ผมเป็นเกย์ครับ ที่ตอนนี้ก็อายุ 42 ปีเข้าไปละ ประสบการณ์ความรักน้อยมาก ประสบการ sex พอจะมีได้เขียนให้ฟังนี่แหละครับ

ผ่านมาหลายยุคหลายสมัย ขอแบ่งเป็นยุคตามประสาผมเขียนเองนะครับ

1. 2540 - 2545 ยุคที่เริ่มมีอินเทอร์เน็ต แบบว่า รายชั่วโมงเริ่มต้น 40-100 บาท (แล้วแต่โซน)
2. 2546 - 2550 ยุคที่โปรแกรมแชทเริ่มดีขึ้น และเนตเริ่มถูกลง
3. 2550 - 2556 ยุคที่โปรแกรมแชทเริ่มมาอยู่ในมือถือมากขึ้น
4. 2556 - ปัจจุบัน (ปีที่เขียนคือ 2563)

2540-2545  

   ในยุคนั้น การใช้อินเทอร์เน็ตถือเป็นเรื่องใหม่มาก ผมต้องเข้าไปใช้เนตตาม computer lab ในมหาวิทยาลัย พยายามเสาะหาช่องทางที่จะได้ติดต่อผู้ชายรายอื่นๆ  ผ่านโปรแกรม หรือผ่านเน็ต ซึ่งถ้าไม่มี comp lab ก็ต้องร้านเนต (แพง) หรือต้องหมุนโทรศัพท์แบบโมเด็ม ซึ่งช้า และอืดอาด

    แต่ความพยายามของเกย์ไทย ก็สำเร็จคับ เมื่อตอนนั้นเรามีโปรแกรมที่เรียกว่า Telnet (หรือใครมีชื่อที่ถูกต้องบอกด้วยนะคับ)

    Telnet เป็นเพียงการส่งข้อความเป็นอักษร สุ่มไปที่ห้องมหาวิทยาลัยอื่นๆ  ที่เค้าเปิด chat room ไว้ และเราก็ต้องเดาเอาครับ ว่าปลายทางจะมีห้องนั้นอยู่มั๊ย สมัยนั้นก็ฮิต kmitl , kmitn อะไรงี้คับ กลุ่ม ๆ มหาวิทยาลัยที่มีชื่อเสียงด้าน electronics และ it ก็ทักทายไป จำไม่ได้หรอกว่าใช้ยังไง แต่ก็ได้ใช้เยอะ แต่ไม่ได้ใครหรอกนะ เราอยู่มหาลัยบ้านนนอก จะนัดกันทีก็ยาก แต่ก็ตามประสาสาวแรกรุ่น คุยเพลินดีคับ จะว่าไปก็เหมือนยุคที่ต้องสุ่มส่งจดหมายไปหาเพื่อนต่างโรงเรียน

     หลังจาก telnet ไม่ค่อยประสบผลสำเร็จ (ใช้เวลาเกือบปี) ก็ได้ทราบว่า มันมีโปรแกรมชื่อว่า Pirch ใครเคยมั่ง โอ้โห อะร้าอะหร่าม มีการแชตทักกันกันในกลางห้องต่าง ๆ เช่น เกย์กรุงเทพ เกย์ไทย สยามเกย์ หรืออะไรอีกเยอะแยะไปหมด ห้องไหนกระพริบบ่อย แสดงว่าห้องนั้นได้รับความนิยม เราก็เข้าไปตามนั้นครับ

    แล้วก็ทุกคนต้องแชตรวม อ่านดู แล้วเลือกดูว่าจะคุยกับใคร ซึ่งผมนั้น เคยได้คนจากห้องนี้ก็ 2-3 หน ในช่วงปีนั้นคับ 
    แต่ส่วนใหญ่เป็นเรื่องการคุยกันแพ๊บ ๆ แล้วก็ผ่านไป เพราะสมัยนั้นการเดินทางก็ไม่ง่าย และการปกปิดยังมากอยู่

   การนัดเจอของเราในยุคนั้นก็มโนเอาเองว่า คนนั้นจะต้องมาเป็นแฟน เพราะทุกคร้งที่ไปเจอ คนในนั้นมักจะอายุเยอะกว่า และส่วนใหญ่จะเป็นเจ้าของร้านเนต และคนในสาย IT ผมก็เอาเองนะว่ายุคนั้นคนที่ใช้ - เล่นโปรแกรมเหล่านี้เก๋า ๆ มักจะเป็นพวกสาย iT เสมอ 
   จะว่าไปนะ ก็หล่อ และตี๋ มากพอที่จะทำให้ผมมโนได้แหละ แต่ส่วนใหญ่เวลาไปเจอเค้าก็มักจะไม่ค่อยได้กันหรอกคับ
    เป็นการไปกินเหล้า เมา แล้วก็ไปนอน เราเด็ก ๆ กินไปหน่อยก็เมาหลับไม่รู้เรื่อง ตื่นเช้ามาก็แยกย้าย มีเท่านี้
    โทรคุยกันต่อก็อีกสองสามหน
     ปล.สมัยนั้นไม่มีมือถือ เพราะแพงม๊าก ยังใช้เพจเจอร์ และหยอดตู้โทรหาเค้าอยู่เลยคับ ^^

