สนใจ
จนเรากลับไปคุยกับแม่เพราะยายบังคับให้กลับไปคุยแม่
ยายบอกแม่ยังไงก็คือแม่ กลับไปคุยค่ะ คิดว่าเค้าจะดีขึ่นจะปลงจะเข้าใจ เค้าบอกจะมาเที่ยวบ้านเราก็รอเค้ากลับมา พอมาวันสองวันก็ดีค่ะ วันที่สามเค้าหาเรื่อง อยู่ดีๆหาเรื่องทั้งๆที่ไม่มีเรื่องอะไรต้องให้กังวลหรืออะไร เค้าหาเรื่องเรากับแฟน ว่าไม่ทำงาน นั้นนี่นุ้น เราเครียดเลยค่ะแบบนี้ ช่วงโควิดด้วยยิ่งเป็นเมืองเล็กยิ่งแล้วใหญ่ เราไม่ตอบโต้ แต่เราออกอารมณ์เครียดๆ พอเค้า ทักมาในไลน์
อย่าให้ถึงกับเข้าไปหานะ เจอแน่อะไรประมาณนี้ ทำนองจะทำร้ายเหมือนเมื่อ6-7ปีที่แล้ว เราหอบแฟนหอบลูกหนีไปอยู่บ้านแฟนสักระยะเลย ค่ะ เค้าตามด่าในเฟสในไลน์
ด่าหมดทุกอย่าง โทรมาด่าเรา เราเลยพูดว่าแม่เคยทำร้าย แต่แม่กลับตอบว่า ไปทำร้ายตอนไหนกูไม่เคยทำร้าย ด่าทุกอย่างที่เค้ารู้มากจากชีวิตหนู พอเค้ากลับหนูก็กลับบ้าน ที่อยู่ปัจจุบัน หนูไม่กลับไปคุยอีกเลยค่ะ หนูพอแล้ว หนูเสียใจมากที่หนูต้องเจออะไรแบบนี้มีคนเค้าบอกหนูแม่ยังไงก็คือแม่ หนูก็คิดในใจถ้าเค้าไม่มาเป็นหนูเค้าไม่รู้หรอกว่าชีวิตหนูแย่กับคำว่าแม่ขนาดไหน
ไม่รวมกับที่เค้าด่าแม่ตัวเองว่าไม่มีแม่มีแต่พ่อ แม่ตายแล้ว
หนูยิ่งรับไม่ได้ที่ว่ายายแบบนั้น แต่ยายก็ให้อภัยเสมอค่ะ แต่แม่หวังแค่เงินจากยาย พอยายไม่มีให้ด่าค่ะ ยายร้องไห้บ่อยมาก ตั้งแต่สถานการณ์นี้เกิดขึ้นยายไม่โทรหาเค้าไม่โทรมา หนูคิดว่าดีค่ะ ใครจะว่าหนูบาปก็เถอะ
หนูหาเลี้ยงตัวเองได้หนูไม่เคยขอแม่และพ่อเลยตั้งแต่ขอค่าเทอมแล้วไม่ได้
(ภาพติดตา ทุกอย่างทุกคำพูด แต่เค้ากลับไม่จำเรื่องที่ทำร้าย หนูไม่ขอมีแม่ดีกว่าเจออะไรแบบนี้ ใครจะคิดยังไงไม่สนแล้วค่ะ เค้าทำเกินไปกว่าคำว่าแม่ จนตอนนี้หนูจะเป็นโรคซึมเศร้าอยู่แล้วคิดจะฆ่าตัวตายด้วย กลัวจะเป็นมากเลยทำให้ตัวเองไม่คิดมากปล่อยเรื่องราวที่ไม่ควรจะคิด คิดว่าหนูบาปไหม ที่คิดแบบนี้ หนูเห็นเค้ามีพ่อแม่ที่คอยหนุนหลังให้ลูกหนูอิจฉาเขามากเลยค่ะ ทำไมหนูต้องเป็นแบบนี้ จนตอนนี้มีลูกไม่คิดจะทำร้ายลูกเลยค่ะ ไม่ควรด้วยซ้ำเรารู้ว่าลูกจะรู้สึกยังไง อยากให้เค้าไม่ต้องเจอแบบหนู มันเหมือนตกนรกทั้งเป็น หาความสุขไม่เจอนอกจากได้ออกไปเที่ยว กับคนรักกับลูกออกไปสัมผัสบรรยากาศ มีความสุขที่สุดแล้วค่ะ ☺️☺️ขอบคุณที่อ่านจบบนะค่ะ