แม่เราชอบด่าเรา ต่อหน้าพ่อก็พูดกับเราดีมาก แต่พอลับหลังพ่อคือตวาด ตบ สารพัด แล้วก็ชอบกรอกหูพ่อแต่เรื่องแย่ๆของเรา บางเรื่องเราไม่ได้ทำด้วยซ้ำ แล้วบางทีถ้า เราบอกพ่อ ว่าไม่ได้ทำ แม่ก็จะคอยบอกว่า ดูมันเถียง ตบมันเลย คือแบบเราผิดอะไร ตอนนี้เราอยากออกจากบ้านนี้มากค่ะ อยากออกไปให้ไกลๆเลย แล้วแม่ก็ชอบว่า เราไม่มีสิทธิเถียง เป็นแค่เด็กอย่ามา แม่พูดกับเราแรงจริงๆ แบบยิ่งเวลาแม่เหนื่อยก็จะโวยวายให็คนข้างบ้านได้ยิน แบบชอบพูดคนเดียวดังๆแต่สิ่งที่พูดคือสิ่งที่ด่าเราอยู่ ก็คือชอบด่าเราให้ชาวบ้านฟัง

มีครั้งนึงวันนั้นวันพระนะ (แม่จะกินเจทุกวันพระ) เรากินข้าวแล้วดูการ์ตูนไปด้วย แต่แม่ก็มาบอกให้เราปิด เราก็ปิดให้ แล้วถามว่าให้ปิดทำไม แล้วแม่ก็ตบหัวเราเลย แล้วไล่เราออกจากบ้าน ด่าเราสารพัด แบบประมาณว่า "น่าลำคาญ กินดีอยู่ดีแล้วทำตัวน่าลำคาญ ดูกูกินของอร่อยก็ไม่ได้ ไม่สงสารกูบางเหอะ" คือไร ลำคาญอะไรขนาดที่ต้องมาตบหัวลูกเลยหรอ แล้วเราเลยต้องมายืนกินข้าวหน้าบ้าน ไอคนข้างบ้านก็ออกมาดู คือเราอายคนมากอ่ะ 

แล้วแม่ก็ชอบพูดเรื่องเงินให้เราฟังแบบ เงินพ่อก็คือเงินแม่ ผัวเมียเค้าใช้กระเป๋าเดียวกันนะ ไม่มีสิทธิไรงี้ แบบกับลูกจำเป็นต้องพูดแบบนี้ด้วยหรอ
ใครเจออะไรคล้ายๆเราระบายมาได้เลยนะ