คุณเคยบอกเลิกแฟนทั้งๆที่ยังรักอยู่มั้ยครับ
ผมเป็นผู้ชาย ที่มีแฟนเป็นผู้ชายครับ เราคบกันมา จะ 3 ปีแล้ว แต่เราอยู่กันคนละจังหวัด ปีที่ผ่านๆมาเราเจอกันแค่ปีละ 2-3 ครั้ง ส่วนใหญ่ผมเป็นฝ่ายไปหาเขาครับ จนวันนี้ด้วยปัญหาหลายๆอย่าง หลายๆด้านในชีวิตมันทำให้เราห่างกัน คุยกันน้อยลง น้อยลงมากๆ วันละครั้งบางวันไม่ถึง 2-3 นาทีด้วยซ้ำ มันทำให้ผมมีไปคุยกับคนอื่นบ้าง แต่ทุกคนที่ผมคุยด้วยผมไม่ได้รู้สึกอะไร ก็แค่คุยแก้เหงา แต่ก็รู้สึกผิดกับแฟนตัวเอง กับสิ่งที่ทำ ผมเลยรู้สึกว่าเราไม่น่าจะไปต่อด้วยกันได้ครับ ผมเลยตัดสินใจบอกไปว่าเราเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันดีมั้ย เค้าก็เสียใจร้องไห้ครับ ตอนนั้นผมได้แต่เงียบแล้วก็รอว่าเค้าจะด่า จะว่าอะไรผม ผมก็จะยอมรับ ผมเสียใจนะแต่ไม่ร้องไห้ พยายามเก็บความรู้สึก และผมเข้าใจอยู่เหมือนกันว่า ณ ตอนนั้น เวลานั้น ระหว่างคนบอกที่เตรียมใจมากก่อน กับคนฟังที่ยังไม่ทันได้เตรียมใจ "ความเสียใจ ของเราคงมันไม่เท่ากัน" แต่ประโยคหนึ่งที่ทำให้ผมร้องไห้จากคำพูดของเค้าคือ "ถ้าวันหนึ่งตัวยังไม่มีใคร แล้วเค้ายังไม่มีใคร เรากลับมาดูแลกันนะ" ........ มันทำให้ผมน้ำตาไหล แต่ผมก็ยังใจแข็งตัดสินใจเหมือนเดิม
บอกเลิกแฟนทั้งๆที่ยังรักอยู่
ผมเป็นผู้ชาย ที่มีแฟนเป็นผู้ชายครับ เราคบกันมา จะ 3 ปีแล้ว แต่เราอยู่กันคนละจังหวัด ปีที่ผ่านๆมาเราเจอกันแค่ปีละ 2-3 ครั้ง ส่วนใหญ่ผมเป็นฝ่ายไปหาเขาครับ จนวันนี้ด้วยปัญหาหลายๆอย่าง หลายๆด้านในชีวิตมันทำให้เราห่างกัน คุยกันน้อยลง น้อยลงมากๆ วันละครั้งบางวันไม่ถึง 2-3 นาทีด้วยซ้ำ มันทำให้ผมมีไปคุยกับคนอื่นบ้าง แต่ทุกคนที่ผมคุยด้วยผมไม่ได้รู้สึกอะไร ก็แค่คุยแก้เหงา แต่ก็รู้สึกผิดกับแฟนตัวเอง กับสิ่งที่ทำ ผมเลยรู้สึกว่าเราไม่น่าจะไปต่อด้วยกันได้ครับ ผมเลยตัดสินใจบอกไปว่าเราเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันดีมั้ย เค้าก็เสียใจร้องไห้ครับ ตอนนั้นผมได้แต่เงียบแล้วก็รอว่าเค้าจะด่า จะว่าอะไรผม ผมก็จะยอมรับ ผมเสียใจนะแต่ไม่ร้องไห้ พยายามเก็บความรู้สึก และผมเข้าใจอยู่เหมือนกันว่า ณ ตอนนั้น เวลานั้น ระหว่างคนบอกที่เตรียมใจมากก่อน กับคนฟังที่ยังไม่ทันได้เตรียมใจ "ความเสียใจ ของเราคงมันไม่เท่ากัน" แต่ประโยคหนึ่งที่ทำให้ผมร้องไห้จากคำพูดของเค้าคือ "ถ้าวันหนึ่งตัวยังไม่มีใคร แล้วเค้ายังไม่มีใคร เรากลับมาดูแลกันนะ" ........ มันทำให้ผมน้ำตาไหล แต่ผมก็ยังใจแข็งตัดสินใจเหมือนเดิม