ตะวันลับ คราใด ใจครืนครั่น หวังสร้างฝัน ปั้นรัก ทักห่วงหวง ด้วยอาดูร กระอัก เหลือตักตวง จมอยู่ห้วง หล่มทุกข์ ขรุกอุรา .......................... หวังทุกคืน ซบหลับ ลงกับหมอน ฉันอวยพร ปลอบใจ ตนไว้ว่า

จะกล่าวบทไปมาเทวดาหลับดวงเดือนดับดาวแปร่งส่องแสงขรึมพระพายคึกดึกจัดก็พัดพรึมเมฆาตครึ้มครึมครางภาพกลางคืน เสียงซอแผ่วแว่วมาจากฟ้ากว้างหวิวเบาบางเคล้าลมเสียงขมขื่นเสียงซอสั่นบ่งชัดยากหยัดยืนอออ่อฝืนครืน

แดนสงบพบเมื่อไร? ขอบทเพลงแห่งแม่พระธรณี กล่อมวิญญาณเหล่าวีรบุรุษ ปิดเปลือกตาลาฝันอันชำรุด หลังร่างทรุดซบหญ้าชื้นด้วยปืนไฟ ก่อนย่ำค่ำวันนี้ถึงที่สุด มิตรได้หยุดลมปราณสะท้านไหว ณ ที่นี่คือชายป่าโศกาลั

เจ้างามเนตรผ่องนวลชวนให้รักเจ้างามพักตร์สะอางช่างอ่อนหวานเจ้างามเรือนเอื้อนถ้อยร้อยดวงมานเจ้างามปานเดือนดาวสกาวฟ้า"ชายจดจำรำลึกคำนึงมั่นเฝ้าใฝ่ฝันโฉมฉินถวิลหาสมรนุชสุดรักสุดบูชาชีพชีวามอบแด่มิตรเ

จะกล่าว ถึงจิว ยี่มีภาระ ต้องพบปะ แม่ทัพ เมื่อกลับถึง อยู่เคียงเมีย ไม่ห่าง พลางรำพึง ใจคำนึง หลายจบ ไม่สบใจ พวกโจโฉ บุกมา ทางท่าน้ำ เพื่อคุกคาม ง่อก๊ก กันยกใหญ่ ทั้งทัพบก ทัพเรือ ก็เกรียงไกร นับเป็นภ

ตอนที่ ๔ .. ๐ เอ่ออออ เอออ เอิงงงง เอยยยย ฮ้า ไฮ้ เชี้ยบ เชี้ยบ หน่อย นอย น้อย นอย น่อย นอย นอย นอย .... ฮ้า ไฮ้ .. เชี้ยบ เชี้ยบ วันดีวันนี้ สมที่เป็นวันอาทิตย์ แล้วได้มาเจอมวลมิตร ฮ้า .. ไฮ้ อยากเ

พระอภัยมณีฉบับเร่งรัด ชุดที่ ๒ นางมัจฉาผู้อาภัพ ตอนที่ ๑ ถึงใครอื่นหมื่นแสนไม่แม้นเหมือน ฑ.มณฑา เมื่อครั้งที่ พระอภัยมณีหนีนางผีเสื้อสมุทร มาที่เกาะแก้วพิศดาร พร้อมกับสินสมุท ลูกชายนั้น เมื่อมาถึ

ช่วยวิเคราห์รสในวรรณคดีกะภาพพจน์หน่อยค่ะ ชาลีกุมาโร ปิ มุจลินฺทสรตีเร ขนฺธาวารํ นิวาสาเปตฺวา จตุทฺทสรถสหสฺสานิ อาคตมคฺคาภิมุขาเนว ฐปาเปตฺวา ตสฺมึ ตสฺมึ ปเทเส สีหพฺยคฺฆทีปิขคฺคาทีสุ อารกฺขํ สํวิทหิ ฯ

เหล่าบัณฑิตพิศเพ่งเล็งกุศล ดวงกมลหมายประโยชน์โปรดสุขสันต์ แก่หมูมิตรสนิทแน่นแม้นคืนวัน ไม่ลักลั่นหลีกเลี่ยงเกี่ยงเวลา ดูก่อนพ่อเสนกะมหามิตร ด้วยชีวิตสหายรักจักอุตส่าห์ กระทำกิจมิตรรักมิชักช้า อริยาย่