บ้านเรา พ่อแม่จะมีเชื้อจีนค่ะ เวลาพ่อแม่คุยกันเองก็จะคุยภาษาจีนแต้จิ๋ว เราเป็นลูกผู้หญิงคนเดียว พี่น้องเป็นผู้ชาย
คือ เราว่า เราเป็นคนมีปม เก็บกด มีปัญหาทะเลาะกะบพี่น้องตั้งแต่เด็ก ส่วนหนึ่งมาจากการเลี้ยงดูของพ่อแม่
พ่อแม่มักจะคิดเสมอว่า งานบ้าน ไม่ว่าจะเป็นปัดกวาด เช็ดถู ล้างจาน ซักผ้า รีดผ้า เป็นงานผู้หญิง เมื่อเราโตพอที่จะทำอะไรได้ (น่าจะประมาณ 10 ขวบ) พ่อแม่ก็เริ่มให้เรา หยิบจับงานพวกนี้ โดยเริ่มจากการซักผ้า(ซักมือ) รีดชุดนักเรียนเอง แล้วก็ล้างจาน กวาด-ถูบ้าน
จากความรู้สึกและสังเกต คือ แม่จะรักพี่คนโตกับน้องคนเล็กเป็นพิเศษ โดยสังเกตได้จาก ถ้ากองเสื้อผ้าเขากองไว้กองโตๆก็จะเก็บไปซัก ไปรีดให้ โดยที่เขาไม่ต้องออกปาก...ส่วนเรา ไม่เคยค่ะ มีครั้งนึง เราไม่สบาย นอนซม แล้วรีดผ้าเองไม่ไหว เคยวานให้แม่ช่วยรีดให้หน่อยซักชุด แกจะบอกไม่ว่าง สุดท้ายเราก็ต้องแบกสังขารรีดเอง
ส่วนงานบ้านอื่นๆ เราไม่เคยเห็นพี่น้องเราจับเลยค่ะ เวลาทานข้าวเสร็จ บ่อยครั้งที่สะบัดก้นไปเลยค่ะ จาน-ชามก็กองไว้บนโต๊ะ ไม่เก็บไปที่อ่าง เราเห็นบ่อยๆจะบ่น ก็เลยมักจะมีปัญหาทะเลาะกันบ่อยๆ
นอกจากงานบ้านแล้ว ก็จะมีงานอื่นๆที่เกี่ยวกับงานกิจการครอบครัว พี่น้องเรา
ก็จะมองว่า เราไม่ช่วยงานเหมือนพวกเขา ซึ่งเราก็มองว่า งานในส่วนนั้น เราก็ช่วย ไม่ใช่ไม่ช่วย แต่ช่วยส่วนที่ช่วยได้ (งานแบกหามของหนักๆ เราจะทำไม่ไหว ก็จะไม่ทำ) และงานส่วนตรงนี้ก็จะมีเป็นครั้งคราว ไม่ได้ตลอดทั้งปี
เราก็เคยบ่นไปว่า ทำไมพวกเขา งานบ้านไม่เคยทำ ให้เราทำคนเดียว ล้างจานก็ล้างทุกวัน กวาด-ถูกเราก็ทำสัปดาห์ละครั้ง สม่ำเสมอ พวกเขาก็จะอ้างว่า เขาก็ช่วยงานที่บ้าน แบกของหนักๆเราทำได้มั้ยละ (ไม่ได้ยกทุกวันสักหน่อย)
และมีช่วงนึง ที่บ้านมีไปขายของตามตลาด เชื่อมั้ยว่า ในขณะที่คนอื่นวุ่น เตรียมของออกไปขาย พี่คนโตกลับนอนตากพัดลมเล่นคอมสบายใจเฉิบ ไม่สนใจอะไร และแม่ก็ไม่ว่าอะไร ไม่เรียกใช้อะไรด้วย
