หนูอายุประมาณ 25+ ค่ะ เป็นคนที่ชีวิตมีเเต่เรียนกับทำงาน อยู่กับพ่อเเม่ เป็นลูกคนเดียว ที่พ่อเเม่ทั้งรักทั้งหวง ไม่เคยมีความรักมาก่อน จนวันนึงได้มีผช คนนึงเดินเข้ามาในชีวิต เราทำงานที่เดียวกัน เค้าเป็นคนที่ดีมาก ใส่ใจ ดูเเล เอาใจใส่ เเละอายุมากกว่าตั้ง 14 ปีเลยค่ะ เค้าช่วยเหลือเเละจริงใจ จนหนูรู้สึกว่าถ้าได้รู้จักกันหรือคบกันมันดีเลยล่ะ เราคุยกันประมาณ 4 เดือน หนูเลยอยากบอกให้พ่อเเม่รับรู้ ด้วยความจริงใจ เพราะพ่อเเม่ก็เห็นพฤติกรรมที่เปลี่ยนเเปลงไปเช่น มีการจับมือถือมากขึ้น เพราะหนูไม่เคยมีเเฟนมาก่อน หนูบอกพ่อเเม่ว่าตอนนี้มีคนเข้ามาคุยด้วยนะ เค้าดีกับหนูมากๆ เลยล่ะ เเต่ปรากฏว่า ผลลัพธ์กับกลายเป็นลบ พ่อเเม่สั่งให้หยุดคุย เพราะกลัวหนูโดนหลอก ด้วยอายุที่ต่าง ตำเเหน่งการงานที่ต่างกัน หนูเสียใจมากค่ะ ที่เค้าไม่ยอมรับ เเละไม่ยอมเปิดใจเลย พี่เค้าก็ได้พูดคุยกับคุณพ่อทางโทรศัพท์ เเต่คุณพ่อก็ยืนยันไม่ยอม เพราะเค้าคิดว่าหนูไม่พร้อมค่ะ ตอนนั้นหนูเสียใจมากร้องไห้ เพราะไม่เข้าใจ ทำไมคนอื่นมีได้ หนูมีไม่ได้หรือ จากนั้นหนูเลยตัดสินใจคุยกับพี่เค้าต่อไป เเบบที่ไม่ให้พ่อเเม่รู้ค่ะ เเต่ก็นั่นเเหละพอวันเวลายิ่งนานไป 7 เดือน หนูก็ยังทำตัวคิดว่าพี่เค้าเป็นเเฟนเหมือนเมื่อก่อน ทั้งๆที่ไม่ใช่เเล้ว เเละความสัมพันธ์คงยาก  จากนั้นพี่เค้าก็ค่อยๆ หายไป พฤติกรรมก็เปลี่ยนเเปลงไป จนตอนนี้ก็ไม่มีการติดต่อกลับมา 
 
เราเคยคิดว่าเราคือความสุขของพี่เค้า เเละเค้าคือความสุขของเรา เเต่เหมือนตอนนี้ พี่เค้าเองที่ออกห่างเเละเปลี่ยนเเปลงพฤติกรรมไป เช่น ตอบช้า ไม่ถามถึงเราเลย ไม่รายงานเวลาไปไหน ไม่ค่อยมีเวลาให้ ไม่ง้อเวลางอน หนูถึงเข้าใจเเละเดินออกห่างมา เเต่จริงๆเเล้วใจหนูเอง ไม่อยากให้เค้าไปไหนเเละอยากเป็นคนที่ทำให้พี่เค้าไม่เหงา เพราะรักครั้งเเรกของพี่เค้าที่คบมานานก็ต้องล้มเหลวเพราะพ่อเเม่อีกฝ่ายเช่นกัน พอมาเจอหนูก็ปัญหาเดิมคือพ่อเเม่หนูไม่ยอมรับ
 
การที่หนูเดินจากไปเเบบนี้ เพราะหนูรู้ว่าการที่เค้าเเสดงพฤติกรรมเเบบนี้ คิดว่าเป็นการทำที่ถูกไหมคะ? หนูยังเจ็บปวด เพราะอันนี้คือรักครั้งเเรกของหนูค่ะ