ผมเคยเป็นคนที่ bully คนอื่น ไม่รู้เป็นเพราะอะไรถึงมีนิสัยไม่ดีแบบนั้น สมัยเรียนผมมีเพื่อนร่วมชั้นคนหนึ่ง ขอสมมติเรียกเขาว่า แม็ค ละกัน...

แม็คเป็นเด็กออทิสติก ด้วยธรรมชาติความผิดปกติมันทำให้เขาไม่สามารถมีเพื่อนได้ตามปกติทั่วไป มีพฤติกรรมซ้ำ ๆ อยู่ไม่นิ่ง ส่วนตัวผมตอนนั้นเกลียดเขามากครับ เกลียดโดยไม่มีเหตุผล ผมรู้สึกว่าเขาอยู่ไปก็เป็นภาระคนอื่น (ซึ่งเป็นความคิดที่ผิด) ผมกลั่นแกล้งเขาในหลาย ๆ เรื่อง เช่นเอาการบ้านเขาไปซ่อนเพื่อให้ถูกคุณครูทำโทษ เอานาฬิกาใหม่ที่พ่อแม่เขาซื้อให้ไปทิ้ง กรีดกระเป๋าเขาจนเสียหาย ยั่วให้เขาโมโหแล้วก็ให้เขาอาละวาด จนกระทั่งวันที่เขาตาย ผมก็ยังไม่รู้สึกอะไร คิดว่าเขาตายไปก็ดีแล้ว ตอนนั้นผมคิดว่าอยู่ไปก็รังแต่จะเป็นภาระคนอื่น แต่ที่ผมสงสัยคือ คนอื่น ๆ ที่เคยแกล้ง bully สารพัด กลับมีท่าทีเสียใจกับการตายของแม็ค ทั้งที่เมื่อก่อนมีการหัวเราะเยาะ กลั่นแกล้ง แม็คจนแทบเป็นปกติ ไม่รู้ว่าเขาคิดอะไรกัน

ต่อมาเมื่อโตขึ้น การรู้สึกว่าสิ่งที่ทำลงไปมันเป็นเรื่องร้ายแรงอย่างมาก บางทีที่เขาตายอาจจะเป็นเพราะอาการซึมเศร้าจากการถูกกลั่นแกล้งก็ได้ (เขาถูกรถชนตายครับ) ผมคิดว่าควรมีการปลูกฝังทัศนคติของเพื่อนร่วมชั้นต่อเด็กพิเศษ ซึ่งเป็นเรื่องยากที่เด็กไม่มีวันเข้าใจ มันเป็นเรื่องละเอียดอ่อนที่ครูและผู้ปกครองควรจะให้ความสนใจ

ท่านอื่นคิดอย่างไรกันบ้างครับ