ขึ้นหัวกระทู้อาจจะรุนแรงแต่ถ้าฟังผมเล่าจะเข้าใจผมครับ ตอนประถมผมเคยโดน Aแกล้งต่างๆนาๆ (Aคือนามสมมุติครับ) เรื่องมันเกิดเพราะผมย้ายไปเรียนประถมตอนป.4-5 ไม่แน่ใจว่าป.4หรือป.5 ผมด้วยลุ๊คแต๋วๆด้วย เลยโดนล้อต่างๆนาๆ ถ้าล้อผมยังทนได้ แต่ใช้กำลังด้วย ทำร้ายร่างกาย รุมเตะ เอาของไปซ่อน ทั้งกระเป๋า
รองเท้า เอารองเท้าไปทิ้งถังขยะก็มี บางครั้งพวกเขาดูละครมากไปก็มาต่อยผมทำท่าเหมือนผมเป็นตัวร้ายในละครแล้วมาทำร้ายผม ผมโดนทุกวันจนไม่อยากจะไปเรียนเลยครับ  มีครั้งนึงถึงขั้นเลือดตกยางออก จำได้แม่นเลย ตอนนั้นไกล้เลิกเรียนแล้ว ผมกำลังจะกลับบ้าน ก็โดนพวกของ A ลากไปในห้องเก็บไม้กวาดนึกภาพตามนะครับมันไม่ใช่ห้องอะ เป็นมุมหลังห้องเตี้ยๆที่เอาใว้เก็บไม้กวาดในนั้นแคบมาก มืดมากด้วย ผมโดนขังใว้ในนั้นผมดิ้นจนแขนไปเกี่ยวกับกลอนประตูจนหนังเปิดเลือดอาบยังเป็นแผลเป็นถึงทุกวันนี้ จนAกับพวกโดนเรียกผู้ปกครองมาก็คุยกัน ก็จบลงที่เด็กๆแค่เล่นกัน ก็ให้Aกับเพื่อนขอโทษผมจบแค่นั้น หลังจากนั้นผมก็ยังโดนแกล้งเรื่อยๆไม่กล้าฟ้องครู เพราะเคยฟ้องแล้วโดนหนักกว่าเดิมอีกครับ จริงๆโดนแกล้งมากกว่าที่เล่าอีกแต่จำไม่ค่อยได้แล้วจะยกตัวอย่างเฉพาะที่จำฝังใจ ผมต้องทนโดนแกล้งทุกวันจนตอนนั้นผมร้องให้เกือบทุกคืน
  มาวันนี้ยายผมโทรมาบอกว่าAโดนรถชนตายระหว่างจะไปทำกิจกรรมที่มหาวิทยาลัย(Aเรียนมหาวิทยาลัยที่จังหวัดบ้านเกิดครับส่วนผมมาเรียนในกรุงเทพ) การที่Aตายผมไม่เสียใจเลยครับ
ออกจะสะใจด้วยซ้ำ เพราะคนที่แกล้งคนอื่นแบบนั้นไม่สมควรที่จะมีชีวิตอยู่ต่อหรอกตายไปก็ดีแล้ว  งานศพผมก็จะไม่ไปด้วย มันคงเป็นเวรกำที่เขาเคยทำกับผมถึงมีจุดจบแบบนั้น