ใครเคยบ้านไกลหรือมาจากต่างจังหวัดแล้วต้องอยู่หอพักไหมค่ะ

เราเป็นเด็กต่างจังหวัดมาเรียนที่กรุงเทพ ตอนอยู่ปีหนึ่งที่บ้านไม่กล้าปล่อยให้อยู่คนเดียวเลยให้พักกับญาติ
อยู่ได้ปีหนึ่งก็ไม่ไหวเพราะไกลมากเลยขอมาเช่าหออยู่ใกล้มหาลัย แต่มหาลัยที่เรียนไม่มีหอในเราก็ต้องมาเช่าหอใกล้ๆอยู่แทน
ซึ่งหอที่ใกล้ ม.แล้วเดินทางสะดวกก็จะค่อนข้างแพงก็เลยต้องหารูมเมทเป็นเพื่อนร่วมคณะอีกสองคนมาแชร์ค่าห้อง
รูมเมททั้งสองคนก็เป็นเพื่อนที่เรียนเอกเดียวกันซึ่งกำลังหาที่พักใหม่ก็เลยตกลงมาอยู่ด้วยกัน คนแรกเราเรียกว่า A แล้วกันจะได้จำง่าย
A เป็นคนโลกส่วนตัวสูงมาก A ขอแค่ค่าหอที่บ้านค่าใช้จ่ายหาเองเพราะฉะนั้นก็จะไปทำงานพิเศษทุกวันตอนเลิกเรียนจนถึงดึก
กลับมาเวลาห้างปิด เราก็เข้าใจนะว่าเหนื่อยกลับมาก็นอนไม่มีเวลาซักผ้าเช้าก็ไปเรียนอะไร ปกติ A จะซักผ้าสามสี่วันครั้ง
แบบว่าชุดนักศึกษาหมดค่อยซักตอนห้าทุ่มเช้ามานี่จะมีถุงเท้ากับน้องลิงและเสื้อในปลิวว่อนอยู่หน้าพัดลม เราก็โอเคมันไม่แห้งก็เป่าไป
(ที่เป่านี่คือเอาหนีบพัดลมไว้นะ) แล้วกระโปรงที่แห้งยากก็ต้องมานั่งรีดทีละครึ่งชั่วโมงกว่าจะแห้ง อันนี้ก็อย่างหนึ่เรื่องของเค้า
แต่ A จะชอบมายืมของเสื้อผ้าเราเช่น ถุงเท้า ที่เราทนไม่ได้คือ ยืมใส่ไปเรียนแล้วทำงานต่อจนหมดตู้ไม่มีจะใส่
เราก็ต้องไปเก็บมาซักเองบ้างเพราะไม่มีจะใส่แล้ว เสื้อผ้าอื่นๆที่ยืมไปก็เช่นเดียวกันต้องซักเองเป็นประจำ
เพราะบอกก็เดี๋ยวจนผ่านไปเป็นอาทิตย์ แล้วมันจะมีอะไรที่เราไม่ชอบคือตอนแรกเราตกลงกันว่าของใช้เราช่วยกันออก
แรกๆต้นเดือนเราจะไปช๊อปของเข้าห้องด้วยกันก็หารกันเลยซื้อเสร็จ แต่หลังๆมา A เริ่มไม่ว่าง เรากับ B รูมเมทอีกคน
ก็โอเคไปซื้อกันสองคนก็ได้แต่พอมาเก็บส่วนของ A เธอก็จะโวยวายว่าอันนั้นไม่ใช้อันนี้ไม่ได้ใช้จนเราต้องแยกกันใช้หมด
ใครจะใช้อะไรก็ซื้อมา แต่พอของนางหมดนางก็จะหยิบของเราหรือ B ไปใช้สลับกัน เช่นน้ำนาปรับผ้านุ่ม จนนางไม่ต้องซื้อ
แต่ที่เราไม่ไชอบคือชอบหยิบของเราไปใช้โดยไม่บอกซึ้งบางอย่างเราหวงมาจนทะเลาะกัน แต่ที่เราทนไม่ได้คือนางมายืมเงิน
ยืมไปสองสามพันบอกตังไม่พอแต่คืนที่ละเล็กที่ละน้อย แล้วคืนช้าเราก็ไม่ชอบทวงหนี้ใคร แต่นางยืมเสร็จเอาชาไปเลี้ยงแฟน
ซื้อของฟุ่มเฟือย ช่วนเพื่อนอีกกลุ่มไปกินอะไรแพงๆทั้งๆที่เราเป็นเจ้าหนี้ประหยัดแทบตาย
สุดท้ายทะเลาะกันจนนางก็มาย้ายของหนีไป ตอนปีสาม

