เพื่อนบ้านชอบยืมทุกอย่าง น้ำปลา บ้าง ขอน้ำกินบ้างอ้างว่าน้ำหมดยังไม่ได้ซื้อ ขอกาแฟพ่อกินบ้างบอกว่าหมด ยืมพัดลมบอกว่าเอาไปให้ลูกใช้ ยืมสายชาร์จบอกว่าลืมที่บ้านลูก ส่วนยืมบ่อยเลยคือ ยืมรถ ชอบยืมรถมอเตอร์ไซค์ ส่วนพ่อก็ให้ยืมเพราะเกรงใจว่าจะบาดหมางกัน ไม่รู้จะปฏิเสธยังไง คือพ่อไม่รู้ว่าจะปฏิเสธยังไงเพราะพ่อก็58แล้ว ส่วนไอคนยืม40กว่าๆบอกพาอหลายครั้งแล้วว่าอย่าให้ยืมเพราะถ้าเค้าทำรถเราพังมันไม่คุ้ม แล้วก็ชอบมาตากผ้าที่ราวตากผ้าของเรา เถ้าแก่สวนยางบอกหลายครั้งแล้วว่าให้ทำราวตากผ้าแต่ก็เฉย คือทำมึน เราจะตากผ้าเราต้องบอกให้เค้าไปเก็บออกอ่ะว่าเราจะตาก เพราะว่าเราเคยไม่บอกเเล้ว สุดท้ายเราได้เอาราวตากผ้าสแตนเลดไปตาก จน6โมงเย็นเค้ายังไม่เก็บผ้าเลย คือของแบบนี้ไม่บอกก็น่าจะรู้นะ เพราะว่านั้นคือราวของเรา แล้วก็ชอบมาบอกพ่อเราว่า เราอยู่แค่ม.5ไม่น่าจะใช้เงินเยอะเลยนิ พาอเราเลยบอกว่า เดี๋ยวรอลูกเค้าโตถึงม.5ก่อนแล้วจะรู้คือ ยืมไม่พอยังจะกับชีวิตเราอีกเยี่ยม