เช่น
- พ่อทำร้ายลูก ไอ้พวกแสนดีก็มาทำทีเป็นผู้มีจิตใจพระธรรมมาสอนว่า "พ่ออยากให้เก่ง พ่ออยากเป็น พ่อหวังดี" ทั้งๆที่พวกมันไม่เข้าใจความรู้สึกของลูกคนนั้น แถมพวกมันก็ไม่เคยโดนพ่อตนเองทำเช่นนี้
- ไม่ให้เงินพ่อแม่ ก็ถูกหาว่า "อกตัญญู" ทั้งๆที่คนที่พูดแบบนี้มีเงินเดือนเยอะเป็นแสนเฉียดล้าน มาสอนลูกที่ได้เงินเดือนหมื่นนิดๆ
- ทำงานหนักและดึก จนเบลอและล้า ไอ้คนที่ไม่เคยทำงานหนักก็หาว่า "ไร้ความอดทน งานแค่นี้เอง อ่อนแอจังเลย"
- ลูกหนีออกจากบ้าน ก็มีคนมาด่าว่า "เลว ชั่ว ทิ้งพ่อแม่ตนเองแท้ๆ ไม่มีพ่อแม่คนไหนที่ไม่รักลูกหรอก เรายังรักพ่อแม่เลย" คนที่พูดแบบนี้คือคนที่มีครอบครัวที่อบอุ่นและรักใคร่กันดี ซึ่งพวกมันไม่รู้จักคิดกลับว่า "ทำไมเด็กถึงหนีออกจากบ้าน"
- พอคนจนไม่มีจะกินก็เลยไม่ให้เงินคนอื่นใช้ ก็มีคนไปด่าว่า "ทำไมรู้จักให้ ฉันยังให้คนอื่นได้ คุณก็ต้องให้ได้เหมือนฉันบ้าง ฉันให้เงินคนอื่นตั้ง 10000 บาท ทำไมเธอให้แค่ 200 บาท ทุเรศสิ้นดี" ไอ้คนที่พูดแบบนี้ไม่ได้ใช้เงินตัวเอง มันเป็นเงินของน้องเขยที่รวยเป็นเศรษฐี มันก็เลยทำทีเป็นแสนดีบริจาคเงินให้คนอื่นไปทั่วแล้วตรีตราตนเองว่า "เป็นคนดี รู้จักให้ทาน" แล้วดูถูกคนที่ไม่ให้ทาน ทั้งๆที่มันกำลังผลาญเงินของน้องเขยอยู่
***มีเรื่องจริงที่ผมจะนำมาเล่าครับ เกี่ยวกับเวรกรรมของคนที่ชอบนำบรรทัดฐานตนเองมาตัดสิน
- ตอนนั้นผมน้อยใจพ่อที่สอนขับรถแล้วมีปัญหา ความจริงโดนเพื่อนบ้านยุยงให้เรียนกับพ่อ ไอ้เพื่อนบ้านก็ทำมาเป็นผู้วิเศษใจบุญโดยพูดว่า "พ่ออยากให้ขับรถเป็น พ่ออาการแย่ๆป่วยอยู่นะ เขาอยากให้เราเก่งในการขับรถ เขาเป็นห่วง" ทั้งๆที่ไอ้เพื่อนบ้านคนนี้ไม่เคยให้พ่อตนเองสอนขับรถเลย
2 เดือนผ่านไป ไอ้เพื่อนบ้านใจพระธรรมที่เคยสอนผมให้เข้าใจพ่อ กลับเอาก้อนหินทุบตีพ่อตนเองครับ!! เหตุก็เพราะว่าสอนขับรถแล้วทะเลาะกัน พอชาวบ้านรู้ว่ามันมีนิสัยทำทีเป็นผู้ประเสริฐต่อบุพการีแล้วสอนคนอื่นไปทั่ว ชาวบ้านก็เลยต่อว่ามัน แล้วใช้คำพูดที่มันเคยสอนคนอื่นพูดใส่มันบ้าง จนมันอาละวาดและไล่ปาสิ่งของใส่ชาวบ้านที่มาว่ามัน แล้วก็พูดว่า "อย่าเ-ือกกกกกกกกกกก!!!!!! หุบปากกกกกกกกกกก!!!! ว้ากกกกก!!!!"
