สวัสดีค่ะ จริงๆเราไม่ได้อยากตั้งเป็นกระทู้คำถามอะไรหรอกนะคะ แต่เราแค่จะระบายมันออกมากับสิ่งที่เราเจอ มันทั้งอึดอัด ทั้งเหนื่อย ทั้งกดดัน ทั้งหมดความเป็นตัวเอง จะเริ่มเล่าจากเราเป็นลูกคนโตของบ้าน เป็นผู้หญิง น้องเป็นผู้ชาย สุดแสนจะเกเร ทั้งติดเพื่อนกินเหล้า เล่นพนันออนไลน์ ส่วนเรากล้าพูดได้เต็มปากว่าเป็นเด็กเรียนดี แต่ไม่ถึงกับดีมากอะไรขนาดนั้น แค่ทำให้พ่อแม่ภูมิใจได้ตลอดทุกครั้งที่เกรดออก ตั้งแต่เล็กยันโตเราไม่เคยทำให้พ่อแม่ผิดหวังเลยเราพูดได้เลย และเพราะแบบนี้ เพราะทั้งเป็นผู้หญิงทั้งเป็นลูกคนโตที่ต้องกดดัน ที่ต้องรับภาระต่างๆ และเป็นความหวัง เราเลยถูกจำกัดขอบเขตตั้งแต่เด็ก ทั้งไม่ค่อยให้ไปไหน ไม่ปล่อยให้ไปเล่นกับเพื่อน ไม่ให้เรามีแฟน ไม่ให้คบผู้ชาย แต่ในขณะที่น้องชาย จะคบกี่คนก็ได้ เพราะแม่บอกว่า มันคือผู้ชาย มันไม่เสียหายเหมือนผู้หญิง5555 ขำมั้ยล่ะคะ จะบอกว่าตอนนี้เราอายุ20เข้า21แล้ว ชีวิตยังถูดตีกรอบ ไม่รู้สังคมภายนอก ถูกห้ามต่างๆนานา แต่น้องชายกลับใช้ชีวิตได้สุดมาก เราอิจฉาน้องที่ทำได้แบบนั้น ในขณที่เราไม่ได้ทำ น้องจะขอเงินกี่บาทก็ได้ จะไปเที่ยวไหนก็ได้ไป ขนาดเราอยู่มหาลัยมาอยู่หอ ส่งน้องมาดูตลอด โคตรอึดอัดเลยว่ะ มันไม่ใช่ชีวิตเราเลย หรือจะจริงอย่างที่บอก เพราะว่าเราใช้เงินคุณในการเล่าเรียน หรือใช้จ่ายหรอ เราถึงไม่มีชีวิตเป็นของตัวเอง ต้องทำตามที่สั่ง ต้องถูกกดดันทุกเรื่อง ต้องเป็นความหวังที่สมหวังเท่านั้น เอาตรงๆนะโคตรเหนื่อย โคตรท้อ โคตรอึดอัด แต่เราก็แหกกฎมาบ้างนะคะ คือเรามีแฟน ผู้ชายคนนี้ดีกับเรามาก เราคบกะนตอนนี้ปีกว่าแล้วค่ะ ตอนแรกถูกขัดขวางต่างๆนานา โดนว่าสารพัด แต่คนนี้เรารักเขามาก เป็นรักแรกที่ดีเลยก็ว่าได้ ทางบ้านฐานะเราก็ใกล้เคียงกัน พ่อแม่เขาไม่เคยว่า จนเรามีอะไรกัน เรารู้ว่ามันไม่ควร แต่เราโตพอที่จะป้องกันและรู้จักการความรู้เรื่องนี้ เพราะเราก็มีอนาคตทั้งคู่ พ่อแม่ฝ่ายเขารู้เรื่อง เขาไม่ว่าแต่สอนลูกชายเขาให้ป้องกัน ให้รู้วิธี ตอนแรกเราไม่ตั้งใจจะให้แม่เรารู้ แต่แม่ดันเปิกเเชเราอ่านเรื่องที่เราคุยกันเกี่ยวกับที่เรากับแฟนปรึกษากันว่าจะป้องกันแบบไหนที่ดีที่สุด เราโดนด่ายับ "ลูก ลูกไม่รักดี ถ้าเลือกผช.