คือเราคบกับรุ่นน้องคนนึงมาได้จะ2ปีเเล้ว เเล้วก็เหมือนคนทั่วๆไปเเหละค่ะเเรกๆก็ดี


เรากับเค้าช่วงนี้(ก็หลายเดือนเเล้ว)ที่คุยกันอาทิตย์นึงเนี่ยไม่ถึง10นาที เราก็เรียนทำการบ้านหรือเวลาว่างบางครั้งขี้เกียจก็เล่นเกม ขยันหน่อยก็อ่านหนังสือ  

เรามีปัญหาพอเล่าได้เเปร๊บๆเค้าก็เเบบไม่ค่อยอยากจะฟังอยากจะปรึกษา

เวลาก็ไม่ค่อยจะมี จริงๆเรารู้ว่าเค้ามีเเต่เค้าไม่อยากมาคุยหรือมาเล่นเกมกับเรา

มันก็เป็นอะไรที่ตลกดี เราก็คุยใน โปรแกรมดิสคอร์ด หาเพื่อนเล่นเกมในนั้น

เเล้วมีน้องคนนึงมาเล่นเกมด้วย คุยด้วยเเล้วรู้สึกว่าก็สบายใจ เล่นเกมด้วย สนุก

เเล้วคุยกันอยู่ดีๆก็มีสอนงานบ้างอะไรบ้าง
(เราเป็นรุ่นพี่)

เเล้วทีนี้ก็เปิดกล้องเนอะก็มีเเซวกันเเบบ เเม่เดินมา เราก็หวัดดีเเม่ยัง หวัดดีพ่อยัง นางก็น่าเอ็นดูแบบ หวัดดีครับเเม่

เเฟนเราไม่ทักหาเราเลยตลอด2วัน เราเลยเเบบคิดว่า ถึงมันจะเป็นเวลาสั้นๆเเต่ตลอดเกือบปี ที่เราไม่ค่อยมีช่วงเวลาดีๆให้กันเลย เราเรียน ท้อ เหนื่อย เราก็ต้องการกำลังใจจากเขา บ้าง ให้นับฟังบ้าง

เราพิมไปหาเขาว่า
เรา:  เราเลิกกันมั้ย  
เขา:  อยากเลิกหรอ
      ไม่รักเเล้วหรอ

เราเเบบทุกครั้งที่มีปัญหา *นี่ไม่ใช่ครั้งเเรก

เค้ามักจะพูดเเบบนี้เรื่อยๆ เราเคยคิดนะคะ ถ้าวันนี้เป็นวันสุดท้ายจริงๆ เธอจะบอกอะไรกับเรามั้ย




เราควรเลิกหรือเปล่า  หรือเค้าจะยอมเปลี่ยนให้เราได้มั้ย


เราก็ทนได้เเต่มันก็มากไป