สวัสดีค่ะ
นี่เป็นกระทู้แรกของเรา หากผิดพลาดประการใดก็ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยนะคะ

          เนื่องจากวันหยุดเสาร์ อาทิตย์ ที่ผ่านมา เราอยากกลับไปเยี่ยมบ้านที่ต่างจังหวัด โดยเดินทางจากจังหวัดหนึ่งในภาคอีสานไปยังจังหวัดหนึ่งที่อยู่ใกล้เคียง
ระยะทางก็ประมาณ 90 กม. 
เราเดินทางจากที่พักไปยังบขส.ตัวเมือง ในตอนเที่ยงของวันศุกร์ นั่งรอซื้อตั๋ว 1 ชม.
พอรถมา
           เราถามพนักงานที่คอยตามคนขึ้นรถคนนึง ว่า --- ขอโทษนะคะ รถคันนี้ได้ไปอำเภอ**มั้ยคะ
           พนักงานที่คอยตามคนขึ้นรถ --- ไม่ได้ไป ไปจังหวัด** ไม่ดูป้ายหรอ ถามทำไม 
แล้วก็เดินไปถามคนนู้นคนนี้ว่าจะไปจังหวัด**  (เอาแล้วเริ่มวันก็ซวยซ่ะแล้ว)
(เราถามเพราะเราไม่รู้ว่ารถจะแวะไหนบ้าง ป้ายบนรถเขียนแค่ต้นทางและปลายทาง อีกทั้งเราไม่มีอินเตอร์เน็ต พอเจอคำถามแบบนี้เราเลยต้องโทรไปให้ที่บ้านเติมเน็ตให้เพราะไม่กล้าถามใครอีกแล้ว เข็ด จากนั้น เราก็เลยเสิร์ทหาตารางเดินรถมินิบัสในเน็ต แล้วไล่ดูแผนที่จนรู้ว่า รถที่จะไปอำเภอเราคือรถอีกคันที่กำลังจะมา)
           พอรถอีกคันมาเราก็รีบเดินไปซื้อตั๋วทันที (รถที่ผ่านไปยังอำเภอของเรามีรถตู้กับรถมินิบัส)
(อำเภอจุดหมายของเรา เป็นอำเภอแรกที่รถจะแวะรับส่งผู้โดยสาร) ที่เราทำอย่างนี้ก็เพราะครั้งก่อนเราเคยถูกคนขายตั๋วปฏิเสธ ไม่ขายตั๋วรถมินิบัสให้ แต่ขายตั๋วรถตู้ให้แทน ทั้งๆที่คนที่โดยสารรถมินิบัสไม่มีเลย ไม่มีคนที่มาจากบขส.ขาเข้าและขาออก 
อีกทั้งยังมีข่าวลือว่า คนที่จุดขายตั๋วรถมินิบัสบขส.นี้ (แต่ก่อนขายอยู่ตรงเคาท์าเตอร์ใต้ตึกเป็นผู้หญิง แต่หลังๆมานี้เป็นพนักงานขายตั๋วที่เป็นผู้ชาย ซึ่งแต่ก่อนขายตั๋วรถตู้อยู่หน้าเคาท์เตอร์ที่เคยขายตั๋วรถมินิบัส ซึ่งตอนนี้ผู้ชายคนนี้ก็ขายตั๋วรถตู้และมินิบัส) เขาไม่ค่อยชอบขายตั๋วให้คนที่เดินทางไปอำเภอเรา ชอบขายแต่ตั๋วรถตู้ให้แทน ซึ่งเขาบอกว่าผู้โดยสารไม่สามารถเลือกรถได้ (แต่ตัวเราไม่ค่อยอยากนั่งรถตู้เท่าไหร่เนื่องจากเรามีอาการเมารถหนักมาก โดยสารรถตู้ที่ไรป่วยตลอด)
         ครั้งนี้เราก็เลยเดินไปซื้อตอนรถมินิบัสมา  เมื่อเราเดินไปถึงที่จุดขายตั๋วเราก็ยืนรอต่อคิว คนต่อคิวค่อนข้างเยอะแต่ดีที่เรามาก่อนเลยอยู่หัวแถว
พอถึงคิวเรา   
          พนักงานขายตั๋วก็ถามว่า --- จะไปไหน   
          เรา --- บอกชื่อจุดหมายที่เราจะไป   
          เขา ---- บอกให้เราไปยืนรอข้างๆ 
(เราก็งงๆแต่ก็ทำตาม)  เขาก็ขายให้คนต่อไปเรื่อยๆ  จนคนหมดแถว 
                 เขาก็กลับมาถามเราใหม่ว่าจะไปไหน  เราก็ตอบคำเดิม  เขาก็บอกให้เรายืนรอเหมือนเดิม  ตอนนี้ก็ไม่มีคนมารอซื้อตั๋วแล้ว  แต่มีคนที่คอยเรียกคนขึ้นรถ ไปตามผู้โดยสารจากรถสองแถวคันนู้นทีคนนี้ที เพื่อพาผู้โดยสารมาซื้อตั๋วที่จุดขายตั๋วตรงนี้เรื่อยๆ  ตอนนั้นเราก็ยืนเหมือนเป็นธาตุอากาศไร้ซึ่งตัวตน คนอื่นที่เขาทยอยมาซื้อตั๋วก็ได้ขึ้นรถไปหมดแล้ว คนที่คอยเรียกคนขึ้นรถก็คอยร้องบอกคนขายตั๋วตลอดว่าเหลือกี่ที่ๆ  เราก็สับสนทำอะไรไม่ถูกคนจะเต็มแล้วแต่ยังไม่ได้ซื้อตั๋วเลย  ไม่กล้าที่จะถามอีกมีแต่ทรงโจร
