เราเป็นดุจสายน้ำที่ “ไม่มีตัวตน” ใดๆเลยเพื่อนมนุษย์ทุกท่าน
ท่านที่โลดแล่นอยู่บนเวทีแห่งสมมุตินั่น จงหาทางลงเวทีมาเถิด
จงมาหาความเป็นมนุษย์ที่แท้ แล้วสุดท้าย ท่านจะพบว่ามนุษย์ที่แท้ก็ไม่มีอยู่
มายาคติของสังคมเหมือนกองฝางมหึมา ที่กำลังบดบังอัญมณีในตัวท่าน
สุดท้ายท่านจะพบสัจจะและนั่นคือแก่นแท้ ร่างกายเป็นเพียงวัตถุรองรับ ไร้สาระสิ้นดี
ยิ่งท่านค้นพบเร็วเท่าใด ท่านก็จะออกจากแอกที่ไม่อยู่จริงนั่น โอ้เพื่อนมนุษย์...
เพื่อนมนุษย์ท่านจงแสวงหาเถิด...สายชล