เริ่มเรื่องเลยเราเป็นพี่สาวคนโตเเล้วมีน้องสาวอีกคนส่วนมากเรื่องงานบ้านเรื่องทำงานช่วยพ่อเเม่หาเงินทำตลอดรีดผ้าล้างจานตั้งเเต่ป.2ที่ทำเพราะยากเเบ่งเบาพ่อเเม่เเล้วพอมีน้องก็รู้สึกว่าเอ้อมีน้องก็ดีเว้ยช่วยงานดีเเต่พอโตขึ้นเรื่อยๆมันกลับสวนทางกลับที่เราคิดร้องมักจะได้อะไรหลายๆอย่างที่เราไม่เคยขอพ่อเเม่เพราะเกรงใจเเต่บางอย่างเวลาขอก็มักจะไม่ได้เราจำได้ว่าน้องได้เเท็บเล็ดตั้งเเต่อนุบาลตอนนั้นเราน่าจะอยู่ป.5ย้อนกลับไปคือขอน้องเล่นตลอดเเล้วน้องก็จะไม่ให้เล่นเราก็ต้องขโมยเล่นเเล้วที่น้อยใจคือพ่อเเม่ไม่เห็นบอกให้น้องเเบ่งปันกลับเราเลยไม่เคยบอกว่าต้องให้พี่เล่นด้วยนะเเบ่งกันเล่นนะเเต่กลับกับพอเรามีอะไรดีๆเเล้วไม่ได้ให้น้องเล่นก็บอกว่าเราไม่เเบ่งปันนู้นนี้นั้นเเล้วคือพอโตมาก็ยิ่งเริ่มหนักเราโดนตลอดโดนด่าทุกอย่างบอกน้องมาซักผ้าช่วยล้างจานช่วยก็โดนด่าบอกน้องทำอะไรช่วยโดนตลอดเเล้วที่เจ็งมากคือเราโตขึ้นก็มีสิวบ้างเป็นปกติเเต่จะมีช่วงหนึ่งที่เป็นผื่นเเล้วมันเห่อเเม่ด่าเราว่าหน้าคางคกเเล้วน้องก็ชอบล้อเราเรื่องสิวคือเเบบมันเจ็บมากๆอะจนเราเเอบร้องให้บ่อยๆเรื่องสิวเเล้วยายก็มักจะบอกเสมอว่าน้องทำอะไรเราก็เก็บเเล้วมีป้ามาเยี่ยมบอกว่าใครทำก็ต้องเป็นคนเก็บจะให้คนอื่นเก็บให้ไม่ได้เรารู้สึกชื่นใจมากเพราะยังมีคนที่รู้สึกเหมือนเราเเล้วปัจจุบันนี้เราอาจจะมีเครียดมีเหวี่ยงบ้างเพราะเรียนเยอะไหนจะต้องช่วยงานที่บ้านบราๆเราเเค่อยากจะให้น้องเเบ่งเบาภาระช่วยพ่อเเม่บ้างเเต่ก็นะเราก็คงฝันน่อไปเรื่อยๆคะตอนนี้อายุ16เเล้วคะอยากเข้ามหาลัยเร็วๆน้องมันจะได้ทำอะไรหลายๆอย่างด้วยตัวเองโดยที่ไม่ต้องมีพี่มาคอยทำให้เสมอ