หลังจากเรียนจบ ขึ้นมากรุงเทพ คิดว่าชีวิตจะดีขึ้น แต่ไม่เลย แย่ลงมาก ถึงมากที่สุด ว่างงานมาเกือบ 1 ปี เพราะขึ้นมาแล้ว ช่วงโควิดพอดี สมัครไปหลาย บ. สัมภาษณ์และหาย สัมภาษณ์แต่ได้ แต่เป็นบ. ขายประะกัน ชีวิตบตซวยซ้ำซ่อนเพราะดันเป็นโรคซึมเศร้า อยากตายบ่อยมาก แต่นึกถึงแม่เลยตายไม่ได้ แล้วล่าสุด ความบัดซบยังไม่จบ กำลังจะได้งานแต่ดันมาเกิดอาการแพ้ เป็นลมพิษอย่างรุนแรง ผื่นขึ้นคอ ลามมาที่ใบหน้า ทรมานมากในแต่ละวัน ใบหน้าที่เคยเกลี้ยงใสมีแต่เพื่อนอิจฉา ตอนนี้เต็มไปด้วยสิวกับผื่นคันน่าเกลียด แทบไม่อยากออกไปไหน อยากตายทุกวัน ตอนนี้คิดอย่างเดียวคืออยากกลับบ้าน นอนร้องไห้มาหลายคืน และทรมานมาก ไปหาหมอก็ไม่ได้ กลัวไม่มีเงินกลับบ้าน ประหยัดให้มากที่สุด ที่บ้านก็จน ไม่อยากขอเงินแม่อีกแล้ วรู้สึกเกลียดตัวเองที่ไม่เคยทำให้แม่ถูมิใจ และสุขสบาย หาภาระมาให้แม่ตลอด คิดเสมอว่าตายไปก็คงจะดี และอย่าให้แม่หาศพ้จอ จะได้ไม่เป็รภาระอีก ท้อแท้กับชีวิตตอนนี้มาก โทษโชคชะตาว่าทำไมต้องใจร้ายกับเราจัง