ซักพัก   พนักงานขายตั๋วถามเราว่า   --  จะไปไหนอีกครั้ง
            เรา ---- ตอบคำเดิม
แล้วเขาก็ยื่นตั๋วรถตู้มาให้ เราก็งงเพราะมายืนต่อคิวซื้อตั๋วรถมินิบัส
            เรา ---- อยากไปรถมินิบัสค่ะ
เขาก็มองหน้าแล้วเอาตั๋วกลับ
            พนักงานขายตั๋ว ---- ถ้าจะไปต้องรอนะวันนี้มันวันหยุดคนกลับเยอะ
            อีกคนไม่รู้มาจากไหน  สวนขึ้นมาทันควันด้วยน้ำเสียงที่ดุดัน
            พนักงานที่คอยตามคนขึ้นรถ ----- (พูดกับเราประมาณว่า เรา)เรื่องมากมีรถอะไรก็ไปๆสิ ผู้โดยสารก็เยอะจะมาเลือกรถทำไม คนที่เขาไปไกลก็ให้เขาไปก่อนสิ ้ไปใกล้เองนั่งรถไรไปก็นั่งไปเถอะ (ในใจเรา อะไรว่ะเนี่ย ทำไมดุดันแท้พ่อคู้นนน)   
            เรา ---- (ตอบพนักงานที่คอยตามคนขึ้นรถไปประมาณว่า) ก็นึกว่าคนที่มาซื้อตั๋วก่อนจะได้ไปก่อนซ่ะอีก
แล้วพนักงานที่คอยตามคนขึ้นรถก็เดินไปบ่นอะไรไม่รู้เสียงดังๆเหมือนอยากให้เราได้ยินด้วย 
            พนักงานขายตั๋ว ---- มันเป็นกฎของบริษัทที่เขาบอกให้ขายตั๋วให้คนไปก่อน(ถึงมาซื้อหลังก็ช่าง) ส่วนคนไปใกล้อะทีหลัง  ถ้าคนไปไกลหมดแล้วมันเหลือที่ว่างค่อยขายให้คนไปใกล้ ถ้าไม่ทำตามเขาก็จะว่าได้ (ตรงนี้เราก็เข้าใจว่าถ้ากฎมันเป็นแบบนี้เดี๋ยวเราก็ได้เราไม่ได้รีบอะไร) แต่เขาก็พูดต่อไปอีกว่า อำเภอที่เราไปเป็นอำเภอเล็กๆเอง (ตรงอำเภอเนี่ยเราไม่เข้าใจและงงมากด้วย ว่ามันเกี่ยวไรทำไมถึงพูดแบบนี้ ใช่อยู่ที่อำเภอเราไม่ใช่อำเภอในเมือง แต่รถจากหลายที่ทั้งที่แวะที่นี่ก็แวะอำเภอเราทุกคัน บางคันเขาแวะแค่อำเภอเราไม่แวะที่นี่เลย สายหลักไปภาคอื่นแวะอำเภอเราหมด ทั้งเรื่องการจุคน บขส.อำเภอเราก็จุคนได้มากกว่า  ไม่รู้ว่าเอาอะไรมาวัดว่าบขส.อำเภอเราเล็กกว่า)
             เราก็ได้ยืนเงียบๆ
             พนักงานขายตั๋ว ---- ถ้าอยากไปมินิบัสก็รอ เราก็เลยคิดว่า รอก็รอวะ ยังไงเขาก็บอกว่าถ้าคนไปไกลหมดเดี๋ยวก็ได้ไป แถมเราก็ไม่ได้รีบ แต่จู่ๆพ่อคนดุดันคนเดิม(พนักงานที่คอยตามคนขึ้นรถ)ก็เดินมา แล้วพูดกระแทกเราว่า ไม่เข้าใจกฎบริษัทรึไง (เอ้า อะไร เรากับคนขายตั๋วเหมือนเป็นอันเข้าใจตรงกันแล้วว่าเราจะรอ แล้วที่บอกว่ากฎบริษัท คนขายตั๋วก็พึ่งบอกเราตะกี้เอง) แล้วก็ไม่รู้พูดออะไรบ้าง แล้วก็เดินไปเดินมา เจอใครก็เดินไปพูดนู้นพูดนี่เสียงดังๆ(เหมือนกลัวเราไม่ได้ยิน) แล้วพเยิดหน้ามาทางเราทำแบบนี้จนเราขึ้นรถกลับบ้าน
**คนที่สะดวกโดยสารรถตู้ก็ได้ เพราะรถตู้รถขาเข้าและขาออกเร็วกว่า แต่เราไม่รีบและขยาดกับอาการเมารถของตัวเอง
**สุดท้ายเราก็ได้โดยสารรถตู้ เพราะเขาก็ไม่ได้ขายตั๋วรถมินิบัสให้อยู่ดี (รอรถประมาณเที่ยงจนถึงประมาณหัวค่ำ) กลับมาก็ป่วยอย่างหนักเช่นเคยเมื่อขี่รถตู้ 
**เห็นในข่าวบอกรถมินิบัสทางเลือก ทางรอด แต่เราเลือกไม่ได้นี่สิ ไม่รอดจากอาการเมารถตู้เหมือนเดิม

เราอยากจะถามว่า 
1.เราไม่สามารถเลือกรถที่เราจะโดยสารได้จริงใช่ไหม 
2.กฎบริษัทที่ว่า ขายตั๋วให้คนไปก่อน(ถึงมาซื้อหลังก็ช่าง) ส่วนคนไปใกล้ขายให้ทีหลัง (ถึงมาซื้อก่อนก็ตาม) มีกฎแบบนี้จริงๆใช่รึป่าว

ขอบคุณสำหรับคำตอบค่ะ