คือผมตอนม.1นี้เป็นคนที่หน้านิ่งมากกกกกแต่พอรู้สึกตัวอีกทีตอนม.3ผมเป็นคนที่ยิ้มแบบเคยเศร้าบ้างไหมเนี้ยคือคนรู้จักก็ยิ้มคนที่ไม่รู้จักก็ยิ้มให้เเล้วเป็นคนที่ไม่ค่อยอายคนซักเท่าไหร่บ้างทีก็พูดกับคนที่พึงเคยเป็นหน้าเป็นเพื้อนเลยแต่มันมีเรื้องนึงนะสิคือเวลาโกรธหรืองอลเพื้อนนะคือตอนไกลๆหน้านี้ตึงสุดแต่พอพูดใกล้ๆกันคือมันยิ้มเองทั้งที่ความคิดยังโกรธอยู่เเล้วหลังจากยิ้มก็หายงอลเลยแล้วเวลาเครียดๆเนี้ยต้องตั้งสมาธิมากเพราะเหมอเมื้อไหร่ก็จะนึงถึงเรื้องขำๆทุกทีเเล้วก็จะหัวเราะหรือยิ้มคนเดียวก็ได้ อยากเป็นคนหน้านิ่งกับเค้าบ้างอะครับรู้สึกอยากเปลี่ยนลุค
มีวิธีทำให้กลับมาหน้านิ่งสำหรับคนยิ้มง่ายไหมครับ