สวัสดีครับ ผมขอไม่แนะนำตัวเองอย่างเป็นทางการนะครับ เนื่องจากผมกลัวแฟนผมมาอ่านแล้วเค้าจะคิดมาก อย่างที่บอกเบื้องต้นในหัวข้อครับ แฟนผมเป็นโรคซึมเศร้าขั้นรุนแรงเลยก็ว่าได้ ผมคบกับแฟนมาราว ๆ 1 ปี กว่าๆแล้ว ตอนแรกที่ตกลงคบกัน ผมไม่รู้ว่าเธอเป็นโคซึมเศร้า แต่พอรู้บ้าง ว่าเธอไม่ค่อยมีเพื่อนและอารมณ์ฉุนเฉียว เธอเป็นคนน่ารักแต่ค่อนข้างหยิ่ง ตอบบทสนทนาค่อยข้างไม่เป็นมิตรเลยตอนช่วงแรกที่ได้รู้จักกัน 
ผมด้วยความที่ชอบผู้หญิงแนวเธออยู่แล้ว เลยได้เข้าไปจีบและได้คุยกันบ้างและมีอะไรหลาย ๆ อย่างตรงกันด้วย คุยได้สักระยะนึง 4-5 เดือน จึงตกลงปลงใจเป็นแฟนกันครับ 
ก็เหมือนคู่รักทั่วไปครับ คบกันก็มีทะเลาะกันบ้าง มีปากเสียงกันบ้าง แต่เธอไม่เหมือนใคร เวลาทะเลาะกันที เธอก็จะไม่เอาใครเลย ได้แต่พูดว่าตัวเองไม่มีเพื่อน พ่อก็ไม่รัก ไม่มีใครรักเลย ร้องไห้ โวยวาย พังข้าวของ กรีดแขนตัวเอง กรีดขา ผมก็ห้ามเธอไว้ได้บ้าง ไม่ได้บ้าง เพราะบางทีเราทะเลาะกันผ่านโทรศัพท์ ผมก็ไปห้ามไม่ทัน แล้วด้วยตัวผมเองก็เป็นผู้ชาย บางทีก็หัวร้อน เครียด ไม่ได้ไปง้อเธอเหมือนกัน บางทีทะเลาะกันนเวลาผมต้องทำงานอยู่ด้วย ก็เลยทำให้ผมยิ่งพอยอารมณ์เสียตามไปด้วย และด้วยนิสัยของผมเองเป็นคนถือคติว่าถ้าผมไม่ผิด ผมก็จะไม่ยอมอยู่แล้ว จนนานเข้า ๆ ผมก็ได้คุยกับแม่เธอว่าผมคิดไปเองหรือเปล่า ว่าเธอน่าจะเป็นโรคซึมเศร้า แม่ของเธอก็บอกกับผมว่าใช่ ลูกของแม่เป็นโรคซึมเศร้า ผมเลยคุยกับแม่ของเธอว่า ผมอยากพาเธอไปรักษา แต่ก็ด้วยกล้า ๆ กลัว ๆ กลัวว่าเธอจะคิดมาก นึกว่าผมคิดว่าเธอเป็นคนบ้า ก็เลยได้แต่ตล่อม ๆ ว่า วันไหนลองไปหาหมอดูไหม โรคซึมเศร้าไม่ได้เป็นคนบ้านะ แค่เป็นคนที่เครียดกว่าคนปกติ เผื่อหมอเค้าจะให้คำปรึกษาดี ๆ กับเธอได้นะ ผมก็ตล่อม ๆ กล่อมเธอไประยะเวลาประมาณ 2-3เดือน จนเธอยอมไป ผมก็ไดติดต่อหาโรงบาล ก็ได้ไปที่โรงบาลเอกชลแห่งหนึ่ง การรักษาของหมอ คือการให้คำปรึกษา และให้ยาควบคุมอารมณ์ไว้กินก่อนนอน ให้เธอผ่อนคลาย และให้เธอได้หลับลึกขึ้น ปกติแล้วเธิจะเป็นคนตื่นงาน แค่ผมพลิกตัว เธอก็จะตื่นทันที หาหมอได้ประมาณ5-6เดือน ผลปรากฏว่า ก็ดีขึ้นนะครับ แต่ด้วยผมเป็นคนชอบกิน ชอบทำอาหารบ้าง ไปหาของอร่อย ๆ กินบ้าง เธอก็ได้กินกับผมมาตลอดเวลา คบกันแรก ๆ เธอน้ำหนัก 40นิด ๆ จนพอกระทั่งรักษาต่อเนื่องมาเรื่อย ๆ เธอก็ได้กินเยอะขึ้นเพราะว่าหลาย ๆ อย่างทำให้เธอรู้สึกดีขึ้น ไม่ค่อยคิดมากอย่างเก่า จนตอนนี้เธอน้ำหนัก 50+ ปัญหามันเกิดขึ้นหลังจากนี้ เธอไปเจอใคร ใครต่อใครก็ได้แต่ถามเธอ ว่าไปทำอะไรมา ทำไมอ้วนขึ้น โรคซึมเศร้าของเธอก็ได้วนเวียนกลับมาหาอีกครั้ง เธอมักจพูดเสมอ ว่าทำไมเธอถึงอ้วนได้ขนาดนี้ ทั้งชีวิตไม่เคยอ้วนขนาดนี้มาก่อนเลย หลายคนทักเข้า ๆ ก็ท่าไม่ดีแล้ว โรคนี้กลับมาเยือนเธออีกครั้ง เราทะเลาะกันบ่อยขึ้น ผมเริ่มคุมเธอไม่อยู่ พอมีคนทักทีนึง เธอก็มักจะทักมาบ่นกับผม ผมก็ได้แค่บอกให้เธอใจเย็น ๆ นะ เดี๋ยวเราค่อย ๆ ลดน้ำหนักกัน สุดท้าย เราก็ทะเลาะกัน เธอบอกว่าผมไม่เข้าใจเธอ แล้วก็เกิดขึ้นอีกแล้ว ทะเลาะกัน เธอกรีดแขน กรีดขา ผมก็เครียด แม่ของเธอก็เครียด จนบางที ผมยอมรับนะ ว่าผมรู้สึกท้อแท้มาก อยากจะเลิก ๆ ไปซะ เพราะยิ่งนับวัน ๆ ผมยิ่งรู้สึก ว่าตัวผมเองเนี้ยจะเป็นโรคซึมเศร้าตามเธอ แต่อย่างว่าแหละครับ ผมก็รักของผม ผมก็หวังว่าสักวันเค้าหายขาด เราจะมีครอบครัวดี ๆ ด้วยกัน ผมเองก็อนากมีลูก เธอก็อยากมีลูก แต่ผมกลัวว่าถ้าเธอยังไม่หายขาด กลัวจะต้องทะเลาะกันจนแยกทางกันในสักวัน ไม่อยากให้เด็กคนนึงเกิดมามีปมด้อยครับ อยากจะสอบถามทุก ๆ คนหน่อยครับ ว่าใครมีคำแนะนำอะไรให้ผมบ้างไหม หรือแนะนำโรงพยาบาลดี ๆ ให้ผมได้พาแฟนไปได้บ้างไหมครับ ช่วยผมกับแฟนหน่อยนะครับ