** กวีโลกย์อย่าหยุดถ้อย โปรดร้อยกวีเทอญ **

๏ ขนบทกวีค้ำประ-                  กันขวัญ
สภาพคล่องรอการันต์              ร่วงไหม้
วรรณยุกต์ต่างรำพัน                สระโศก
โลกอักขระยากไร้                   รสิกแก้ววรรณศิลป์ ฯ
 
๏ ประวัติศาสตร์ชาติหน้า         ลืมถนอม
ฉาวโฉ่ศิลป์จอมปลอม            จิตรแป้ว
ถึงคราวกาพย์โคลงกรอม        หมดเสน่ห์
หมดยุคอารยะแก้ว                 ชาตินี้ฤๅไฉน ฯ
 
๏ กระทรวงการกาพย์แก้ว       ลืมกล  บทฤๅ
โคลงฝ่ออิทธิพล                   ล่มไซร้
วิญญาณปู่บรรพชน               จิตตก
รันทดบทกวีไร้                      ซาบซึ้งศาสตร์กวี ฯ
 
๏ กวีแม้เป็นสิ่งไร้                  จำเป็น
บอกวัฒนธรรมเห็น                ชดช้อย
แม้ในยุคลำเค็ญ                    โควิด
เศรษฐกิจตกสะเก็ดต้อย         ต่ำไซร้ไป่หาย ฯ

๏ ชนใดหากไร้ซึ่ง                  วรรณศิลป์
เปรียบพืชขาดปุ๋ยดิน              เหี่ยวได้
เจียระไนเพชรจากหิน            กลวงเปล่า
โปรดอย่าทรวงกลวงไซร้        สืบถ้อยกวี..เทอญ ฯ
 
๏ ชน อดีตต่อด้วย                 ปัจจุบัน
ใด แผ่วแววชีวัน                    ว่างเว้น
หาก โลกขาดรังสิมันตุ์           ฤๅรอด
ไร้ กาพย์กลอนโคลงเหล้น     แค่เพี้ยงหุ่นยนต์ ฯ
 
๏ วรรณ ทิพยิบระย้า              อักษร  สวยรา
ศิลป์ ใส่สำนวนกลอน            แกว่นแกล้ว
เปรียบ ประหนึ่งศศิธร            ดั้นเมฆ
พืช ผ่องน้ำค้างแผ้ว              ไผ่เนื้ออณูเขียว ฯ 
 
๏ ขาด ลมสมมิได้                 เกสร  ผสมฤๅ
ปุ๋ย หมักทิพบรรจถรณ์           ชดใช้
ดิน หินดื่มโคลงกลอน           แกมกุหลาบ
เหี่ยว เหี่ยวพลันบานไซร้       ชื่นสร้อยลอยสวรรค์ ฯ
 
๏ ได้ หลังยังชื่นหน้า             อนาคต
เจียร อยู่เจียนไปหมด            เปล่าไซร้
ไน ฝันนั่งฝนพจน์                  เพชรวิเศษ
เพชร ร่วงกลายกรวดไร้          ค่าล้านมณีศิลป์ ฯ
 
๏ จาก ไกลแม้อยู่ใกล้            จินดา
หิน หนึ่งแสนโศกา                เศษแก้ว
กลวง กลวงแก่นปัญญา         ลืมหมด
เปล่า พจน์รันทดแป้ว             ป่านนี้กวีไหน ฯ
 
๏  โปรด ลืมข้าพเจ้าเถิด         สหายศิลป์
อย่า ร่ำอาวรณ์หิน                  ต่ำต้อย
ทรวง ถนอมกล่อมเพียงจินต์    สมมุติ
กลวง สุขกลายโศกสร้อย        สร่างซึ้งวารหวาน ฯ
 
๏ ไซร้ มาฉันก็ไซร้                 ไปฉันท์
สืบ สี่วรรณศิลป์สรร                พิเศษสร้อย
ถ้อย ลอยถั่งทิพขวัญ             ปรโลก
กวี โลกย์อย่าหยุดถ้อย           โปรดร้อยกวี..เทอญ ๛

๑๒/๙/๖๓  
เครดิตภาพ :: Google