สวัสดีค่ะ
ก่อนอื่นต้องบอกก่อนนะคะว่าเรื่องนี่เกิดขึ้นเมื่อประมาณ 2 ปีที่แล้ว เรายังเป็นนักศึกษาอยู่ปี 4 กำลังจะเรียนจบ เลยมีการฝึกงานนอกสถานที่ เรามีแฟนอยู่แล้วค่ะ แต่การที่ได้มาฝึกงานนอกสถานที่ทำให้เราได้มาเจอมาคุยกับผู้ชายคนนึงซึ่งในตอนแรกก็ไม่ได้คิดอะไร เราก็คุยหันปกติเหมือนเป็นพี่น้องกัน เป็นเพื่อนร่วมงานปกติ แต่เพราะความใกล้ชิดทำให้เราสนิทกันมากขึ้น หลังเลิกงานเราก็มีเวลาไปเที่ยวด้วยกัน ไปหาอะไรกินด้วยกัน เรารู้สึกอบอุ่นทุกครั้งที่อยู่กับพี่เขา เราพูดได้ทุกเรื่องปรึกษาได้ทุกเรื่องจนเราต่างคนต่างรู้สึกดี ต่างจากความรู้สึกที่เรามีให้แฟนของเราในตอนนั้น สุดท้ายเราก็มีอะไรที่ลึกซึ้งกันค่ะ แค่ครั้งเดียว ตอนนั้นแฟนเรายังไม่รู้เรื่อง แต่เราเครียดตลอด รู้สึกผิดตลอดเวลา สุดท้ายเราตัดสินใจบอกแฟนเรา แฟนเราเสียใจมาก เราเองก็เสียใจ เราร้องไห้ขอร้องให้แฟนเราอยู่ต่อ สุดท้ายแฟนเราใจอ่อนและพูดกับเราว่า "ไม่เป็นไรเราจะไม่พูดถึงเรื่องนี้อีก พี่จะถือว่าพี่ดูแลเราไม่ดี ทำให้เราเจออะไรแบบนี้" ในตอนนั้นเรายอมรับเลยว่าเราเลวมาก สุดท้ายแล้วเราก็เลือกที่จะเลิกกับแฟนเรา เพื่อมาคบกับแฟนใหม่คนที่เรามีอะไรด้วย ปัจจุบันเราคบกันจนจะเข้าปีที่ 2 แล้วค่ะแต่ตลอดเวลาที่คบกันมันเป็นอะไรที่ทรมานมากค่ะ เริ่มจากการที่เราโดนกดดัน พูดถึงเรื่องแฟนเก่าเราตลอด พูดซ้ำๆย้ำๆจนเราอึดอัด มีตะคอกใส่เราเหมือนคนบ้า พูดจาหยาบคายใส่เรา ด่าเราว่าเป็น ผุ้หญิงขายตัว(คำที่แรงกว่านี้ค่ะ) บอกว่าเราคือผู้หญิงที่ได้ง่ายที่สุดแล้วที่เขาเคยคบมาก เริ่มใช้กำลังกับเราตบเรา ต่อยหน้าเรา ตาม่วง ปากแตกก็เคยมีค่ะ บีบคอเราแล้วยกตัวเราขึ้น เราขอบอกก่อนนะคะว่าแฟนเราเป็นคนตัวใหญ่ค่ะ เราสู้แรงเขาไม่ไหว เรารู้สึกแย่มากเราไม่เคยคิดว่าชีวิตต้องมาเจออะไรแบบนี้ พ่อแม่เราไม่เคยทำร้ายเรา นอกจากนี้เรายังถูกใช้งานเหมือนคนใช้ เงินที่เคยมีใช้แบบไม่ขาดมือก็ไม่มีเหลือเพราะพี่เขามีหนี้แถมเงินที่ใช้แต่ละเดือนของเขาก็ไม่พอ ทั้งส่งให้ที่บ้าน ส่งรถ ใช้หนี้บัตรเครดิต ค่าห้อง ทุกๆอย่างรวมๆ เงินแต่ละเดือนไม่พอกิน จึงจำเป็นต้องใช้เงินเรา เรากล้าบอกเลยว่าเรารักเขาเป็นห่วงเขามาก เขามีหนี้เราก็ไม่เคยคิดจะทิ้ง สุดท้ายปัจจุบันนี้เราเหมือนอยู่ในถานะคนรับใช้ ทำทุกอย่าง เราไม่รู้จะออกไปจากจุดนี้ยังไง เราทำใจไม่ได้ ทุกครั้งที่คิดจะเลิก เราจะคิดถึงคำที่เขาพูดตลอดว่าคนแบบเรามันไม่ควรมีใคร คนแบบเรามันแย่มาก ตอนนี้เราเหมือนเปลี่ยนเป็นคนละคนจากเมื่อก่อน เราร้องไห้บ่อยมาก แอบร้องไห้คนเดียวตลอด เรารู้สึกผิดกับทุกคนที่เราทำให้เขาผิดหวัง เรากลายเป็นคนที่ไม่มีความหวังอะไรในชีวิตอีกแล้ว เราเหมือนกลายเป็นคนเสียสติแล้วค่ะ เราควรทำยังไงต่อไป ขอคำปรึกษาด้วยค่ะ ขอบคุณค่ะ
