เราคบกับแฟนมาเกือบปี (มีแฟนเป็นผู้หญิง) 

เราได้ตกลงคบกับผู้หญิงคนนึงซึ่งแฟนเราเลิกกับแฟนเก่าไปแล้ว
แต่ยังอาศัยอยู่บ้านเดียวกัน ทำงานอยู่ด้วยกัน ทีแรกตอนที่คบกันใหม่ๆ
เรายอมรับได้นะว่าสถานะเรากับแฟนยังคงต้องค่อยๆ พัฒนาไปเลื่อยๆ 
โดยที่แฟนของเราจะค่อยๆ บอกแฟนเก่าว่า #มีแฟนใหม่แล้วนะ
เราก็อดทนรอ (แต่ก็มีน้อยใจบ้าง แฟนเราห่วงแต่ความรู้สึกแฟนเก่าเลยจะค่อยๆบอก
แต่แฟนเราทำไมลืมคิดว่าแล้วความรู้สึกเราล่ะ ที่ต้องหลบๆซ่อนๆ ยังให้เค้าเห็นไม่ได้
จะรู้สึกยังไง) ไม่ต่างอะไรกับสถานนะกิ๊กเลย ทั้งๆที่เป็นตัวจริง

แฟนเราได้แต่บอกว่าจะรออีกไม่นาน พอเราถามเรื่องเวลา 1, 2 หรือ 4-5 ปี แฟนเราก็ตอบไม่ได้
บางทีคนที่อยู่บ้านเดียวกันมันก็ต้องมีนั่งทานข้าวด้วยกัน เจอหน้ากันทุกๆวัน มากกว่าเราที่เป็นแฟนซะอีก
เราก็แอบน้อยใจนะมีอยู่ดีๆ ก็นั่งร้องไห้ (ซึ่งเมื่อก่อนไม่เคยเป็นแบบนี้) 
ยิ่งนานๆ ไปเรารักเค้ามากขึ้นๆ เรากลัวการรอ กลัวว่ารอไปเลื่อยๆ แล้วต้องเป็นแบบนี้ตลอดไป

เรื่องนี้เราควรต้องไปต่อ หรือพอแค่นี้ดี