สวัสดีครับ ผมเป็นลูกคนเดียว จบปริญญาตรีแล้วก็เข้าวัยทำงานแล้วครับ ตัวผมมีแม่คอยส่งเสียมาตั้งแต่เด็ก ส่วนพ่อผมเขานิสัยค่อนข้างแย่ ทั้งพนัน ยาเสพติด สร้างแต่หนี้ ทำให้แม่ผมกลัวว่าอนาคตลูกจะดับเลยเลิกกับพ่อไป จนแม่มีพ่อเลี้ยงผมเข้ามา ซึ่งผมก็นับถือเขานะครับ พ่อเลี้ยงผมเป็นคนดีมากๆ จนวันนี้ผมเรียนจบมาได้เพราะมีแม่กับพ่อเลี้ยงนิแหละ ส่วนพ่อแท้ๆนั้นมีเมียไปเรื่อยๆ แถมไม่เคยส่งเสียผมเลย เอาแต่พูดเดี๋ยวช่วยๆ ตอนเข้ามหาลัยแรกๆมีเจ้าหนี้รายนึงโทรหาผม บอกว่าเขายืมเงินมาเป็นหมื่นเพราะส่งผม แต่ผมไม่ได้สักบาทนะ แต่ผมก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรมากมาย เพราะไม่ใช่เรื่องของผม จนล่าสุดเมื่อวานนี้ครับ พ่อเขาโทรผ่านเฟสมาหาผม ขอเงินผมสารพัด จะเอาไปส่งค่าเทอมให้ลูกติดของเมียเขา ผมนี่อึ้งเลยครับ ผมบอกว่าไม่ใช่เรื่องของผม เขาก็พูดย้ำว่ากูเป็นพ่อนะ ยังไงต่อให้กูไม่ส่ง กูก็ยังเป็นพ่อ เป็นคนที่ต้องช่วย ผมบอกว่ากับลูกแท้ๆของตัวเอง ไม่พยายามขนาดนี้ล่ะ ดูแล้วพ่อจะดูแลลูกเมียดีมากๆเลยนะ พ่อเขาก็บอก อย่าเสือ.ก ย้อนกู กูเป็นพ่อ ผมเลยบอกว่าอ้าว ไหนตอนสมัยเรียนพ่อบอกว่า กูไม่เคยมีลูกอย่างไง พ่อบอกว่า กูไม่รู้ จำไม่ได้ คิดจะช่วยพ่อไหม อยากเป็นลูกเนรคุณหรอ ยังไงกูก็ขึ้นชื่อว่าพ่อ ผมเลยคิดแผนแล้วโกหกไปว่า พ่อรู้ใช่ปะว่านี่ช่วงโควิด ทำให้คนตกงานกันเยอะ แล้วผมคือ1ในนั้น ถ้าพ่อย้ำว่ากูเป็นพ่อ พ่อช่วยหาเงินให้ผมหน่อย เพราะยังไงผมก็ขึ้นชื่อว่าลูก ลูกแท้ๆของพ่อเพียงคนเดียวเท่านั้นครับ นี่ลูกนะครับพ่อ ลูกแท้ๆ ไม่ใช่ลูกติดของเมียพ่อแบบเด็กคนนั้น ผมคือลูกครับพ่อ ลูกพ่อไง  พ่อได้ยินแบบนี้ก็โวยวายสารพัดครับ ด่าผมมาเยอะมากๆ แล้วก็วางหูไป จริงๆบทสนทนามันเยอะกว่านี้ครับแต่ผมจำไม่ได้ทั้งหมด บางทีก็สงสัยว่าผมเป็นลูกแท้ๆเขาดูไม่สนใจเลยแต่กลับลูกของเมียเนี่ย สนใจดีมากๆ ผมโทรไปหาย่ามา เขาบอกว่าย่าบอกพ่อตลอดว่าให้สนใจลูกแท้ๆบ้าง เพราะพ่อมีเมียกี่คนก็ดูแลลูกหลานเมียดีมาก แต่กับลูกตัวเองกลับทำนิ่ง....ผมก็ได้แต่ปลงและทำใจครับ