-อีกคนเคสนึงคือ เพื่อนบ้านใจบุญ บริจาคและให้เงินคนอื่นไปทั่ว แต่กลับไม่ใช่เงินตนเอง แถมไล่ดูถูกคนที่ไม่ทำเหมือนเธอ แถมตีตราตนเองว่าเป็นผู้ใจบุญ
พอเจ้าของเงิน(น้องเขย)ตัดขาดและหนีจากเธอไป จนเธอกลายเป็นคนที่มีเงินธรรมดาเหมือนคนทั่วไป เธอโดนคนที่มีฐานะไกล้เคียงกับน้องเขยดูถูกว่า "ไม่ใจบุญ ไม่รู้จักให้ทาน ทุเรศสิ้นดี" เธออึ้งและมีท่าทีเหมือนเธอกำลังนึกถึงคำพูดที่ตนเองเคยดูถูกคนอื่น พอเธอนึกขึ้นได้ว่าสิ่งที่คนมีฐานะไกล้เคียงกับน้องเขยตนเองพูดดูถูกตนเองอยู่ มันเหมือนสิ่งที่ตนเองเคยพูดดูถูกคนอื่นเป๊ะ เธอจึงอาละวาดและตบตีกับคนๆนั้นแต่ก็เป็นฝ่ายแพ้ซะงั้น
คุณเบื่อไหม? ที่พวกชอบทำแสนดีมาสอนเราเหมือนนักปราชญ์ทั้งๆที่เขาไม่เข้าใจความรู้สึกของเรา เอาบรรทัดฐานตนเองมาตัดสิน
- พ่อทำร้ายลูก ไอ้พวกแสนดีก็มาทำทีเป็นผู้มีจิตใจพระธรรมมาสอนว่า "พ่ออยากให้เก่ง พ่ออยากเป็น พ่อหวังดี" ทั้งๆที่พวกมันไม่เข้าใจความรู้สึกของลูกคนนั้น แถมพวกมันก็ไม่เคยโดนพ่อตนเองทำเช่นนี้
- ไม่ให้เงินพ่อแม่ ก็ถูกหาว่า "อกตัญญู" ทั้งๆที่คนที่พูดแบบนี้มีเงินเดือนเยอะเป็นแสนเฉียดล้าน มาสอนลูกที่ได้เงินเดือนหมื่นนิดๆ
- ทำงานหนักและดึก จนเบลอและล้า ไอ้คนที่ไม่เคยทำงานหนักก็หาว่า "ไร้ความอดทน งานแค่นี้เอง อ่อนแอจังเลย"
- ลูกหนีออกจากบ้าน ก็มีคนมาด่าว่า "เลว ชั่ว ทิ้งพ่อแม่ตนเองแท้ๆ ไม่มีพ่อแม่คนไหนที่ไม่รักลูกหรอก เรายังรักพ่อแม่เลย" คนที่พูดแบบนี้คือคนที่มีครอบครัวที่อบอุ่นและรักใคร่กันดี ซึ่งพวกมันไม่รู้จักคิดกลับว่า "ทำไมเด็กถึงหนีออกจากบ้าน"
- พอคนจนไม่มีจะกินก็เลยไม่ให้เงินคนอื่นใช้ ก็มีคนไปด่าว่า "ทำไมรู้จักให้ ฉันยังให้คนอื่นได้ คุณก็ต้องให้ได้เหมือนฉันบ้าง ฉันให้เงินคนอื่นตั้ง 10000 บาท ทำไมเธอให้แค่ 200 บาท ทุเรศสิ้นดี" ไอ้คนที่พูดแบบนี้ไม่ได้ใช้เงินตัวเอง มันเป็นเงินของน้องเขยที่รวยเป็นเศรษฐี มันก็เลยทำทีเป็นแสนดีบริจาคเงินให้คนอื่นไปทั่วแล้วตรีตราตนเองว่า "เป็นคนดี รู้จักให้ทาน" แล้วดูถูกคนที่ไม่ให้ทาน ทั้งๆที่มันกำลังผลาญเงินของน้องเขยอยู่
***มีเรื่องจริงที่ผมจะนำมาเล่าครับ เกี่ยวกับเวรกรรมของคนที่ชอบนำบรรทัดฐานตนเองมาตัดสิน
- ตอนนั้นผมน้อยใจพ่อที่สอนขับรถแล้วมีปัญหา ความจริงโดนเพื่อนบ้านยุยงให้เรียนกับพ่อ ไอ้เพื่อนบ้านก็ทำมาเป็นผู้วิเศษใจบุญโดยพูดว่า "พ่ออยากให้ขับรถเป็น พ่ออาการแย่ๆป่วยอยู่นะ เขาอยากให้เราเก่งในการขับรถ เขาเป็นห่วง" ทั้งๆที่ไอ้เพื่อนบ้านคนนี้ไม่เคยให้พ่อตนเองสอนขับรถเลย
2 เดือนผ่านไป ไอ้เพื่อนบ้านใจพระธรรมที่เคยสอนผมให้เข้าใจพ่อ กลับเอาก้อนหินทุบตีพ่อตนเองครับ!! เหตุก็เพราะว่าสอนขับรถแล้วทะเลาะกัน พอชาวบ้านรู้ว่ามันมีนิสัยทำทีเป็นผู้ประเสริฐต่อบุพการีแล้วสอนคนอื่นไปทั่ว ชาวบ้านก็เลยต่อว่ามัน แล้วใช้คำพูดที่มันเคยสอนคนอื่นพูดใส่มันบ้าง จนมันอาละวาดและไล่ปาสิ่งของใส่ชาวบ้านที่มาว่ามัน แล้วก็พูดว่า "อย่าเ-ือกกกกกกกกกกก!!!!!! หุบปากกกกกกกกกกก!!!! ว้ากกกกก!!!!"
-อีกคนเคสนึงคือ เพื่อนบ้านใจบุญ บริจาคและให้เงินคนอื่นไปทั่ว แต่กลับไม่ใช่เงินตนเอง แถมไล่ดูถูกคนที่ไม่ทำเหมือนเธอ แถมตีตราตนเองว่าเป็นผู้ใจบุญ
พอเจ้าของเงิน(น้องเขย)ตัดขาดและหนีจากเธอไป จนเธอกลายเป็นคนที่มีเงินธรรมดาเหมือนคนทั่วไป เธอโดนคนที่มีฐานะไกล้เคียงกับน้องเขยดูถูกว่า "ไม่ใจบุญ ไม่รู้จักให้ทาน ทุเรศสิ้นดี" เธออึ้งและมีท่าทีเหมือนเธอกำลังนึกถึงคำพูดที่ตนเองเคยดูถูกคนอื่น พอเธอนึกขึ้นได้ว่าสิ่งที่คนมีฐานะไกล้เคียงกับน้องเขยตนเองพูดดูถูกตนเองอยู่ มันเหมือนสิ่งที่ตนเองเคยพูดดูถูกคนอื่นเป๊ะ เธอจึงอาละวาดและตบตีกับคนๆนั้นแต่ก็เป็นฝ่ายแพ้ซะงั้น