สวัาดีค่ะทุกคน เรามีพี่ชาย1คน เราเป็นลูกคนที่2 เราอยู่กับเเม่ตั้งเเต่เล็กๆ พ่อเลิกกับเเม่ไปตั้งเเต่เรา3ปี เเม่มีสามีใหม่ก็คือพ่อเลี้ยงของเรานั่นเอง อยู่กันมาตั้งเเต่เด็กๆจนเราขึ้นม.1 เเม่ไปมีคนอื่น ขอเล่าเเบบไม่เข้าข้างเเม่นะคะ หลังจากนั้นก็ได้เลิกรากับพ่อเลี้ยงไป เเล้วพาเราไปรู้จักกับพ่อเลี้ยงคนใหม่ บอกตามตรงเลยว่าไม่โอเครเลยค่ะ ไม่ชอบเลย เจอกันครั้งเเรกก็รู้ได้ว่าเราไม่สามารถอยู่ร่วมกันได้ ถึงเราจะบอกอะไรไปเเม่ก็ไม่เคยฟังเลย เเม่มักจะฟังเเต่พี่ ดูก็รู้นะคะว่ารักพี่มากกว่า เเม่ไม่เคยข้างเราเลย มีเเต่ด่าเราอย่างเดียว พี่เราไม่ตั้งใจเรียน เกเรจะอะไรขนาดไหนเเม่ก็ไม่เคยว่า อยากได้อะไรก็ได้ทุกอย่าง เเต่ต่างจากเราเลยค่ะ เราไม่เคยได้อะไรเลย ขออะไรไปก็ไม่เคยได้ เเม่มักจะให้เงินเราน้อยกว่าพี่อยู่ตลอด เเม่ชอบพูดว่ากลัวพี่กินไม่อิ่ม กลัวพี่ไม่พอใช้ เเต่ต่างจากเราเลยค่ะ ไม่เคยห่วงไม่เคยให้อะไรเราเลย ตอนนี้พี่ไปอยู่ในเมืองเเล้วค่ะ เราก็อยู่บ้านเหมือนเดิม พี่เราถูกเลี้ยงเเบบตามใจ พี่ไม่กลับหอ เที่ยว ไม่เข้าเรียนทำให้พี่กับเเม่เริ่มทะเลาะกัน หลังจากนั้นเเม่ก็จะมาลงที่เราประจำเลยค่ะ ด่าเราสารพัดเลยทั้งๆที่เราไม่ได้ทำอะไรผิด นั่งเฉยๆก็โดนด่า เเม่เคยรู้เลยว่าเราคิดยังไง เราน้อยใจขนาดไหน มีอยู่วันหนึ่งเเม่ทะเลาะกับพ่อเลี้ยง พ่อก็มาลงที่เรา ด่าเราเหมือนเดิม พอเราทำอะไรไม่ได้ดั่งใจก็ด่า ด่าเหมือนเราเป็นหมูเป็นหมา ไม่เคยมีเราอยู่ในสายตา น้อยใจมากๆ เเต่ก็บอกใครไม่ได้ เเม่ดีกับเพื่อนเรา ดีมากๆ ให้คำปรึกษาได้ทุกคน เเต่เเม่ไม่เคยเข้าใจอะไรเราบ้างเลย เหมือนเเม่เเคร์ทุกคนยกเว้นเราเเหละค่ะ เราต้องทนอยู่กับความรู้สึกเเบบนี้ตั้งเเต่ป.3 ป.4 ท้อมากค่ะ ไม่มีที่ปรึกษา ทั้งชีวิตมีเเค่เเม่คนเดียว เเต่อยู่ไปวันๆกลับคิดว่าไม่มีใครเลย เหมือนอยู่ตัวคนเดียว ไม่ให้เราออกไปไหน ไม่ให้เราทำอะไร นอนก็โดนด่า นั่งก็โดนด่า เล่นโทรศัพท์ยิ่งเเล้วใหญ่เลยค่ะ มาจนถึงตอนนี้เเม่ก็ยังคงด่าเราอยู่ ไม่รู้เลยค่ะว่าชีวิตนี้จะเอากำลังใจจากไหน ท้อ เหนื่อยมากๆ อิจฉาครอบครัวที่สมบูรณ์ พ่อเเม่มีพร้อมเเล้วยังรักลูกของตัวเอง เข้าใจ อิจฉาเพื่อนในห้องหลายคนเลยค่ะ เวลาเค้าคุยกันเรื่องครอบครัวเเต่เราทำได้เเค่นั่งเงียบ... ขอบคุณทุกคนที่อ่านจนจบนะคะ.💗