     === ปล ในขณะนั้นที่มีทั้ง telnet และ pirch ก็มีโปรแกรมแชตสุดเจ๋งชื่อ icq มาด้วย ซึ่งดอกไม้จะกระพริบหมุน ๆ สวยดีนะคับ
     เราชาวเก้งก็จะเล่น pirch แล้วมาต่อที่ icq กัน เพราะว่า pirth นั้น จะต้องรอให้สองฝ่ายออนไลน์พร้อมกัน และก็จะไม่สะดวกในกรณีที่เก้ ๆ กัง ๆ และไม่ค่อยเจอกันง่าย ๆ จะเล่นให้เจอกัน ต้องนัดเวลา หรือบังเอิญเวลาตรงกันเท่านั้นถึงจะได้คุยกันผ่านออนไลน์
    สมัยนั้นไม่มีการส่งรูปหากันด้วยนะ ได้แค่เพียงบอกว่าหน้าตารูปร่างเป็นไง และการทักทายกัน ก็จะเริ่มจาก

      คนทักก่อน : ดีคับ
      คนตอบ : คับ
      คนทักก่อน : แถวไหนคับ
      คนตอบ : บางแสน
      คนทักก่อน : แบบไหน อย/นน/สส
      จากนั้น ถ้า type ตรงข้าม และถูกใจเรื่อง อย/นน/สส ก็จะคุยกันต่อไป อาชีพการงาน เรียนอะไร บลา ๆ ๆ จนกระทั่งการนำพาไปนัดกัน
      แต่ผมเองส่วนใหญ่ก็คือจะนัดไปเธค (สมัยนั้นเราไม่เรียกผับ เราเรียกเธค) เจอกัน แล้วก็กินเหล้า เมา ส่วนไปต่อหรือ... ผมไม่ค่อย เนื่องจากผมไม่หล่อ เตี้ย ดำ ตัวเล็ก ๆ ไม่ได้สูงขาวตี๋หล่อล่ำ 

      นอกจากเรื่องการนัดเดตต่าง ๆ เหล่านั้น เก้งอย่างผมก็ก็เริ่มหาข้อมูลทางเกี่ยวกับเรื่องทางเพศต่าง ๆ ในยุคที่ yahoo serch engine กำลังเริ่มขึ้น เราอยากรู้ว่าการไปนวดแบบ ชช มันจะเหมือนในนิยายหรือไม่ ที่นวดกันไป แล้วเกิดหมอนวดอยากได้เรา หรือเราอยากได้หมอนวดแล้วมันก็ต่อ ๆ ๆ  กัน
      คีย์เวิดในยุคก่อนที่ผมใช้ก็เป็น "นวดชาย" "body to body: b2b" หรืออะไรทำนองนี้คับ แต่ก็เห็นแต่เค้า post ไว้ พอติดต่อไปก็ติดต่อไม่ได้ จึงไม่ประสบความสำเร็จในการไปหาคนนวดผ่านทางนี้ และเราเองก็ยังเด็ก (ตอนนั้น 20 เอง)
      เวบไซต์ที่เรา ๆ เข้ากันก็พวก ปาล์ม พวกสนุก พวกอีโรติกต่าง ๆ ที่เต็มไปด้วยโฆษณาแว้บ ๆ เป็นรูปที่เห็ฯโจ่งแจ้ง และในยุคนั้นการ download ภาพเป็นข่วงที่ทำเยอะมาก ค่าเนตเมื่อปี 2542-43 ก็เริ่มลดลง ทำให้เรามีเวลาอยู่กับคอมได้มากขึ้น และก็ดาวโหลดเก็บใน Floppy disk drive A: สมัยก่อนมีเป็นกล่อง ๆ นะ และแต่ละแผ่นก็ใส่ภาพได้สักประมาณ 20-50 ภาพ (ไฟล์ขนาดเล็ก) เอ๊ะ จะว่าไปเราก็เซียนทางคอมนี่นา แม้จะเป็นเก้งบ้านนอกก็ตาม
      เราก็พยายามที่สุดที่จะดาวโหลดออกมา สมัยก่อนจำได้ว่าผมมีถึง 40 กล่อง กล่องละ 10 แผ่น และเมื่อก่อน 1 แผ่นก็มูลค่า 30-50 บาทอยู่นะ ลงทุนขนาดหนักเลย เวลาย้ายหอทีนึง สิ่งที่จะไม่ลืมเลยก็คือสิ่งนี้ และกลัวกว่าคือการลืมไว้ แล้วคนอื่นมาเปิดเจอ และรู้ว่าเป็นของเรา

