ตามหัวข้อเลย ทำไมแม่ต้องใช้คำพูดด่าว่าลูกแรงๆ

ตั้งแต่จำความได้ แม่จะใช้อารมณ์เมื่อแม่ทะเลาะกับพ่อแม่จะพูดแรงๆระบายอารมณ์กับลูก
แม่จะทวงบุญคุณว่ากูทำให้เกิดมา   กูมีบุญคุณกับแล้ว  มันเป็นแค่ลูก ไม่เคยมีบุญคุณอะไรกับกู
แม่พูดว่ากูเนี่ยตายแทนได้กูมีอะไรให้ทุกอย่าง  แต่เราไม่เคยคิดเลยว่าเรามีบุญคุณกับแม่
ถ้าจะให้เราตายแทนแม่เราก็สามารถตายแทนได้ มีอยู่วันนึงแม่พูดกับเราว่ามึ...*มันไม่มีแก่นสาร
มึ...*ขึ้นข้างบนไปให้พ้นตากูเลยส่วนเราต้องแอบมาร้องไห้  ทุกอย่างที่เค้าว่าเรา หรือบางวันเครียดจากพ่อมาแล้วโทรมาหาเรา
เพราะเราไม่ได้อยู่บ้านกับแม่เราออกมาทำงานข้างนอกโทรมาพูดว่า เราว่าอีเหี้....*พ่อมันเลว กูจะโทรมาด่า  ให้รู้ว่ากูรู้สึกยังไง
บางทีโทรมาด่ามึ....*มันตอแห...* คือเป็นแบบนี้อยู่บ่อยๆจนเราเครียด เราใจหวิวทุกครั้งที่เรากลับมานั่งคิดในสิ่งที่เค้าด่าเรา
เราควรทำยังไงดี หรือมีใครเคยโดนแบบเราบ้างมั้ย