แม่เราบอกว่าทำนาทำไร่ลำบากเหนื่อยไม่อยากให้เราอยู่แบบนั้น พอเรามาอยู่กับแม่ทำงาน รง.ตามที่แม่ต้องการบอกตรงๆโคตรเหนื่อยเลย เหนื่อยกับงาน เหนื่อยกับคน ยังต้องมาฟังแม่บ่นพ่อ บ่นน้องชายอีก
บ่นเรื่องเก่าไปซ้ำๆเดิมๆ บ่นเรื่องค่าใช้จ่ายในบ้านที่มีอยู่เป็นประจำทุกเดือนที่ต้องจ่าย ค่าน้ำค่าไฟค่าแผงขายของที่ตลาด แม่ต้องจ่ายเป็นประจำตั้งแต่ที่เรายังไม่มาอยู่ด้วย พอเรามาอยู่ด้วยก็พูดบ่นทุกอย่างที่เอ่ยมาด้านบนให้เราฟังเหมือเราเป็นที่รองรับ ที่ระบายอารมณ์ เรากับน้องไม่กินไม่เที่ยว ไม่ดื่ม การพนันก็ไม่เตะ ไม่รู้ว่าแม่มองเราสองคนพี่น้องยังไง ไม่ได้สร้างปัญหาสร้างความเดือดร้อนอะไรให้เสียเงินเสียทองด้วย ไม่รู้ว่าลูกที่ดีในแบบที่แม่เราบอกว่าดีเป็นแบบไหน เราอึดอัดมากเวลาไปทำงานแล้วได้ยินแม่บ่น เรารู้สึกห่อเหี่ยวเกือบทุกวัน ที่เจอแบบนี้ น้องเราก็คงจะอึดอัด เหมือนว่าที่แม่พูดบ่นออกมาเขาทำงานหนักอยู่คนเดียว ทั้งๆที่พ่อทำงานหนักกว่าแม่อีก แต่ไม่มีใครถ฿กใจแม่สักอย่าง ทุกวันนี้เราคิดอยู่ว่าเนี่ยะคืออยากให้เราอยู่ด้วยหรอ กลัวเราลำบากหรอ หาความสุขว่ายากแล้ว หาความสบายใจไม่มีอีกหนักเลย ไหนจะเรื่องงานก็กดดันทุกวันก็มากพออยู่แล้ว