เริ่มจากตัวเรา+สามี+เพื่อนชาย 3 คนเรียนห้องเดียวกัน เป็นเพื่อนเรียนมา 30 กว่าปี อายุก็ 50 ปลายๆ
แต่เวลาไม่ได้ทำร้ายเรา 3 คนมากนักก็ยังดูดีสมวัย ลูกๆก็โตๆทำงานกันหมด มีนัด Reunion เพื่อนที่
เรียนห้องเดียวกันปีละ 1-2 ครั้ง ทั้ง 3 คนเป็นคนหน้าตาดีทั้งหมด สามีสมัยหนุ่มๆหล่อแบบไทยๆ
แถมเป็นนักดนตรี ส่วนเพื่อนมาแนวหนุ่มฮ่องกงขาวจมูกโด่งตาตี่ เราเองก็น่ารักแบบเด็กญี่ปุ่นตัวเล็กๆ
สมัยเรียนแทบจะไม่ค่อยได้คุยกันเท่าไหร่ ค่อนข้างจะกลัวเพราะเค้าหน้าจะนิ่งๆดุๆ เลยไม่กล้าคุยด้วย
เค้าจะสนิทกับสามีมากว่า ส่วนปัญหาของเราเองซึ่งสะสมมีมานานทำให้ห่างๆกับสามี หลายอย่าง
เปลี่ยนไปไม่เหมือนแต่ก่อน ต่างคนต่างอยุ่ จะหมดรักกันเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ เราเลยย้ายไปอยู่กับลูกที่
คอนโด เพราะใกล้ที่ทำงานเราด้วยเดินทางสะดวก ก็จะไปๆมาๆระหว่างบ้าน-คอนโด
ตอนนี้เพื่อนหย่ากับแฟนมาได้ 2-3 ปี ก็มาเล่าถึงปัญหาให้เราฟัง(คนเดียว)หมดทุกอย่าง เพื่อนคนอื่นไม่มีใครรู้
ทำให้เลยได้คุยกันมากและบ่อยขึ้นคุยกันทุกเรื่อง ซึ่งก็เค้าไม่รุ้ว่าเราก็มีปัญหาเหมือนกัน มีอยู่ครั้งหนึ่งที่งาน
เลี้ยงรุ่นเพื่อนผู้หญิงมาบอกว่าสมัยวัยรุ่นเค้าแอบปลื้มเราอยู่นะ เราเริ่มคิดมากยอมรับว่าสมัยเรียนเราก็แอบมอง
เค้าอยู่ห่างๆเช่นกันแต่ตอนนั้นก็ต่างคนต่างมีแฟนด้วยกันทั้งคู่ ระยะหลังมีโอกาสไป ตจว. ทำบุญด้วยกันไปกัน
หลายคน ยกเว้นสามีไม่ไป เค้าก็ดูแลเทคแคร์เราดี (เข้าข้างตัวเองป่าว) ตอนนี้กลายเป็นว่ามีอะไรเราก็จะโทรหา
เค้าตลอดซึ่งโทรคุยแล้วสบายใจ เค้าจะเข้าใจเราและคอยปลอบใจเราเวลาเราเสมอๆ ไม่เหมือนโทรหาสามี
คุยกันได้ไม่เกิน 3 คำก็จะหงุดหงิดล่ะซึ่งเป็นแบบนี้มานานล่ะ ตอนนี้เค้าก็รู้แล้วว่าเรามีปัญหากับสามีอยู่
ล่าสุดเปลี่ยนที่กินไปทำของกินกันที่บ้านเค้าก็ไปกันเกือบ 10 คน สามีตามไปทีหลังหน้าบอกบุญไม่รับ อย่างที่บอก
ระยะหลังไม่ค่อยสังคมโลก พาลเกือบจะทะเลาะกัน ตอนสามีเ แต่พอสามีเรามาเค้าก็ดูเงียบๆไป ไม่ค่อยกล้าคุยเล่นกับ
เราเท่าไหร่ มีอยู่วันนึงมีโอกาสได้ไปกินข้าวด้วยกันแค่ 2 คน ก็คุยสัพเพเหระ เวลาคุยกันเค้าไม่กล้ามองหน้าและ
สบตาเราเลยตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกัน ดูเค้าอายๆ จนแยกจากกันเลยโทรไปถามเค้าว่า กลัวอะไรเหรอคุยแล้ว
ไม่มองหน้าเราเลย เค้าบอกป่าวไม่มีอะไรก็เป็นแบบนี้เอง แต่เราก็คิดเสมอว่าจะทำอะไรก็ต้องวางตัวให้ดีอายุก็เยอะ
สามีก็ยังอยู่ อย่าได้คิดเลยเถิดไปมากกว่านี้ แต่มันก็อดคิดเข้าข้างต้วเองในยามที่เราเหงาไม่ได้ว่า เค้ายังปลื้มเราอยู่ใช่มั้ย
เค้ามักจะพูดกับเราเสมอว่าเค้าแคร์ลูกๆมาก จะไม่ทำอะไรให้ลูกเสียใจ มันก็เหตุผลเดียวกันกับเราเรื่องลูก
คบเป็นเพื่อน (ใจ) มันไม่มีวันเลิก แต่ถ้าคบเป็นแฟนในวัยใกล้เกษียนแบบนี้มันจะได้เหรอ ของเค้ากลายเป็นคู่ร้างไปแล้ว แต่
ของเรากำลังห้อยต่องแต่งอยู่ เราจะเป็นคนทำให้มันพังทลายด้วยมือเราเหรอ ให้คนมาด่าไล่หลัง "แก่แล้วไม่เจียม"
