สวัสดีค่ะ เราชื่อ พิม นี่เป็นกระทู้แรกของเรา (ถ้าผิดพลาดต้องขอโทษด้วยนะคะ)

เราเข้าเรื่องดีกว่า คือเราไม่รู้จะพูดหรือปรึกษาใครดี เรารู้ดีว่าเราผิด คือ ตอนเราอายุ 15 เรามีแฟนคนนึงซึ่งอยู่คนละจังหวัด

เราคบกันได้ประมาน 2 ปี เราก็เลิกกัน โดยที่เราเป็นคนบอกเลิกเอง แต่ที่เลิก ไม่ใช่เพราะมีคนใหม่นะคะ เราแค่น้อยใจ

(เหตุผลงี่เง่ามาก) คือเราน้อยใจที่แฟนเราไม่สนใจเรา วันๆก็โดดเรียน กินเหล้ากับเพื่อน โทรไปไม่เคยได้คุยเลย เปนเดือนๆ

เราเลยน้อยใจ ค่อยๆห่างออกมาจนเลิกกัน

-- ผ่านไปประมาน 6 เดือน เรามีโอกาสได้ไปฝึกงาน ตจว. ซึ่งเปนจังหวัดของแฟนเก่าเราคนนี้ เราเจอกัน เดินสวนกัน "แต่ไม่มองหน้ากัน"

เราเองก็ยังตัดใจไม่ได้นะคะ แต่คือเราพยายามลองโทรหาแล้ว เผื่อว่าเราจะได้กลับมาคุยกัน แต่เค้าก็ไม่สนใจ ตั้งแต่นั้นมา เราเลยตัดใจค่ะ

-- ผ่านมาจนถึงวันนี้ มันก็ 7 ปีแล้ว ละเราเอง ก็มีแฟนใหม่แล้ว แต่ด้วยโซเชียลแหละค่ะ ทำให้เราเจอเฟสบุ้คเค้า เราเลยแอดไป คือคิดว่า

อย่างน้อยก็เพื่อนกันได้ เค้าก็รับแอดนะคะ แต่ไม่ได้คุยอะไร จนมาเมื่อ 2 เดือนก่อน เค้าเมาค่ะ แล้วทักแชทเรามา เราก็คุยปกติ

แต่มันก็เริ่มมีหลุดค่ะ  เริ่มมีมาถาม ว่าตอนนั้นทำไมเราทิ้งเค้าไป บางทีมาบอกยังคิดถึง บางทีมาบอกยังรักเรา แต่ความจริงคือ

เรามีแฟนใหม่แล้วไงคะ  เราเลยเจ็บ เรารู้สึกเจ็บ จุก จนร้องไห้ ได้แต่คิดในใจ ว่าทำไมต้องมาเป็นแบบนี้  แฟนใหม่เราเค้าก็เป็นคนดี

เราไม่อยากทำร้ายเค้าเลย แฟนเก่าเค้าก็รู้ดี เค้าเลยไล่ให้เราไปคุยกะแฟนใหม่ ละไม่ต้องไปยุ่งกับเค้าอีก

เราควรดีใจใช่มั้ย ที่แฟนเก่าไม่มาทำลายความรักเรา แต่ทำไมความรู้สึกเรามันถึงเจ็บขนาดนี้

ปล. เราอยากได้คำปรึกษาหรือความคิดเห็นค่ะ -- ด่าได้แต่อย่าแรงนะคะ เราอยากได้คำตอบจริงๆ--

ขอบคุณล่วงหน้าสำหรับคำตอบนะคะ