พอดีช่วงนี้ได้อ่านข่าวคุณครูทุบตีหรือทำร้ายนักเรียนบ่อยๆ ก็เลยนึกขึ้นได้ว่า ตอนเด็กๆแทบไม่เคยโดนครูตีเลย
แต่กลับมาโดนตอนที่ทำงานแล้วซะอย่างนั้น ไม่ว่าจะเป็นทุบหลังหรือทุบไหล่
ตลอดหลายปีที่ทำงาน สถิติคือ 4 ครั้ง จากคนเดียวกัน 3 ครั้ง อีกคน 1 ครั้ง เป็นผู้หญิงทั้งคู่

ทั้งสองคนอายุมากกว่าเราสัก 20 ปี เป็นคนตำแหน่งสูงกว่า โดยแต่ละครั้งก็มีสาเหตุมาจากเรื่องเล็กๆน้อยๆ
(ขอไม่เล่าว่าเรื่องอะไรนะคะ กลัวเขามาอ่านเจอ แต่เรามีเหตุผลรองรับกับการกระทำและอธิบายให้เขาฟังแล้ว)
พอเล่าสาเหตุให้ใครฟังก็ต้องรู้สึกว่า เรื่องเล็กมาก ถึงขนาดต้องทุบกันด้วยเหรอ บางทีก็ทุบกันต่อหน้าคนเยอะๆด้วย
แต่เราก็ยอมรับว่าเราคงผิดและสิ่งที่ทำคงไปขัดหูขัดตาเขาจริงๆ

เวลาเราที่เป็นผู้ใหญ่แล้ว ถูกทุบหลังอย่างนั้น มันไม่ได้รู้สึกเจ็บเลยนะคะ แต่มันเกิดความสงสัยและคาใจ
เพราะเราก็ไม่เคยคิดว่าจะต้องไปทุบใครเวลาไม่พอใจ ทำไมเขาถึงต้องทำอย่างนั้น
หรือมันคือความรู้สึกของคนที่อยู่เหนือกว่า

หากว่าเราโตไปอยู่ในจุดเดียวกับเขา เราจะอยากทุบคน(ที่โตแล้ว) เวลาเราไม่พอใจแบบนั้นบ้างหรือเปล่า

มันดูเป็นเรื่องเล็กๆน้อยๆนะคะ ไม่ได้ทุบจนเลือดออกหรือแรงจนเป็นรอยช้ำ เพียงแต่คนทุบคงลืมไปแล้ว แต่คนโดนยังจำได้อยู่
ขนาดโตเข้าสู่วัยทำงานยังต้องโดนทุบอีก (เศร้า) มันนับว่าเป็นความรุนแรงในการทำงานมั้ยคะเนี่ย 555TT555
แค่สงสัยและอยากแชร์ประสบการณ์เฉยๆนะคะ