ซึ่งลูกรักหักหาญให้ท่านโกรธ จงงดโทษทำคุณอย่าหุนหัน
ช่วยไปปิดปากถ้ำที่สำคัญ จวนสายัณห์ยักษ์มาจะว่าเรา
จึงบัญชาว่าเจ้าสินสมุทร ไปช่วยฉุดศิลาใหญ่ขึ้นให้เขา
ขอสมาตาปู่อย่าดูเบา ช่วยอุ้มเอาแกออกไปให้สบาย
กับลูกน้อยค่อยพยุงจูงเงือกน้ำ มาปากถ้ำแลเห็นวนชลสาย
หวนรำลึกตรึกตรองถึงน้องชาย พระฟูมฟายชลนาด้วยอาลัย
แล้วให้ลูกเลิกศิลาเข้ามาปิด เห็นมิดชิดมั่นคงไม่สงสัย
พระกลับมาตาเงือกลงไป ลงที่ในวังวนชลธาร หมดบทนี้เลยอะค่ะแบบว่าแปลเองไม่น่ารอดจริงๆ
ช่วยแปลบทประพันธ์พระอภัยมณีตอนพระอภัยมณีหนีนางผีเสื้อหน่อยค่ะ