ก่อนอื่นต้องบอกไว้ก่อนว่าหนูเคยมีความคิดที่จะทำร้ายตัวเองและฆ่าตัวตายมาแล้ว ซึ่งในครั้งนั้นเหตุการณ์เกิดเพราะเพื่อน และความสัมพันธ์กับสังคม ในตอนนี้ก็ยังไม่ได้หายเป็นปกติมีบางครั้งที่ยังมีอาการดาวน์เป็นช่วงๆอยู่บ้าง
ส่วนเรื่องที่ชอบนั้นส่วนตัวไม่ได้ชอบสายวิชาการหรือกีฬาขนาดนั้น แต่ก็ไม่ได้ถึงขั้นเป็นอัจฉริยะด้านศิลปะหรือดนตรี ทำให้ยังบอกไม่ได้ว่าชอบอะไร
เข้าเรื่องเลยละกันค่ะ ตอนนี้หนูกำลังเพิ่งขึ้นม.1 และใกล้จะสอบปลายภาคเต็มทีแล้ว ด้วยเหตุเนื่องด้วยโควิด-19ที่ระบาดหนักก่อนหน้านี้ทำให้รร.หยุดไปนาน[และเวลานั้นหนูก็แทบจะไม่ได้จับหนังสือเลย]
เมื่อเปิดเรียนมระยะหนึ่ง บางคาบก็ให้สอบเก็บคะแนนหรือสอบท้ายบทบ้างแล้ว ไม่นานรร ก็ให้แต่ละวิชาสอบกลางภาคในคาบของตัวเองอีก ซึ่งแต่ละคาบก็ทะยอยๆกันสอบ
ในตอนนั้นที่เห็นผลสอบแรกๆของตัวเองก็ตกใจเหมือนกันค่ะว่าทำไมมันถึงต่ำเตี้ยเรี่ยดินได้ขนาดนั้น หนูก็มาคิดๆดู หรือว่าอาจเป็นเพราะหนูไม่ตั้งใจพอ
ต้องเท้าความก่อนว่าตอนที่อยู่ประถมนั้นก่อนสอบหนูแทบจะไม่เคยอ่านหนังสือเลยค่ะ แต่ก็มักได้อันดับต้นๆประจำ(แต่ก็ยังไม่ใช่ที่1นะ)
เพราะฉะนั้นหนูก็เลยพยายามตั้งใจเรียนขึ้นพยายามอ่านหนังสือ ถึงขั้นขอพ่อกับแม่ไปเรียนพิเศษ คือหนูคิดว่ามันไม่ไหวแล้วจริงๆอะค่ะ
แต่ผลปรากฏว่าคะแนนสอบที่ออกต่อๆกันมามันก็ไม่ได้ดีขึ้นเลย หนูน้ำตาซึมเลยค่ะ(แอบบ่นกับเพื่อนไปด้วยว่าอยากจับหัวตัวเองโขกกับโต๊ะแต่เพื่อนก็คงคิดว่าพูดเล่นแหละค่ะ)
กลับมาถึงบ้าน บางครั้งหนูก็ใช้เล็บขูด-เกาเนื้อจนแดงถลอกหมดเลยอะค่ะ เคยมีอยู่ครั้งนึงหนูอารมณ์เสียมากถึงผมตัวเองหลุดออกมาเป็นกำเลยค่ะ
ยิ่งในช่วงนี้ใกล้จะสอบปลายภาคแล้วอีก งานก็เยอะขึ้นๆทุกวัน แล้วไหนจะเรียนพิเศษอีก กว่าหนูจะได้นอนก็ปาไปเที่ยงคืนอะค่ะ พ่อแม่เห็นว่าเป็นแบบนั้นร่างกายหนูจะไม่ไหวเอาพวกท่านก็เลยไปคุยกับครูที่สอนพิเศษให้ย้ายไปเรียนวันหยุดแทน
หนูสมเพชตัวเองมากเลยค่ะ ทั้งๆที่ตอนประถมยังทำได้ดีขนาดนั้นแท้ๆ ถึงตอนแรกจะคิดว่าอาจจะยังปรับตัวไม่ได้ก็ตาม แต่หนูว่ามันไม่ไหวแล้วอะค่ะ ขืนเป็นอย่างนี้ต่อไปหนูจะต้องทำพ่อแม่ผิดหวังแน่ๆค่ะ
จนถึงทุกวันนี้หนูก็ยังเครียดเรื่องนี้อยู่แต่ก็ไม่อยากจะบอกกับพ่อแม่เพราะถึงยังไงพวกท่านก็จะบอกว่าไม่ซีเรียสอยู่แล้ว แต่ว่ากับหนูมันไม่ใช่ หนูอยากจะทำให้ท่านภูมิใจ
คนอื่นๆคงจะตกใจกันมากๆเลยอะค่ะที่เด็กที่สอบได้ที่2ตอนสอบเลือกห้องทำคะแนนได้ชุ่ยขนาดนี้ เป็นหนูหนูหัวเราะเยาะตัวเองไปนานแล้วค่ะ