ีส่วนปัญหาอื่น ก็จะเป็นเรื่องเงิน คือ ตั้งแต่เด็กแล้ว เราเป็นคนที่ค่อนข้างประหยัด ชอบเก็บเงินจากค่าขนม มักจะมีเงินเก็บฝากธนาคารค่ะ ส่วนพี่น้องเรา ได้เท่าไรก็ใช้หมด บางทีมีเงินเก็บก็จะเอาไปซื้อเกม หนังสือการ์ตูน....และเมื่อแม่รู้ว่า เรามีเงินเก็บ ก็จะมาเอาเงินจากเราไป ขอบ้าง ไม่ขอบ้าง(หยิบไปเอง) ซึ่งถ้าเอ่ยปากขอ เราก็ให้อยู่แล้วทุกครั้ง แต่จะมีบ่นๆว่า ทำไมไม่เอากับพี่หรือน้องบ้าง แม่ก็จะว่า เงินนั่นมาก็มาจากเงินแม่ทั้งนั้น เมิงยังเรียน เอาปัญญาที่ไหนไปหา...แต่ที่ไม่ชอบเลย จริงๆคือ บางครั้งจะหยิบไปก่อนจะบอก พอเรามาโวยวาย แม่ก็จะบอกว่า ก็เมิงนอนอยู่บ้างละ อยู่ รร.บ้างละ เอาเวลาที่ไหนไปบอก
พอทำงาน เราก็มีแบ่งเงินให้พ่อแม่ทุกเดือน แต่จะมีที่แม่มาเอ่ยปากขอยืมก้อนใหญ่ เราก็ให้ยืม (ได้คืนบ้าง ไม่ได้คืนบ้าง) แต่ถ้าช่วงไหนมายืมบ่อย เวลาใกล้ๆกัน เราก็จะถาม ทำไมไม่ไปยืมพี่บ้าง ได้เงินเดือนเยอะกว่า เราอีก...แม่ก็เคยว่า เมิงต้องเก็บเงินไปแต่งเมียมั้ย เมิงต้องออกค่าที่อยู่เองมั้ย(พี่ทำงานไกลบ้าน ไม่ได้พักที่บ้าน) ซึ่งตรงนี้ เราก็มองว่า ที่เขาเลือกไปทำงานไกลบ้าน ก็เพื่อที่จะหนีปัญหาจากที่บ้าน เลี่ยงที่จะรับผิดชอบ
ตอนเด็กๆเราเคยสงสัยว่า บ้านอื่นเป็นแบบบ้านเรามั้ย เราเลยไปถามเพื่อนที่มีเชื้อจีนและพี่น้องเยอะๆเหมือนกัน พ่อแม่เขาจะจัดเวร แบ่งหน้าที่กัน ว่าใครทำอะไรบ้าง ซึ่งเรามองว่า มันดีอ่ะ ช่วยเหลือกัน เราชอบแบบนั้นมากกว่า
จากการเหตุการณ์เหล่านี้ ทำให้เราน้อยใจลึกๆว่า พ่อแม่ไม่ค่อยรักเราเท่าไร และเชื่อสนิทใจว่า ที่เขาว่า มีลูกผู้หญิงเหมือนมีส้วมอยู่หน้าบ้าน อันนี้จริง
ตอนนี้ เราก็อายุเยอะแล้ว ก็ไม่ค่อยคิดอะไร แต่เหมือนมีปมอยู่ลึกๆ ความรู้สึกน้อยใจก็ยังมีอยู่บ้าง แต่ก็น้อยลงกว่าตอนเด็ก ส่วนความสัมพันธ์พี่น้องก็ยังไม่ดีเหมือนเดิม ต่างคนต่างอยู่ ไม่มองหน้า ไม่คุยกัน เพราะเราคิดว่า พวกเขาเห็นแก่ตัว......เราคิดแบบนี้มันผิดหรือเปล่าค่ะ หรือจริงๆแล้ว เราเป็นคนนิสัยไม่ดีเอง
