Ep.1 ทุกคน ผ่านมาบ้างแล้วแหละ

รู้สึกว่าตัวเองไม่มีตัวตน แบบถูกทุกคนมองข้ามตัวเราไป เหมือนกับอากาศที่เรารู้ว่ามีแต่มองไม่เห็น.... ท้อบ้างแหละ! เหนื่ิอยบ้างแหละ! บอกคนอื่นไปแบบนี้.. แต่ความจริงละ. (ท้อมาก รู้สึกหมดแรงใจเลยแหละบางที) ไม่รู้ว่าคนอื่นเป็นบ้างไหม
แต่เรารู้สึกว่า หลายครั้ง ตอนอยู่คนเดียว ที่เราจะรู้สึกเกลียดตัวเอง (ทำไมกูไม่เป็นเหมือนคนนี้วะ และ ทำไมกูทำอะไรเหมือนเขาไม่ได้เลยวะ).... แล้วบางทีมาแบบหลายอารมณ์ หลายไอเดียร์ หลายความคิดอีก (คิด + คิด - อันนี้แล้วแต่คน และ แล้วแต่สถานะการที่แต่ละคนเจอ)..
บางทีก็เหมือนขาดกำลังใจ... แต่หลายทีที่คิดว่า สังคมที่เราอยู่ มันไม่ใช่สำหรับเรา ทั้งๆที่ตอนแรก มันก็ดี มันก็เวิร์ค และ มันก็เพอเฟคไปทุกด้าน ที่คนพวกนี้เข้ากับเราได้ แบบไม่ต้องพยายามอะไรเลย... แต่ถ้าเราอยู่ไปเรื่อยๆ มันก็จะเหมือนว่า เมื่อเน็ตความเร็วสูงหมดแล้ว... เน็ตนอนคาสูงก็ตามมา... และมีอีกหลายๆอย่าง ที่เราจะเก็บ เอาไปคิดคนเดียว และหมกมุ่นอยู่คนเดียว [[ผมเชื่อว่าคุญ! ที้เข้ามาอ่าน ก็เคยเป็นแบบผมบ้างละ.... จุๆๆ 🤫🤫🤫🤫
ผมท้อบ่อยครั้งนะช่วงนี้ แอบร้องให้อยุ่หลายครั้ง... เพราะไม่อยากให้ใครต้องมารู้ ถึงรู้ไปเขาก็ไม่เข้าใจหรอก.... เอาแค่นี้ก่อน....