รูมเมทคนที่สองคือ B เราก็จะไม่มีปัญหาอะไรกับ B มากเพราะเป็นคนเงียบๆ ตอนที่เรามาอยู่ด้วยกัน
ก็ตกลงกันว่าใครจะทำหน้าที่อะไรบ้าง เราจะกรอกน้ำ  ทำกับข้าว (ทำกินเองแทบทุกวัน) กวาดถูห้อง
B จะล้างจานกับขัดห้องน้ำ แต่ปัญหาอยู่ที่ว่าเราทำอาหารอะไรก็ตาม B ไม่เคยช่วยเลย เราทำเสร็จกินเสร็จ
นางก็ไม่ยอมล้างจะกองไว้จนถ้วนจานหมดตะกร้า แล้วพอวันต่อมาเราจะทำกับข้าวหม้อก็ยังไม่ได้ล้างจานก็ไม่มีสักใบ
เราก็ต้องมาล้้างเองเลยรู้สึกว่าเหนื่อยนะองทำทุกอย่าง เราก็ไม่อยากบอกว่า ไปล้างจานสิ เพราะหน้าที่ตัวเองคุณรู้อยู่แล้ว
แล้วตอนอยู่สามคนก็จะนอนบนเตียงสองคนตือ A กับ B เราปูที่นอนอีกอันนอนข้างล่างเช้ามาก็พับเก็บ แต่ที่ไม่ชอบคือ
สองนางนี้ชอบใส่รองเท้ามายืนตรงที่ๆนอนเราพับขึ้นเพื่อส่องกระจก เรารู้สึกว่านี่มันที่นอนเรานะเดินย่ำมาแบบนี้
เราก็ต้องกวาดถูทุกวันเพราะเรานอนกับพื้น บอกกี่รอบก็ยังเหมือนเดิม แต่สำหรับ B เรื่องที่โมโหที่สุดคือ
ปิดเทอมใหญ่เรากลับบ้านประมาณสามเดือนก็จะเอาแต่ของที่จำเป็นกลับ  แต่ปีนี่เราจะรีบกลับหอเร็วกว่าทุกปี
พอโทรบอก B ซึ้งกลับมาก่อนนางตกใจมาก แล้วถามเราว่า " แกจะโกรธเค้าไหมตอนแกไม่อยู่เพื่อนเค้ามาที่ห้อง
เห็นชุดกับรองเท้าแกสวยดีเลยยืมไป " เราอึ้งจนพูดไม่ออก คือเพื่อนนางมาห้องเจอชุดที่เราซื้อไว้ใส่ไปงานวันจบ
กับรองเท้าที่เข้าชุดกันไปใส่ ซึ้งเป็นชุดที่แพงพอสมควรแล้วเราก็ยังไม่เคยใส่ นางก็ให้เพื่อนยืมไปโดยที่คิดว่า
จะเอามาคืนทันก่อนที่เราจะกลับ ถ้ากลับมาทันมุกอย่างก็จะเป็นปกติโดยที่เราไม่รู้
แล้วนางก็พาเพื่อนสนิมสมัยมัทธยมมาอยู่ด้วยตอนปิดเทอมเราก็โอเคเราไม่อยู่กลับบ้านจะอยู่ก็อยู่ไป
แต่ทีเคืองคือ B ไม่เคยห้ามเพื่อนเลยเวลาหยิบของเราไปใช้ เรารู้ตอนที่เปิดเฟสนางและผองเพื่อน
มีใส่ชุดเราแทบทุกชุดในตู้  แต่พอกลับมาที่นอนเราเน่ามากนอน เป็นประจำเดือนทำผ้าปูที่นอนเราเปื้อน
ไม่ซักให้ กลับมาต้องมานั่งซักเองเพราะคนทำเผ่นไปแล้ว

แต่สุดท้ายเราก็อยู่กับ B จนเรียนจบ
เลยอยากมาแชร์ประสบการณ์ว่าใครเคยเจอรูมเมทแแปลกๆแค่ไหน