เราเป็นsingle mom อายุ33 มีลูก3คน
ชาย2คนอายุ11และ7ขวบ ลูกสาวคนเล็ก 5 ขวบ
เลิกกับพ่อของลูกมาได้3ปีแล้ว โดยที่เลี้ยงลูกคนเดียว
ไม่ได้รับการช่วยเหลือจากฝ่ายชาย จะมีพ่อแม่เราคอยซัพพอร์ตและช่วยเหลือเราเวลาที่เราไม่พอจริงๆ 

สถานะเราตอนนี้มีคนคุย มีที่ปรึกษาเหมือนมีเพื่อนที่คอยให้กำลังใจกัน เขาเป็นเพื่อนที่ทำงานเก่า ปกติเราสนิทกันอยู่แล้วจึงพัฒนาเป็นคู่คิด ตอนแรกเราไม่คิดจะจริงจังด้วย  ด้วยความที่เขาเด็กกว่าและเรามีลูกติด แต่ความดีของเขา ที่เขาเปลี่ยนแปลงชีวิตที่เขาเคยเป็น
จากผู้ชายที่เลิกงานแล้วไปเฮฮาสังสรรค์ปาร์ตี้ เขากลายเป็นคนที่ดูแลเรากับลูก พาเรากับลูกกินข้าวก่อนกลับบ้าน
เลิกงานแล้วมาช่วยเราขายของ ทั้งที่เขาไม่จำเป็นต้องทำก็ได้
เขาจ่ายทุกอย่างที่เขาจ่ายได้ ทั้งค่าใช้จ่ายลูกเรา เงินไม่พอใช้คอยยื่นให้เสมอ
ทำให้บางทีเรารู้สึกแย่ที่เขาควรเจอคนที่ไม่มีภาระแบบเรา ลูกคนเดียวก็หนักแล้ว นี่ตั้งสามคน เราเคยขอให้เขากลับไปใช้ชีวิตแบบเดิม แบบที่เขาเคยเป็น ให้เราเป็นเพื่อน เป็นพี่น้องเหมือนเดิม แต่เขาเลือกที่จะอยู่เดินข้างเรา และคอยเป็นกำลังใจเสมอ เราไม่ได้อยู่บ้านเดียว แต่คุยกันทุกวัน เจอกันเกือบทุกวัน วันหยุดเราก็จะพากันไปวัดทำบุญบ้าง อยู่กันแบบนี้มาประมาณ 2ปีแล้ว

บ้านผู้ชายรู้ว่าเราคบกัน แม่เขารับรู้ว่าเรามีลูกติด เราเคยเข้าไปกราบแม่เขาซึ่งแม่เขาน่ารักมาก ท่านบอกว่าลูกแม่รักใครแม่รักด้วย แต่ทางบ้านเราไม่รู้ว่าเราคบกัน แม่เรารู้จักเขาในฐานะน้องที่ทำงาน
ที่ทำตัวตลก บ้าๆบอๆ เท่านั้น เขาไม่รู้ว่าเราผ่านอะไรกันมาบ้าง
ช่วงหลังแม่เราคงได้ข่าวว่าเราไปไหนมาไหนด้วยกัน ทำให้แม่เราไม่พอใจ ให้เราตัดขาด และบอกกับเราว่าเราไม่มีความคิด ทำำไมเอาลูกไปยุ่งเกี่ยวกับเขา ขนาดพ่อของเด็กยังไม่รักยังไม่เอาลูกเลย ผู้ชายที่ไหนจะมาเอา และผู้ชายดีๆที่ไหนจะมาเอาคนอย่างเรา ที่มีตำหนิ
ทำเรื่องให้แม่ทุกข์ใจตลอด สร้างแต่ปัญหา(เราท้องคนโตตอนเรียนปี4 แต่เราก็เรียนจนจบ) 

เอาจริงๆนะ เราเหนื่อยและท้อมากกับชีวิตที่เป็นอยู่ เราตั้งหน้าตั้งตาหาเงินเลี้ยงลูกทั้ง3คน  เราต้องการกำลังใจจากคนรอบข้าง
แต่เราได้แต่คำดูถูก คำพูดทับถมว่าเราเคยเลือกเดินทางผิดมาแล้ว
ทำไมถึงยังจะทำตัวแบบนี้อีก แม่ยังคงยื่นคำขาดให้เราเลิกคบกัน
ซึ่งเราและเขาไม่ได้ทำอะไรผิด เขาช่วยเราทำมาหากิน คอยเป็นที่ปรึกษา ถึงจะช่วยไม่ได้เขาก็คอยรับฟัง เขาไม่เคยตามใจลูกเรา
เขาสอนและคอยบอกคอยเตือน เด็กๆรักเขามาก 

แม่เราคงกลัวเพราะเรามีลูกสาวถึงไม่อยากให้ยุ่ง อย่างตามข่าวขนาดคนในครอบครัวยังไว้ใจไม่ได้ แต่นี่เขาไม่ใข่สายเลือดเดียวกัน
เราก็เข้าใจว่าแม่เราคงไม่สบายใจเรื่องนี้ แต่เราก็ไม่เคยห่างลูกเราเลย เรากับเขาทุกวันนี้แทบจะไม่โดนตัวกันเลย มีบ้างที่จูงมือข้ามถนน ลูบหัวเวลาปลอบใจ เขาให้เกียรติเราและลูกจริงๆ

ตอนนี้เราทะเลาะเรื่องนี้กับแม่หนักมาก เราไม่อยากให้เป็นแบบนี้หรอก เราอยากให้แม่เข้าใจเราบ้าง ผู้ชายไม่ได้เลวเหมือนกันทุกคน
และเราก็ไม่ยอมให้ใครมาทำร้ายลูกเราอยู่แล้ว เรามีพ่อเลี้ยง(แฟนใหม่แม่ที่เราเรียกว่าลุง) เรายอมรับว่าเขาเป็นคนดีมาก และเขาก็รักลูกเราเหมือนเป็นหลานของเขาเอง เวลาลูกปิดเทอม แม่กับลุงก็จะรับลูกเราไปอยู่ด้วย ซึ่งเราไม่เคยคิดเลยว่าลุงจะทำอะไรไม่ดีกับลูกเรา เพราะเรายอมรับเขา ลูกเราก็รักเขา และเราเคารพการตัดสินใจของแม่ ที่แม่เลือกแล้ว

บางทีเราก็อยากให้แม่เรามองมุมกลับกันบ้าง ผู้ชายทุกคนไม่ได้เลวเสมอไป คนดีๆยังมีอยู่ เขาดีในแบบฉบับของเรา ไม่ได้เพอร์เฟคสำหรับคนอื่น แต่เขาคือเพื่อนที่ไม่เคยปล่อยมือจากเราเลย