เราเป็นคนนึงที่ไม่เคยมีแฟน ไม่เคยมีเลยตั้งแต่เกิดมา มากสุดแค่คุย แต่สุดท้ายก็ตกไปอยู่ในสถานะมือที่สามบ้าง โดนหลอกให้จ่ายบ้าง ต่างๆนาๆ
(เราบอกก่อนนะว่าเราเป็นเกย์ เราชอบผู้ชาย)
เราลองกลับมาคิดว่า ไอการที่เราโสดเนี่ย มันอาจจะมีเหงาบ้าง แต่มันก็ไม่ได้แย่ มันทำให้เรามีเวลากับตัวเองมากขึ้น มันทำให้เรารู้จักตัวเองมากขึ้น มันดีนะ
แต่เราก็ไม่ได้ไม่โหยหานะ มันเป็นบางเวลาอะ ที่ชอบบ่นกับเพื่อนว่า อยากมีแฟนว่ะ อยากมีคนคุยว่ะ แต่ในใจก็คิดว่า ไม่มีก็ไม่เป็นไร เวลาเห็นเพื่อนอยู่กับแฟน ก็มีอิจฉาบ้าง แต่พอมองหลายๆมุมก็เลยคิดว่า ไม่มีมันก็ไม่ได้เป็นอะไร  
           เราก็ไม่ได้คิดว่าจะโสดไปตลอดชีวิตหรอกนะ เราก็แค่อยากใช้ชีวิตโสดไปเรื่อยๆ พร้อมเปิดใจให้กับคนที่จะเข้ามา แต่เราต้องแน่ใจก่อนว่าคนๆนั้นจะไม่ทำร้ายจิดใจเรา เราก็เข็ดแล้วล่ะกับการเป็นฝ่ายโดนเทในหลายๆรูปแบบ
           บางคนก็ถามเราว่า "ไม่เหงาหรอ" ก็ต้องเหงาสิ แต่เราเปลี่ยนมุมมองอ่ะ ให้มันเป็นมุมมองที่เราอยู่ได้โดยไม่มีใคร
           บางคนก็ถามเราว่า "ไม่คิดจะมีแฟนเป็นตัวเป็นตนเลยหรอ" เราคิดที่จะมีนะ แต่แค่ตอนนี้มันยังไม่ถึงเวลาก็เท่านั้นเอง
ตัวเราอ่ะ คิดไว้นะว่า การโสดอาจจะทำให้เหงาไปบ้าง แต่ถ้าลองเปลี่ยนมุมมอง มองมุมอื่นๆที่ไม่ใช่มุมเดิม มันก็อาจจะดีนะ แน่นอนมันทำเลยไม่ได้ทันที เราก็ทำทันทีเลยไม่ได้ แต่เวลามันจะช่วยทำให้เราอยู่กับความโสดและเปลี่ยนมุมมองไปได้น่ะ 
นี่เป็นแค่ความคิดแค่ของเราคนเดียวนะ เราไม่รู้ว่าคนอื่นคิดยังไง ถ้าเราทำให้ไม่พอใจหรือทำอะไรไม่ถูก เราก็ขอโทษด้วยนะ
คนอื่นคิดยังไงกันบ้างหรอ  เราอยากเห็นความคิดหลายๆคน เราอาจจะเอาความคิดคนอื่นๆไปใช้มั่ง มันอาจจะดีขึ้นก็ได้ ^-^