ก็ไปเลย แล้วไม่ต้องกลับมา ทำแบบนี้ได้ยังไง" แต่คือเราป้องกันแล้ว เข้าใจว่าเป็นเรื่องที่รับไม่ได้ แต่ถึงกับว่าว่าเราไม่เหลืออะไรแล้ว ไร้ยางอาย ไม่มีความเป็นผญ. แย่มากๆๆๆ เราเครียดมาก เราพยายามทำร้ายร่างกายตัวเอง เราไม่อยากอยู่กับอะไรแบบนี้แล้ว แต่แฟนเราขอ เขาบอกว่าถ้าเป็นไรไป เขาจะอยู่กับใคร พ่อแม่จะเป็นยังไง เราเลยต้องสู้ต่อ รอยที่แขนเรายังเป็นแผลที่เราพยายามทำร้ายร่างกายตัวเอง มันฝังใจจนถึงทุกวันนี้ พอแม่รู้ก็จะให้เราหมั้น เราบอกว่ายังไม่ต้องรีบก็ไม่ได้หรอ เรากับแฟนก็ไม่ไปไหน เรามั่นใจกันและกัน จะพูดแบบนี้ออกไปเขาไม่ฟัง เพราะเขาคิดว่าเรากับแฟนสามารถไปมีคนใหม่ได้ตลอด นั่นก็จริง เพราะคบกันได้แปบเดียวเอง แต่เราก็พูดไม่ได้ว่าเรารักกันมากขนาดไหน พูดไปก็ไม่ใช่เหตุผลที่ดีเลย กว่าจะผ่านช่วงเวลานั้นมาได้ เขาแค่กลัวว่าจะเสียหน้า กลัวว่าลูกเสียตัวให้แล้วเขาจะไม่ให้เกียรติครอบครัวเรา แต่เขาไม่ได้คิดถึงจิตใจเราเลย แม่ไม่เคยพูดถึงการมีเพศสัมพันธ์ ไม่เคยสอน ไม่เคยแนะนำ ส่วนน้องแม่บอกว่าจะเอากี่คนก็ได้ แต่อย่าให้มีลูกมาลำบากเขา เราโดนผปิดกั้นทุกอย่าง เกือบต้องเลิกกับแฟน เพราะคำสั่ง แต่เราก็ขอว่าคนนี้คือคนแรก และเป็นคนที่เราโอเคมากๆ เขาแทบจะไม่เชื่อ ตอนนั้นย่ำแย่มาก เราเข้าใจแม่ แต่แม่ไม่เข้าใขเรา เขากลัวเสียหน้า กลัวไม่เหลืออะไรไปอ้างกับฝ่ายชาย คิดไปไกลมาก จนถึงตอนนี้เรากับแฟนก็โอเคกันดี เพราะผ่านเรื่องแย่ๆมาด้วยกัน มันดีมั้ย ที่เรามีอะไรกันแต่รู้จักป้องกัน หรือมันไม่ดีขนาดนั้นเลยหรอเรื่องเซ็กส์น่ะ ทีน้องชายได้ทุกอย่างเปลี่ยนผญ.ไม่ซ้ำหน้า เอามานอนหอเรา มีอะไรกันทิ้งถุงยาง คราบต่างๆไว้บนเตียงเรา เราไม่เคยบอกแม่ซักคำ แต่พอเราทำผิด เรากลับโดนด่าร้ายต่างๆ เราเป็นคนไม่ดีมากๆเลยใช่มั้ย เราดูเป็นคนไม่มีอนาคตแล้วหรอ ไม่มีอนาคตเพราะเสียตัวไปแล้วน่ะหรอ เป็นคนแย่ๆ เพราะเรื่องแบบนี้จริงๆหรอ  กดดันมากๆ ทั้งเรียนทั้งที่บ้าน ทั้งเกรด ทั้งอนาคต ทั้งชีวิตของตัวเองไม่มีความสุขเลย ความสุขที่สุดตอนนี้กลายเป็นแฟนของเราที่เข้าใจและอยู่ข้างเรา ไม่ได้เห็นผู้ชายสำคัญกว่าครอบครัว แต่ทำไงล่ะ ก็เซฟโซนของเราไม่ใช่บ้านแล้ว .... เหนื่อย ท้อ อึดอัด เมื่อไหร่จะโตพอจะมีชีวิตเป็นของตัวเองซักที 😭 ปล.ขออภัยด้วยนะคะ แค่จะระบายเฉยๆ อย่าว่ากันเลยนะคะ