การเลี้ยงลูกของคน(เชื้อสาย)จีน กับ ปัญหาภายในบ้าน
คือ เราว่า เราเป็นคนมีปม เก็บกด มีปัญหาทะเลาะกะบพี่น้องตั้งแต่เด็ก ส่วนหนึ่งมาจากการเลี้ยงดูของพ่อแม่
พ่อแม่มักจะคิดเสมอว่า งานบ้าน ไม่ว่าจะเป็นปัดกวาด เช็ดถู ล้างจาน ซักผ้า รีดผ้า เป็นงานผู้หญิง เมื่อเราโตพอที่จะทำอะไรได้ (น่าจะประมาณ 10 ขวบ) พ่อแม่ก็เริ่มให้เรา หยิบจับงานพวกนี้ โดยเริ่มจากการซักผ้า(ซักมือ) รีดชุดนักเรียนเอง แล้วก็ล้างจาน กวาด-ถูบ้าน
จากความรู้สึกและสังเกต คือ แม่จะรักพี่คนโตกับน้องคนเล็กเป็นพิเศษ โดยสังเกตได้จาก ถ้ากองเสื้อผ้าเขากองไว้กองโตๆก็จะเก็บไปซัก ไปรีดให้ โดยที่เขาไม่ต้องออกปาก...ส่วนเรา ไม่เคยค่ะ มีครั้งนึง เราไม่สบาย นอนซม แล้วรีดผ้าเองไม่ไหว เคยวานให้แม่ช่วยรีดให้หน่อยซักชุด แกจะบอกไม่ว่าง สุดท้ายเราก็ต้องแบกสังขารรีดเอง
ส่วนงานบ้านอื่นๆ เราไม่เคยเห็นพี่น้องเราจับเลยค่ะ เวลาทานข้าวเสร็จ บ่อยครั้งที่สะบัดก้นไปเลยค่ะ จาน-ชามก็กองไว้บนโต๊ะ ไม่เก็บไปที่อ่าง เราเห็นบ่อยๆจะบ่น ก็เลยมักจะมีปัญหาทะเลาะกันบ่อยๆ
นอกจากงานบ้านแล้ว ก็จะมีงานอื่นๆที่เกี่ยวกับงานกิจการครอบครัว พี่น้องเรา
ก็จะมองว่า เราไม่ช่วยงานเหมือนพวกเขา ซึ่งเราก็มองว่า งานในส่วนนั้น เราก็ช่วย ไม่ใช่ไม่ช่วย แต่ช่วยส่วนที่ช่วยได้ (งานแบกหามของหนักๆ เราจะทำไม่ไหว ก็จะไม่ทำ) และงานส่วนตรงนี้ก็จะมีเป็นครั้งคราว ไม่ได้ตลอดทั้งปี
เราก็เคยบ่นไปว่า ทำไมพวกเขา งานบ้านไม่เคยทำ ให้เราทำคนเดียว ล้างจานก็ล้างทุกวัน กวาด-ถูกเราก็ทำสัปดาห์ละครั้ง สม่ำเสมอ พวกเขาก็จะอ้างว่า เขาก็ช่วยงานที่บ้าน แบกของหนักๆเราทำได้มั้ยละ (ไม่ได้ยกทุกวันสักหน่อย)
และมีช่วงนึง ที่บ้านมีไปขายของตามตลาด เชื่อมั้ยว่า ในขณะที่คนอื่นวุ่น เตรียมของออกไปขาย พี่คนโตกลับนอนตากพัดลมเล่นคอมสบายใจเฉิบ ไม่สนใจอะไร และแม่ก็ไม่ว่าอะไร ไม่เรียกใช้อะไรด้วย
