เราเป็นคนนึงที่มีไฝบนหน้าใหญ่มาก ที่โรงเรียนเราจะมีครูอยู่คนนึงที่ชอบล้อเรื่องไฝเราไม่ว่าจะเวลาเจอกันตอนพัก หรือ เเม้เเต่ในคาบเรียน ทุกครั้งที่ครูล้อเราเราทำเป็นไม่สนใจตลอดเราคิดว่าครูเขาจะหยุดล้อเรา ทุกครั้งที่โดนล้อเรารู้สึกเสียความมั่นใจเเละอคติกับครูคนนั้นไปเลย พอมาวันนี้เราเรียนกับครูคนนั้น เรียนไปสักพักเขาหันมาเห็นหน้าเรา เขาก็พูดว่าเเมลงวันเกาะหน้า (เเล้วก็ชี้มาตรงไฝเรา)
จริงๆที่หน้าเราเเมลงวันไม่ได้เกาะนะคะตอนนั้น เราก็ทำเป็นไม่สนใจ ทำเป็นไม่ได้ยินค่ะเพราะเราอายเพื่อนในห้อง เเต่ครูเขาก็ยังพูดไม่หยุด เเล้วก็ทำท่าเอามือปัดหน้าตัวเองปัดตรงที่ตำเเหน่งไฝเรา เเล้วครูเขาพูดใส่ไมค์ด้วย เพื่อนทั้งห้องเลยหันมามองที่เรา เราเลยตัดสินใจหันไปมองหน้าเขาเเล้วสบตาเขาเราทำหน้านิ่งใส่ (ปกติหน้านิ่งเราเป็นคนหน้าเหวี่ยงๆอยู่เเล้ว) พอครูเขาเห็นว่าเรามองเขาก็พูดว่า ถ้าเล่นเเค่นี้เล่นด้วยไม่ได้คราวหลังจะไม่เล่นไม่ยุ่งด้วย เล่นด้วยเเค่นี้ทำหน้าเป็นตูด จะจำหน้าไว้ ว่าเด็กคนนี้เล่นด้วยไม่ได้ คือเราคิดว่ามันไม่ใช่การเล่นนะคะ เเต่มันคือการล้อสำหรับเรา เราไม่เข้าใจว่ามันเป็นเรื่องที่ควรเอามาล้อเหรอคะ คือเขาไม่ได้ทำเเค่ครั้งเดียวเเต่เขาทำมาหลายครั้งเเล้ว เราอึดอัดมากเวลาเจอหน้าเขา เราควรทำยังไงดีคะ เราชอบล้อว่าเเมลงวันเกาะหน้าบ้าง อะไรติดหน้าบ้าง บางทีก็ทำท่าล้อเลียน เราเสียความรู้สึกเเละเสียความมั่นใจมากเลย ที่เรายังไม่เอาออกเพราะว่าเราไปปรึกษาหมอมาเเล้วค่ะหมอเเนะนำให้ผ่าออกอย่างเดียว ซึ่งตอนนี้เราก็พยายามเก็บตังอยู่ค่ะ จริงๆเรื่องไฝเราก็โดนล้อมาตลอดโดนล้อมาตั้งเเต่เด็กเราพยายามยอมรับนะพยายามชินกับการโดนล้อ เเต่เราก็ทำไม่ได้สักที  เราคิดว่าถ้าเราไปเอาออกทุกอย่างน่าจะดีขึ้น เราไม่อยากมาทนกับความรู้สึกเเย่เวลาโดนล้อเเบบนี้