เพื่อนที่ครบอยู่ก็ไม่มีคนจริงใจ เหมือนเป็นตัวตลกมากกว่าสำหรับเพื่อน เหมือนหวังผลประโยชน์จากเรามากกว่า ครอบครัวไม่เคยซับพอร์ตเราเลยตั้งแต่จำความได้ ไม่เคยเข้าใจ หรือเห็รด้วยกับสิ่งที่เราเป็นกับสิ่งที่เราอยากได้ ขออะไรไม่เคยได้ คล้ายๆขอความรักแต่เขากลับไม่สนใจ ได้แต่ดูวิดีโอครอบครัวคนอื่นในสื่อต่างๆแล้วคิดเอาว่าถ้าเป็นครอบครัวเราบ้างก็คงดี เวลามีปัญหาอะไรก็ไม่คยสนใจ กลับมองว่าเป็นแค่ปัญหาของเราคนเดียว เราเป็นนน้องทางครอบครัวให้ความสำคัญกับพี่เรามากกว่าเรา แต่ที่น่าน้อยใจกว่านั้นคือ เขาบอกมาตลอดว่ารักเท่ากันไม่รักใครมากกว่ากัน แต่พี่เราพลาดท้องเรียนไม่จบตอนม.4 แต่เขากลับแสดงให้เห็นเลยว่ารักหลานเรา รักพี่เรา รักครอบครัวพี่มากได้อย่างชัดเจน จากที่เป็นปมอยู่แล้วกลับแสดงให้เรากระจ่างขึ้นมาอีกมากกว่าเดิม
เราไม่เคยอิจฉาที่เขารักทางพี่เรามากกว่าเลยแค่น้อยใจที่บางอย่างเราเสียความรู้สึกกับการกระทำของแม่เหมือนกัน
เเม้แต่เรื่องเรียนก็ไม่ค่อยสนับสนุนเราขอเงินไปซื้ออุปกรณ์การเรียนหรือทำงานก็ไม่ค่อยเต็มใจไห้จะบอกเสมอว่าขอบ่อยต้อลเก็บไว้บ้างเงินหายาก ทั้งๆที่เจาพูดกับเรากับคนอื่นตชอดว่าหาตังค์ให้เราเรียน จะได้มีงานดีดีทำเลี้ยงแม่เลี้ยงคนที่บ้าน แต่เวลาขอเงินก็ว่าเราเรอยากทำงานแต่ท่านไม่ค่อยชอบให้เราออกไปไหน แล้วเราก็ไปทำงานหรืออะไรไม่ได้เลย เราขายของออนไลน์พอออกส่งของบ่อยๆหน่อยก็บอกว่า ขายแบบนี้มันจะคุ้มค่าน้ำมันหรอ ไม่คุ้มก็ไม่ต้องขายหรอก
อยากไห้เรามีอนาคตที่ดีแต่เขาไม่เคยถามถึงความรู้สึกเราเลย เราเรียนมาเหนื่อยบ้างไหม เป็นใงบ้าง ขอแค่กำลังใจจากแม่
เรื่องแฟนเขาก็ไม่เปิดใจรับเลย ทั้งๆที่ที่ผ่านมาเราคบกันพากันเรียนพากันทำแต่สิ่งที่ไม่ดึงกันลงเหวตลอด แต่ยังใงเขาก็ไม่เคยเห็นคิดแค่ว่า เราจะใจแตก ไปไหนก็ไม่ได้ หาว่าเราไปทำอะไรกัน แม้แต่ไปรรพร้อมกันเขาก็ขีดจำกัดคำว่า จะไม่เข้ารรพากันไปทำเรื่องอื่น บางทีไปทำงานบ้านเพื่อนก็ชอบย้ำว่าเราอย่าไปไหนนอกลู่นอกทางนะเดี๋ยวจะอายเขา
สนใจแต่คนแถวบ้าน แต่ลืมสนใจคนในบ้าน
T_T