ีส่วนปัญหาอื่น ก็จะเป็นเรื่องเงิน คือ ตั้งแต่เด็กแล้ว เราเป็นคนที่ค่อนข้างประหยัด ชอบเก็บเงินจากค่าขนม มักจะมีเงินเก็บฝากธนาคารค่ะ ส่วนพี่น้องเรา ได้เท่าไรก็ใช้หมด บางทีมีเงินเก็บก็จะเอาไปซื้อเกม หนังสือการ์ตูน....และเมื่อแม่รู้ว่า เรามีเงินเก็บ ก็จะมาเอาเงินจากเราไป ขอบ้าง ไม่ขอบ้าง(หยิบไปเอง) ซึ่งถ้าเอ่ยปากขอ เราก็ให้อยู่แล้วทุกครั้ง แต่จะมีบ่นๆว่า ทำไมไม่เอากับพี่หรือน้องบ้าง แม่ก็จะว่า เงินนั่นมาก็มาจากเงินแม่ทั้งนั้น เมิงยังเรียน เอาปัญญาที่ไหนไปหา...แต่ที่ไม่ชอบเลย จริงๆคือ บางครั้งจะหยิบไปก่อนจะบอก พอเรามาโวยวาย แม่ก็จะบอกว่า ก็เมิงนอนอยู่บ้างละ อยู่ รร.บ้างละ เอาเวลาที่ไหนไปบอก
พอทำงาน เราก็มีแบ่งเงินให้พ่อแม่ทุกเดือน แต่จะมีที่แม่มาเอ่ยปากขอยืมก้อนใหญ่ เราก็ให้ยืม (ได้คืนบ้าง ไม่ได้คืนบ้าง) แต่ถ้าช่วงไหนมายืมบ่อย เวลาใกล้ๆกัน เราก็จะถาม ทำไมไม่ไปยืมพี่บ้าง ได้เงินเดือนเยอะกว่า เราอีก...แม่ก็เคยว่า เมิงต้องเก็บเงินไปแต่งเมียมั้ย เมิงต้องออกค่าที่อยู่เองมั้ย(พี่ทำงานไกลบ้าน ไม่ได้พักที่บ้าน) ซึ่งตรงนี้ เราก็มองว่า ที่เขาเลือกไปทำงานไกลบ้าน ก็เพื่อที่จะหนีปัญหาจากที่บ้าน เลี่ยงที่จะรับผิดชอบ
ตอนเด็กๆเราเคยสงสัยว่า บ้านอื่นเป็นแบบบ้านเรามั้ย เราเลยไปถามเพื่อนที่มีเชื้อจีนและพี่น้องเยอะๆเหมือนกัน พ่อแม่เขาจะจัดเวร แบ่งหน้าที่กัน ว่าใครทำอะไรบ้าง ซึ่งเรามองว่า มันดีอ่ะ ช่วยเหลือกัน เราชอบแบบนั้นมากกว่า
จากการเหตุการณ์เหล่านี้ ทำให้เราน้อยใจลึกๆว่า พ่อแม่ไม่ค่อยรักเราเท่าไร และเชื่อสนิทใจว่า ที่เขาว่า มีลูกผู้หญิงเหมือนมีส้วมอยู่หน้าบ้าน อันนี้จริง
ตอนนี้ เราก็อายุเยอะแล้ว ก็ไม่ค่อยคิดอะไร แต่เหมือนมีปมอยู่ลึกๆ ความรู้สึกน้อยใจก็ยังมีอยู่บ้าง แต่ก็น้อยลงกว่าตอนเด็ก ส่วนความสัมพันธ์พี่น้องก็ยังไม่ดีเหมือนเดิม ต่างคนต่างอยู่ ไม่มองหน้า ไม่คุยกัน เพราะเราคิดว่า พวกเขาเห็นแก่ตัว......เราคิดแบบนี้มันผิดหรือเปล่าค่ะ หรือจริงๆแล้ว เราเป็นคนนิสัยไม่ดีเอง