เห็นตอบใน คห 3 ก็ตอบคำถามได้เลยนะว่า ทำไมคนซื่อสัตย์ถึงไม่มีที่ืยืน เพราะคุณเลือกของคุณเองที่จะยืนในจุดที่ยอมเจ็บไง แล้วก็ move on เป็นวงกลม

อารมณ์เหมือนคุณกำลังกำหนามของกุหลาบที่คุณชอบมากๆ แล้วคุณก็เฝ้าถามตัวเองว่า ทำไมมันเจ็บอย่างงี้  และแทนที่จะวางกุหลาบดอกนั้นลง แล้วเลือกเดินออกจากตรงนั้น แต่คุณกลับเลือกจะกำหนามของกุหลาบต่อ แล้วก็บีบๆๆให้เลือดออก  แล้วก็เฝ้าถามตัวเองไปเรื่อยๆว่าทำไมฉันถึงไม่หายเจ็บซะที   เห็นภาพเลยใช่ไหมล่ะคะ  

วิธีแก้ ก็ตรงตัวอยู่แล้ว ถ้าคุณอยากหายเจ็บ คุณก็ "เลือก" วางกุหลาบ แล้วเดินไปหาดอกไม้ใหม่ที่ไม่มีหนาม ถ้าคุณทำไม่ได้ คุณก็จะไม่หลุดพ้น แล้วก็ได้เป็นคนที่เฝ้าถามตัวเองว่าทำไมชั้นถึงมีชีวิตแบบนี้ ...

มีแต่คนกล้าเปลี่ยนแปลงตัวเองที่จะได้รับโอกาสที่ดึขึ้นค่ะ