     ดังนั้น ข้างกล่องก็จะเขียนชื่อ แบบไม่สื่อว่าเป็นตัวนี้ แต่สื่อเป็นวิชาเรียนมั่ง ชื่อแม่น้ำมั่ง ชื่อทวีปมั่ง (ดูไม่มีพิรุธเลยเนาะ)
     และทั้ง ๆ ที่ไม่ได้มีคอมพิวเตอร์เป็นของตัวเองนะคับ ถือแผ่นเหล่านี้ไป com. lab , หรือ internet cafe แล้วแอบเปิดดู แอบเซฟ
     พอเขียนมาถึงตรงนี้ก็ถึงได้รู้ว่าตัวเองก็แอบเก่งเหลือเกิน หรือจิง ๆ แล้วทุกคนก็รู้ว่าเราทำแต่ไม่พูดก็ไม่รู้คับ

      หลัง ๆ มาสักปี 2541-43 ผมถึงขนาดไปเป็นลูกจ้างร้านเนต 24 ชั่วโมงหลังมหาวิทยาลัย เพื่อการอย่างน้อยเล่นเนตฟรี และได้โหลดภาพนี่แหละ 
     และมาช่วงปี 2542-43 ก็เริ่มมีเทคโนโลยีที่ชื่อว่า CD-ROM เข้ามา ใครทันมั่งคับ ที่ต้องสั่งหนังโป๊ หรือภาพโป๊จากเวบ ที่มีหนังให้เลือกมากมาย จำไม่ได้ว่าเวบอะไรที่จะให้สั่งหนังโป๊ แล้วเค้าจะปั๊ม CD มาขายมากมาย ราคา 7 แผ่น 500 บาท และแถมอีก 5 รวมเป็น 12 แผ่น และใส่ปกพิมพ์ด้วย inkjet 
ซึ่งตอนนั้นหนังค่าย Belami กำลังดัง แต่เราก็ไม่ได้ซื้อลิขสิทธิ์หรอกเนาะ มันแพง
     และใครเดินไปโซนคอม - ห้างพันธุ์ทิพ - หรือตามสถานีรถเมล์จตุจักร ก็จะได้รับการเชิญชวนให้ซื้อแผ่น "โป๊มั๊ยคับ ไทย ญี่ปุ่น ฝรั่ง" มีใหม่ มีเก่า มีให้ครบนะครับ 5 แผ่น 100 ว่าไป ซึ่งเคยซื้อมาเหมือนกัน เปิดได้มั่งไม่ได้มั่ง สนุกดีคับ
     ย้อนกลับไปช่วงปี 2530-40 นี่ก็เป็นยุครุ่งเรืองของ VDO-tape ซึ่งกว่าจะได้ดูต้องรอบ้านโล่ง ๆ พ่อแม่ไม่อยู่และต้องเป็นบ้านที่มีตังหน่อย ถึงจะมีเครื่องเล่นวีดีดโอเทป และแต่ละม้วนก็แพงมากเลยแหละ และก็ต้องไปดูกับเพื่อนชา-หญิงเอา เพราะ VDO tape ไม่ค่อยมีเป็น ช-ช สักเท่าไหร่
     และอีกอย่างที่ฮิตก็หนังสือโป๊ที่พ่อมี น้า อา มีซ่อนไว้ เราก็อ่านและมโนไปเองว่าเปราเป็นผู้หญิงในนิยายสังวาส
     และด้วยความสงสัยก็อยากรู้เหมือนกันครับว่า คนแต่งเข้าไม่มีอารมณ์ หรือทำอะไรไปด้วยระหว่างเขียน

     เอาหละ เล่ามาถึงจุดนี้ จิง ๆ รายละเอียดมันมากเหลือเกินครับ แต่ก็พอจะเห็นภาพได้ว่า เป็นช่วงยุคแรก ๆ ของการมี social media / social network ซึ่งตรงกับช่วงที่ผมกำลังมโนว่า จะมีผู้ชายคนนึงในโลกอินเตอเนตที่จะเป็นรักแท้ เพราะก็พอทราบว่ามันยากครับที่จะเจอรักแท้ในเนต แต่ผมเองอย่างที่บอก ไม่หล่อ ไม่รวย ไม่ขาว ไม่สูง ดังนั้นโอกาสที่จะได้ผู้ชายทาง offline = 0 ทาง online น่าจะมีโอกาสมากกว่าคับ

     == ซึ่งมันก็เป็นอย่างงั้นจิง ๆ ว่ามะ ==
     เด๋วมาต่อ ep 1.1 เจาะลึก แต่ละ social network สมัยโบร่ำโบราณ และการได้กันสมัยก่อนนะคับ