เรามีคำถามอยู่ว่า "เรากับแฟนคบกันมาเกือบ 2ปีแล้ว 1ปีแรกทุกอย่างไม่มีปัญหาเพราะแฟนเราติดทหารอยู่ในค่ายเรามีหน้าที่รออย่างซื่อสัตย์ แต่หลังปลดทหารทุกอย่างเปลี่ยนไปหน้ามือหลังมือ จากที่ไม่เคยทะเลาะก็เริ่มทะเลาะ เขาเริ่มติดเพื่อน ขอให้ได้ออกจากบ้าน กลับดึก บางครั้งก็กลับเช้า เราได้แค่รอ โทรก็ไม่รับ ตัดสายทิ้ง เราคิดมาก ทะเลาะกันตลอด เขาชอบพูดทำร้ายความรู้สึกทุกๆ อย่าง เราเครียด เราอดทนกับพฤติกรรม​เดิมๆ จนวันนึงเราฟิวขาดเพราะเขาทำร้ายจิตใจเราทุกวันร้องไห้ทุกคืน จนเรามีอาการเหมือนคนเป็นโรคซึมเศร้า คิดฆ่าตัวตายอยู่ตลอด คิดว่าถ้าไม่มีเราทั้งคนทุกอย่างมันคงจะดีกว่านี้ วันนั้นเราเสียใจมาก ให้เขาตัดสินใจระหว่างเพื่อนกับเราจะเลือกอะไร เขาเลือกออกจากบ้าน เราตัดสินใจคิดทำร้ายตัวเอง เพราะเราหวังกับแฟนคนนี่มาก เพราะเราเป็นคนที่เคยโดนทำร้ายหัวใจจากในอดีต ทุกครั้งที่ทะเลาะเราจะผิดหรือถูก เราก็ต้องหายเอง เพราะเขาไม่เคยง้อ เขาเที่ยวได้ไปกับเพื่อนได้ แต่เราไปไหนกับเพื่อนไม่ได้ แม้กระทั้งพี่สาวแท้ๆ เรายังไปไม่ได้ไม่ว่าเราจะผิดหรือถูกเราก็ผิด บางครั้งขอโทษปากบอกสัญญาไม่ทำแต่ก็ทำนิสัยเดิมๆ เราทนมาตลอด อีกอย่างเขาเที่ยวได้ไปกับเพื่อนได้ แต่เราไปไหนกับเพื่อนไม่ได้ แม้กระทั้งพี่สาวแท้ๆ เรายังไปไม่ได้ ทำงานที่มีผู้ชายเยอะๆไม่ได้ ที่ทำงานมีกิจกรรม มีกินเลี้ยง ไปเที่ยวทริป ก็ไม่ได้ ทำงานนอกออฟฟิศไม่ได้ ทำอะไรไม่ได้ ทนมาจนถึงทุกวันนี้ ก็เพราะรัก แต่เราไม่รู้ว่าเค้ารักเราบ้างไหมเพราะคำพูดกับการกระทำมันต่างกัน แต่ไม่ใช่ว่าไม่มีความดีเลย แต่พอเอามาชั่งน้ำหนักแล้วมันพอๆ กัน คิดว่าเราควรทำยังไงต่อดี จะทนหรือไม่ควรทน