- ภาคใต้หลังจากหมดราชวงศ์ตงจิ้นจนจบยุคหลิวอีว์ความเข้มข้นในการรวมแผ่นดินลดน้อยลงมากครับ คงเพราะแถบเจียงหนานบรรยากาศสบายๆ ธรรมชาติน่ารื่นรมย์จึงทำให้การที่ฝั่งราชวงศ์ใต้จะขึ้นไปรวมแผ่นดินน้อยกว่าชาวฮั่นที่อพยพลงมาช่วงแรกๆ อุดมการณ์คงเจือจางไปมาก

- ภาคเหนือ เนื่องด้วยคนเก่งโดดเด่นเกิดมาจังหวะไม่ได้ พอภาคเหนือปึกแผ่นก็มาตายอีก จนกระทั่ง การมาของหยางเจียนซึ่งก็ได้พื้นฐานที่แข็งแกร่งของราชวงศ์ก่อนหน้ามาด้วย.ซึ่งการรวมแผ่นดินจีนส่วนใหญ่ต้องวางรากฐานนานมาก ถ้าไม่ได้ยอดคนอย่าง หยางเจียน หลี่ซื่อหมิน จ้าวควงอิ้นหรือจูหยวนจาง(บวกสกิลหลิวป๋อเหวิน) ประกอบกับทางใต้มีแม่น้ำใหญ่ขวางกั้นยิ่งทำให้การรุกลงมาตีดินแดนรวมแผ่นดินจึงยากมาก (เรื่องนี้โจโฉรู้ดี)

นอกจากนี้ส่วนตัวยังคิดว่าการที่คนเหนือกับคนใต้โดยเฉพาะ คนใต้มีความคิดว่าทั้งสองดินแดนไม่ใช่พวกเดียวกัน คนใต้คงยังคิดว่าพวกราชวงศ์เหนือเป็นพวกนอกด่านไม่ใช่คนฮั่นเหมือนตนยังมีอยู่เยอะ ประกอบกับเหตุผลที่กล่าวมาข้างบน จึงส่งผลต่อความคิดในการยกทัพขึ้นไปตีภาคเหนือ

เห็นได้ว่าพอสุยเหวินตี้ซึ่งเป็นราชวงศ์ทางเหนือรวมแผ่นดินได้ ความคิดของคนเรื่องเชื้อชาติก็น้อยลงโดยต่อมาแม้จะมีปัญหาการเปลี่ยนราชวงศ์ แต่ก็ใช้ระยะเวลาในการรวมไม่นาน ทั้งสมัยถัง ซ่งหรือหมิงครับ