ถ้ายังไง...อ่านมาถึงตรงนี้อาจจะมีติดขัดไปบ้าง เพราะนี่ก็เป็นครั้งแรกเหมือนกันที่หนูได้เขียนอะไรยาวๆขนาดนี้ ขอบคุณที่อ่านมาจนถึงตอนนี้นะคะ ขอบคุณค่ะ
เกรดตกหนักมาก เครียดมากเลยค่ะ
ส่วนเรื่องที่ชอบนั้นส่วนตัวไม่ได้ชอบสายวิชาการหรือกีฬาขนาดนั้น แต่ก็ไม่ได้ถึงขั้นเป็นอัจฉริยะด้านศิลปะหรือดนตรี ทำให้ยังบอกไม่ได้ว่าชอบอะไร
เข้าเรื่องเลยละกันค่ะ ตอนนี้หนูกำลังเพิ่งขึ้นม.1 และใกล้จะสอบปลายภาคเต็มทีแล้ว ด้วยเหตุเนื่องด้วยโควิด-19ที่ระบาดหนักก่อนหน้านี้ทำให้รร.หยุดไปนาน[และเวลานั้นหนูก็แทบจะไม่ได้จับหนังสือเลย]
เมื่อเปิดเรียนมระยะหนึ่ง บางคาบก็ให้สอบเก็บคะแนนหรือสอบท้ายบทบ้างแล้ว ไม่นานรร ก็ให้แต่ละวิชาสอบกลางภาคในคาบของตัวเองอีก ซึ่งแต่ละคาบก็ทะยอยๆกันสอบ
ในตอนนั้นที่เห็นผลสอบแรกๆของตัวเองก็ตกใจเหมือนกันค่ะว่าทำไมมันถึงต่ำเตี้ยเรี่ยดินได้ขนาดนั้น หนูก็มาคิดๆดู หรือว่าอาจเป็นเพราะหนูไม่ตั้งใจพอ
ต้องเท้าความก่อนว่าตอนที่อยู่ประถมนั้นก่อนสอบหนูแทบจะไม่เคยอ่านหนังสือเลยค่ะ แต่ก็มักได้อันดับต้นๆประจำ(แต่ก็ยังไม่ใช่ที่1นะ)
เพราะฉะนั้นหนูก็เลยพยายามตั้งใจเรียนขึ้นพยายามอ่านหนังสือ ถึงขั้นขอพ่อกับแม่ไปเรียนพิเศษ คือหนูคิดว่ามันไม่ไหวแล้วจริงๆอะค่ะ
แต่ผลปรากฏว่าคะแนนสอบที่ออกต่อๆกันมามันก็ไม่ได้ดีขึ้นเลย หนูน้ำตาซึมเลยค่ะ(แอบบ่นกับเพื่อนไปด้วยว่าอยากจับหัวตัวเองโขกกับโต๊ะแต่เพื่อนก็คงคิดว่าพูดเล่นแหละค่ะ)
กลับมาถึงบ้าน บางครั้งหนูก็ใช้เล็บขูด-เกาเนื้อจนแดงถลอกหมดเลยอะค่ะ เคยมีอยู่ครั้งนึงหนูอารมณ์เสียมากถึงผมตัวเองหลุดออกมาเป็นกำเลยค่ะ
ยิ่งในช่วงนี้ใกล้จะสอบปลายภาคแล้วอีก งานก็เยอะขึ้นๆทุกวัน แล้วไหนจะเรียนพิเศษอีก กว่าหนูจะได้นอนก็ปาไปเที่ยงคืนอะค่ะ พ่อแม่เห็นว่าเป็นแบบนั้นร่างกายหนูจะไม่ไหวเอาพวกท่านก็เลยไปคุยกับครูที่สอนพิเศษให้ย้ายไปเรียนวันหยุดแทน
หนูสมเพชตัวเองมากเลยค่ะ ทั้งๆที่ตอนประถมยังทำได้ดีขนาดนั้นแท้ๆ ถึงตอนแรกจะคิดว่าอาจจะยังปรับตัวไม่ได้ก็ตาม แต่หนูว่ามันไม่ไหวแล้วอะค่ะ ขืนเป็นอย่างนี้ต่อไปหนูจะต้องทำพ่อแม่ผิดหวังแน่ๆค่ะ
จนถึงทุกวันนี้หนูก็ยังเครียดเรื่องนี้อยู่แต่ก็ไม่อยากจะบอกกับพ่อแม่เพราะถึงยังไงพวกท่านก็จะบอกว่าไม่ซีเรียสอยู่แล้ว แต่ว่ากับหนูมันไม่ใช่ หนูอยากจะทำให้ท่านภูมิใจ
คนอื่นๆคงจะตกใจกันมากๆเลยอะค่ะที่เด็กที่สอบได้ที่2ตอนสอบเลือกห้องทำคะแนนได้ชุ่ยขนาดนี้ เป็นหนูหนูหัวเราะเยาะตัวเองไปนานแล้วค่ะ
ถ้ายังไง...อ่านมาถึงตรงนี้อาจจะมีติดขัดไปบ้าง เพราะนี่ก็เป็นครั้งแรกเหมือนกันที่หนูได้เขียนอะไรยาวๆขนาดนี้ ขอบคุณที่อ่านมาจนถึงตอนนี้นะคะ ขอบคุณค่ะ