สวัสดีค่ะก่อนอื่นเลยพื้นฐานจิตใจของเราไม่รู้ว่าจะเรียกว่าเก็บกดมั้ย เพราะที่บ้านอยู่กันมาแบบเด็กห้ามเถียงผู้ใหญ่แต่เด็กแต่เล็กมาเหมือนมันกดทับอยู่ในใจว่าต้องเงียบห้ามเถียงมาตลอด และไม่เคยชอบการโดนว่าหรือตำหนิเลยแม้แต่นิดเดียวเกลียดมากแม้กระทั่งคนในบ้านชอบว่าชอบพูดจาแรงๆใส่เราเกลียดมากมันเลยทำให้เราตั้งคำถามว่าทำไมคนเหล่านั้นต้องพูดจาแรงๆใส่เช่น เราอาบน้ำไปคุยโทรศัพท์ไปกับแฟนเป็นเวลา1ชั่วโมงเราไม่รู้หรอกค่ะว่าจะมีคนมารออาบต่อไป ถึงรอก็ต้องรอไม่ควรมาบ่น แต่น้าเรากลับพูดกับเราว่า"นึกว่าจะไม่ออกมาแล้ว ทำไมไม่อาบให้เสร็จก่อนแล้วค่อยออกมาคุย"กับคำที่ว่า"นึกว่าจะไม่ออกมาแล้ว"มันควรพูดกับคนในบ้านเหรอคะ กับน้าเราชอบพูดจากับเราไม่เคยเกรงใจคิดจะพูดอะไรก็พูด ถามดีๆก็ได้มั้ยคะ จะมาพูดจาแย่ๆไปเพื่ออะไร กับเพื่อนร่วมงานก็เหมือนกันค่ะ ในที่ทำงานคนเกลียดเราซะมากกว่าคนรัก ชอบพูดจาแรงๆใส่แล้วมาพูดว่า "ก็ฉันเป็นคนพูดจาแบบนี้ เป็นคนพูดจาโผงผาง" เราอดทนมาตลอดค่ะกับคำว่าคนที่บ้านและเพื่อนร่วมงาน ทุกวันนี้เลยไม่คุยกับคนที่บ้านค่ะเพราะไม่ชอบนิสัยพูดแรงๆ กับที่ทำงานก็ปล่อยผ่านไปค่ะ ผิดมั้ยคะที่เป็นคนแบบนี้ที่ไม่ชอบให้ใครมาว่าหรือมาติ ไม่ชอบเลยจริงๆค่ะ ถ้าพูดจาแรงๆใส่จะเครียดทันที ผิดมั้ยคะที่เป็นคนแบบนี้