แต่คนแก่ก็มีหัวใจที่คิดจะรักใครอีกสักคนไม่ได้หรืองัย
คนแก่ก็มีหัวใจ..อาการแบบนี้เค้าชอบเรามั้ย
แต่เวลาไม่ได้ทำร้ายเรา 3 คนมากนักก็ยังดูดีสมวัย ลูกๆก็โตๆทำงานกันหมด มีนัด Reunion เพื่อนที่
เรียนห้องเดียวกันปีละ 1-2 ครั้ง ทั้ง 3 คนเป็นคนหน้าตาดีทั้งหมด สามีสมัยหนุ่มๆหล่อแบบไทยๆ
แถมเป็นนักดนตรี ส่วนเพื่อนมาแนวหนุ่มฮ่องกงขาวจมูกโด่งตาตี่ เราเองก็น่ารักแบบเด็กญี่ปุ่นตัวเล็กๆ
สมัยเรียนแทบจะไม่ค่อยได้คุยกันเท่าไหร่ ค่อนข้างจะกลัวเพราะเค้าหน้าจะนิ่งๆดุๆ เลยไม่กล้าคุยด้วย
เค้าจะสนิทกับสามีมากว่า ส่วนปัญหาของเราเองซึ่งสะสมมีมานานทำให้ห่างๆกับสามี หลายอย่าง
เปลี่ยนไปไม่เหมือนแต่ก่อน ต่างคนต่างอยุ่ จะหมดรักกันเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ เราเลยย้ายไปอยู่กับลูกที่
คอนโด เพราะใกล้ที่ทำงานเราด้วยเดินทางสะดวก ก็จะไปๆมาๆระหว่างบ้าน-คอนโด
ตอนนี้เพื่อนหย่ากับแฟนมาได้ 2-3 ปี ก็มาเล่าถึงปัญหาให้เราฟัง(คนเดียว)หมดทุกอย่าง เพื่อนคนอื่นไม่มีใครรู้
ทำให้เลยได้คุยกันมากและบ่อยขึ้นคุยกันทุกเรื่อง ซึ่งก็เค้าไม่รุ้ว่าเราก็มีปัญหาเหมือนกัน มีอยู่ครั้งหนึ่งที่งาน
เลี้ยงรุ่นเพื่อนผู้หญิงมาบอกว่าสมัยวัยรุ่นเค้าแอบปลื้มเราอยู่นะ เราเริ่มคิดมากยอมรับว่าสมัยเรียนเราก็แอบมอง
เค้าอยู่ห่างๆเช่นกันแต่ตอนนั้นก็ต่างคนต่างมีแฟนด้วยกันทั้งคู่ ระยะหลังมีโอกาสไป ตจว. ทำบุญด้วยกันไปกัน
หลายคน ยกเว้นสามีไม่ไป เค้าก็ดูแลเทคแคร์เราดี (เข้าข้างตัวเองป่าว) ตอนนี้กลายเป็นว่ามีอะไรเราก็จะโทรหา
เค้าตลอดซึ่งโทรคุยแล้วสบายใจ เค้าจะเข้าใจเราและคอยปลอบใจเราเวลาเราเสมอๆ ไม่เหมือนโทรหาสามี
คุยกันได้ไม่เกิน 3 คำก็จะหงุดหงิดล่ะซึ่งเป็นแบบนี้มานานล่ะ ตอนนี้เค้าก็รู้แล้วว่าเรามีปัญหากับสามีอยู่
ล่าสุดเปลี่ยนที่กินไปทำของกินกันที่บ้านเค้าก็ไปกันเกือบ 10 คน สามีตามไปทีหลังหน้าบอกบุญไม่รับ อย่างที่บอก
ระยะหลังไม่ค่อยสังคมโลก พาลเกือบจะทะเลาะกัน ตอนสามีเ แต่พอสามีเรามาเค้าก็ดูเงียบๆไป ไม่ค่อยกล้าคุยเล่นกับ
เราเท่าไหร่ มีอยู่วันนึงมีโอกาสได้ไปกินข้าวด้วยกันแค่ 2 คน ก็คุยสัพเพเหระ เวลาคุยกันเค้าไม่กล้ามองหน้าและ
สบตาเราเลยตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกัน ดูเค้าอายๆ จนแยกจากกันเลยโทรไปถามเค้าว่า กลัวอะไรเหรอคุยแล้ว
ไม่มองหน้าเราเลย เค้าบอกป่าวไม่มีอะไรก็เป็นแบบนี้เอง แต่เราก็คิดเสมอว่าจะทำอะไรก็ต้องวางตัวให้ดีอายุก็เยอะ
สามีก็ยังอยู่ อย่าได้คิดเลยเถิดไปมากกว่านี้ แต่มันก็อดคิดเข้าข้างต้วเองในยามที่เราเหงาไม่ได้ว่า เค้ายังปลื้มเราอยู่ใช่มั้ย
เค้ามักจะพูดกับเราเสมอว่าเค้าแคร์ลูกๆมาก จะไม่ทำอะไรให้ลูกเสียใจ มันก็เหตุผลเดียวกันกับเราเรื่องลูก
คบเป็นเพื่อน (ใจ) มันไม่มีวันเลิก แต่ถ้าคบเป็นแฟนในวัยใกล้เกษียนแบบนี้มันจะได้เหรอ ของเค้ากลายเป็นคู่ร้างไปแล้ว แต่
ของเรากำลังห้อยต่องแต่งอยู่ เราจะเป็นคนทำให้มันพังทลายด้วยมือเราเหรอ ให้คนมาด่าไล่หลัง "แก่แล้วไม่เจียม"
แต่คนแก่ก็มีหัวใจที่คิดจะรักใครอีกสักคนไม่ได้หรืองัย