ยอมเลิกกับแฟนเก่าเพื่อมาคบกับ แฟนใหม่ที่มีลูกมีครอบครัวมาแล้ว ทุกอย่างมีแต่แย่ลง อยากขอคำปรึกษาในการแก้ปัญหาชีวิตครั้งนี
ก่อนอื่นต้องบอกก่อนนะคะว่าเรื่องนี่เกิดขึ้นเมื่อประมาณ 2 ปีที่แล้ว เรายังเป็นนักศึกษาอยู่ปี 4 กำลังจะเรียนจบ เลยมีการฝึกงานนอกสถานที่ เรามีแฟนอยู่แล้วค่ะ แต่การที่ได้มาฝึกงานนอกสถานที่ทำให้เราได้มาเจอมาคุยกับผู้ชายคนนึงซึ่งในตอนแรกก็ไม่ได้คิดอะไร เราก็คุยหันปกติเหมือนเป็นพี่น้องกัน เป็นเพื่อนร่วมงานปกติ แต่เพราะความใกล้ชิดทำให้เราสนิทกันมากขึ้น หลังเลิกงานเราก็มีเวลาไปเที่ยวด้วยกัน ไปหาอะไรกินด้วยกัน เรารู้สึกอบอุ่นทุกครั้งที่อยู่กับพี่เขา เราพูดได้ทุกเรื่องปรึกษาได้ทุกเรื่องจนเราต่างคนต่างรู้สึกดี ต่างจากความรู้สึกที่เรามีให้แฟนของเราในตอนนั้น สุดท้ายเราก็มีอะไรที่ลึกซึ้งกันค่ะ แค่ครั้งเดียว ตอนนั้นแฟนเรายังไม่รู้เรื่อง แต่เราเครียดตลอด รู้สึกผิดตลอดเวลา สุดท้ายเราตัดสินใจบอกแฟนเรา แฟนเราเสียใจมาก เราเองก็เสียใจ เราร้องไห้ขอร้องให้แฟนเราอยู่ต่อ สุดท้ายแฟนเราใจอ่อนและพูดกับเราว่า "ไม่เป็นไรเราจะไม่พูดถึงเรื่องนี้อีก พี่จะถือว่าพี่ดูแลเราไม่ดี ทำให้เราเจออะไรแบบนี้" ในตอนนั้นเรายอมรับเลยว่าเราเลวมาก สุดท้ายแล้วเราก็เลือกที่จะเลิกกับแฟนเรา เพื่อมาคบกับแฟนใหม่คนที่เรามีอะไรด้วย ปัจจุบันเราคบกันจนจะเข้าปีที่ 2 แล้วค่ะแต่ตลอดเวลาที่คบกันมันเป็นอะไรที่ทรมานมากค่ะ เริ่มจากการที่เราโดนกดดัน พูดถึงเรื่องแฟนเก่าเราตลอด พูดซ้ำๆย้ำๆจนเราอึดอัด มีตะคอกใส่เราเหมือนคนบ้า พูดจาหยาบคายใส่เรา ด่าเราว่าเป็น ผุ้หญิงขายตัว(คำที่แรงกว่านี้ค่ะ) บอกว่าเราคือผู้หญิงที่ได้ง่ายที่สุดแล้วที่เขาเคยคบมาก เริ่มใช้กำลังกับเราตบเรา ต่อยหน้าเรา ตาม่วง ปากแตกก็เคยมีค่ะ บีบคอเราแล้วยกตัวเราขึ้น เราขอบอกก่อนนะคะว่าแฟนเราเป็นคนตัวใหญ่ค่ะ เราสู้แรงเขาไม่ไหว เรารู้สึกแย่มากเราไม่เคยคิดว่าชีวิตต้องมาเจออะไรแบบนี้ พ่อแม่เราไม่เคยทำร้ายเรา นอกจากนี้เรายังถูกใช้งานเหมือนคนใช้ เงินที่เคยมีใช้แบบไม่ขาดมือก็ไม่มีเหลือเพราะพี่เขามีหนี้แถมเงินที่ใช้แต่ละเดือนของเขาก็ไม่พอ ทั้งส่งให้ที่บ้าน ส่งรถ ใช้หนี้บัตรเครดิต ค่าห้อง ทุกๆอย่างรวมๆ เงินแต่ละเดือนไม่พอกิน จึงจำเป็นต้องใช้เงินเรา เรากล้าบอกเลยว่าเรารักเขาเป็นห่วงเขามาก เขามีหนี้เราก็ไม่เคยคิดจะทิ้ง สุดท้ายปัจจุบันนี้เราเหมือนอยู่ในถานะคนรับใช้ ทำทุกอย่าง เราไม่รู้จะออกไปจากจุดนี้ยังไง เราทำใจไม่ได้ ทุกครั้งที่คิดจะเลิก เราจะคิดถึงคำที่เขาพูดตลอดว่าคนแบบเรามันไม่ควรมีใคร คนแบบเรามันแย่มาก ตอนนี้เราเหมือนเปลี่ยนเป็นคนละคนจากเมื่อก่อน เราร้องไห้บ่อยมาก แอบร้องไห้คนเดียวตลอด เรารู้สึกผิดกับทุกคนที่เราทำให้เขาผิดหวัง เรากลายเป็นคนที่ไม่มีความหวังอะไรในชีวิตอีกแล้ว เราเหมือนกลายเป็นคนเสียสติแล้วค่ะ เราควรทำยังไงต่อไป ขอคำปรึกษาด้วยค่ะ ขอบคุณค่ะ